tag:blogger.com,1999:blog-32243525847229673762024-03-14T20:49:27.147+02:00Σοφία ΒόικουSofia Voikouhttp://www.blogger.com/profile/07237067577544089732noreply@blogger.comBlogger67125tag:blogger.com,1999:blog-3224352584722967376.post-76935838498747075382016-03-23T11:31:00.001+02:002016-03-23T11:31:25.879+02:00Δεν φοβάμαι... Δεν φοβόμαστε...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-0nyLU4twQ74/VvJh164YtrI/AAAAAAAAAW0/_5GLKdV19kodBKS9FcT5CQl8bklX2Jk3Q/s1600/002456.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="186" src="https://3.bp.blogspot.com/-0nyLU4twQ74/VvJh164YtrI/AAAAAAAAAW0/_5GLKdV19kodBKS9FcT5CQl8bklX2Jk3Q/s320/002456.jpg" width="320" /></a></div>
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:DoNotOptimizeForBrowser/>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]-->
<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<i>Φοβάμαι… φοβάσαι… φοβάται…
φοβόμαστε… φοβόσαστε… φοβούνται…</i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
Από χθες, τούτο το ρήμα σαν παιδικό
τραγουδάκι έχει καρφωθεί στο μυαλό μου…</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
Η Ευρώπη… Η Ευρώπη που πίστεψα και
λάτρεψα χάνεται… Η Ευρώπη που ακόμα κι όταν ορισμένες φορές έχανε το βηματισμό
της, για μένα ήταν συνώνυμο την ελευθερίας…</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
Γύρω στα δεκαπέντε, γνώρισα τον
Ντιντερό, τον Βολταίρο, τον Ρουσσώ… στην αρχή μου φάνηκαν άχρηστες γνώσεις
υποχρεωτικές για να περάσω στις εξετάσεις του <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Sorbonne… </span>Γρήγορα όμως η φιλοσοφία τους,
αργά αλλά σταθερά, χώθηκε στο μυαλό μου και κάποια πράγματα άρχισαν να
φαίνονται αυτονόητα για μένα… Με κυρίαρχη φράση, τη φράση «Ελευθερία του
ατόμου»… Έτσι κι αλλιώς ως Ελληνίδα, μπολιάστηκα από μικρή πως η ελευθερία
είναι το μοναδικό πράγμα για το οποίο αξίζει κανείς να πεθαίνει… Πάνω στο
«ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ», στηρίχτηκε η αναγέννηση του έθνους μας…</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
Και λίγα χρόνια αργότερα… εκεί στα
1992… έγινε και η Ευρώπη της ελεύθερης διακίνησης των ατόμων, των αγαθών, των
υπηρεσιών… «Το καλυτερότερό μου!»</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
Άρπαξα στα πλαίσια του δυνατού τις
ευκαιρίες που μου χάριζε η Ευρώπη της ελευθερίας που τόσο πίστεψα: Ταξίδια
χωρίς συνοριακούς ελέγχους, μετακίνηση χωρίς περιορισμούς συναλλάγματος,
ελεύθερες σπουδές σε μια άλλη ευρωπαϊκή χώρα…</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
Κι εκεί να έρχομαι καθημερινά σε
επαφή με άλλους λαούς, άλλους πολιτισμούς και άλλες θρησκείες… Να πίνω τσάι στο
δωμάτιο της Λεϊλά από το Μαρόκο με τα απόκοσμα πράσινα μάτια, να ‘μαλώνω’ με
τον Ντουντού από τη Σενεγάλη που θεωρούσε απόλυτα φυσιολογικό πως ο πατέρας του
ήταν παντρεμένος με τέσσερις γυναίκες, να πηγαίνω με τη Μαρία – Χοσέ στην
καθολική εκκλησία της <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Sainte-Helene
</span>και να παίρνω την όστια από το χέρι του καθολικού ιερέα, να τηρώ
ευλαβικά τη νηστεία της δικής μας Σαρακοστής (εγώ που δεν είχα νηστέψει ποτέ στη ζωή μου γιατί ήθελα να αισθάνομαι στο πετσί μου και τον δικό μου
πολιτισμό…). Να προσκαλούμε μαζί με τη Δάφνη και την Αρετή όλους αυτούς τους αλλόθρησκους ή
αλλόδοξους φίλους να έρθουν να γιορτάσουν το ορθόδοξο Πάσχα μαζί μας...</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
Και μέσα σ’αυτή την απόλυτη
ελευθερία με απόλυτο σεβασμό στα ‘πιστεύω’ του άλλου, ένιωσα ελεύθερη και βρήκα
τον πραγματικό μου εαυτό, έμαθα ν’ακολουθώ τα ‘θέλω’ μου και να κυνηγώ τα
όνειρά μου…</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
Αυτή την Ευρώπη της ελευθερίας, του
σεβασμού, της φιλίας και της αλληλοϋποστήριξης θέλω πίσω… Αυτή την Ευρώπη με
τις αρχές της οποίας γαλουχήθηκα και ασπάσθηκα θέλω πίσω… Αυτή την Ευρώπη όπου
όλοι είμαστε διαφορετικοί μεταξύ μας αλλά κι όλοι ίδιοι…</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
Δεν ξέρω πως φτάσαμε εδώ… Δεν ξέρω
ποιοι φταίνε…</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
Το μόνο που ξέρω είναι πως αρνούμαι
να αλλάξω την πίστη μου στην ελευθερία με την πίστη μου στο φόβο… Υπάρχουν πίσω
αγώνες αιώνων για να αφήσω την ελευθερία μου στα χέρια σκοταδιστών, φανατικών
και ανελεύθερων ανθρώπων…</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
Αλλάζω το τραγουδάκι και του δίνω
το δικό μου ρυθμό…</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<i>Δεν φοβάμαι… δεν φοβάσαι… δεν
φοβάται… δεν φοβόμαστε… δεν φοβόσαστε… δεν φοβούνται… </i></div>
</div>
Sofia Voikouhttp://www.blogger.com/profile/07237067577544089732noreply@blogger.com44tag:blogger.com,1999:blog-3224352584722967376.post-64595060951473072102016-03-11T11:19:00.000+02:002016-03-11T11:19:07.472+02:00Πώς γεννήθηκαν οι "Ψίθυροι του Βαρδάρη"...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-ExA3wlqhqMY/VuKMtqFh4ZI/AAAAAAAAAWk/DOB2fndz-fo1T3dcpzrg0Egefjjv9S2qA/s1600/psithyroi-exofyllo.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://3.bp.blogspot.com/-ExA3wlqhqMY/VuKMtqFh4ZI/AAAAAAAAAWk/DOB2fndz-fo1T3dcpzrg0Egefjjv9S2qA/s320/psithyroi-exofyllo.jpg" width="213" /></a></div>
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:DoNotOptimizeForBrowser/>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]-->
<div class="MsoTitle">
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; mso-hyphenate: none; mso-pagination: none; punctuation-wrap: simple; text-autospace: ideograph-numeric;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; mso-hyphenate: none; mso-pagination: none; punctuation-wrap: simple; text-autospace: ideograph-numeric;">
<span style="mso-bidi-font-style: italic;">Αν και γέννημα – θρέμμα Θεσσαλονικιά, κανένα
από τα προηγούμενα βιβλία μου δεν διαδραματίστηκε στη Θεσσαλονίκη. Αν εξαιρέσει
κανείς, ένα μικρό πέρασμα της Αργυρώς από τη Θεσσαλονίκη του 1926 στο “Κόκκινο
Σημάδι”, η γενέτειρα πόλη μου υπήρξε πανταχού απούσα. Αν πρέπει να εξηγήσω
γιατί συνέβη αυτό, η απάντηση ίσως βρίσκεται στο γεγονός πως <i>'γράφω για να
ταξιδεύω και να δραπετεύω'</i>. Πώς λοιπόν να δραπετεύσεις μιλώντας για μια πόλη
στην οποία ζεις καθημερινά και τίποτα πλέον δεν σου προξενεί εντύπωση;</span><span style="mso-bidi-font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-style: italic; mso-fareast-language: AR-SA; mso-font-kerning: 1.0pt;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; mso-hyphenate: none; mso-pagination: none; punctuation-wrap: simple; text-autospace: ideograph-numeric;">
<span style="mso-bidi-font-style: italic;">Ωστόσο, ένα τυχαίο γεγονός υπήρξε η αφορμή
για τη γέννηση αυτού του βιβλίου. Το 2014, έλαβα ένα χαρτί νομικού χαρακτήρα
πως η πολυκατοικία στην οποία βρίσκεται το πατρικό μου διαμέρισμα είναι
χτισμένη πάνω στο ρέμα του Μπουγιούκ Ντερέ και για το λόγο αυτό το κράτος
έπρεπε να αποζημιωθεί. Η έκπληξη ήταν μεγάλη. Ούτε εγώ, ούτε οι ηλικιωμένοι
κάτοικοι της περιοχής θυμόντουσαν κάποιο ρέμα, καθώς μιλάμε για μια από τις
κεντρικότερες λεωφόρους της Θεσσαλονίκης.</span><span style="mso-bidi-font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-style: italic; mso-fareast-language: AR-SA; mso-font-kerning: 1.0pt;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; mso-hyphenate: none; mso-pagination: none; punctuation-wrap: simple; text-autospace: ideograph-numeric;">
<span style="mso-bidi-font-style: italic;">Ψάχνοντας λοιπόν να βρω συμβόλαια
αγοραπωλησίας, ιδιωτικά συμφωνητικά και όλα τα υπόλοιπα δικαιολογητικά που μου
ζήτησε η δικηγόρος, βρέθηκα να περιδιαβαίνω στη μοναδική ιστορία της
πολυεθνικής Θεσσαλονίκης των αρχών του 20<sup>ου</sup> αιώνα. </span><span style="mso-bidi-font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-style: italic; mso-fareast-language: AR-SA; mso-font-kerning: 1.0pt;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; mso-hyphenate: none; mso-pagination: none; punctuation-wrap: simple; text-autospace: ideograph-numeric;">
<span style="mso-bidi-font-style: italic;">Η ιδέα για το βιβλίο είχε πλέον 'καρφωθεί' στο
μυαλό μου, το ταξίδι στο παρελθόν της πόλης είχε ήδη ξεκινήσει. Ανακάλυψα ξανά
την πόλη στην οποία γεννήθηκα και στην οποία ζω εδώ και πάνω από σαράντα
χρόνια. Ανακάλυψα πως κάθε βήμα μου πατούσε πάνω στ'αχνάρια όλων των
προηγούμενων γενιών που έζησαν κι ερωτεύτηκαν στις γειτονιές της.</span><span style="mso-bidi-font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-style: italic; mso-fareast-language: AR-SA; mso-font-kerning: 1.0pt;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; mso-hyphenate: none; mso-pagination: none; punctuation-wrap: simple; text-autospace: ideograph-numeric;">
<span style="mso-bidi-font-style: italic;">Διαπίστωσα πως έχω σκοντάψει άπειρες φορές
στα πλατάνια του Μπουγιούκ Ντερέ καθώς πήγαινα σχολείο, πως έχω δώσει τα πρώτα
διστακτικά μου εφηβικά φιλιά εκεί που κάποτε υπήρχε το υπαίθριο πολεμικό
γαλλικό νοσοκομείο, πως έχω γλεντήσει στα 'Λαδάδικα', εκεί που κάποτε άνθιζε το
εμπόριο της πόλης, πως έχω τραγουδήσει προσκοπικά τραγούδια στον Πύργο “Μ</span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-style: italic;">on
Bonheur”</span><span style="mso-bidi-font-style: italic;">, πως έχω πάει
Πανεπιστήμιο, εκεί που κάποτε υπήρχε το μεγαλύτερο εβραϊκό νεκροταφείο
ολόκληρης της Ευρώπης, πως έχω κλάψει κι ο βαρδάρης πήρε τα δάκρυα μου μακριά.</span><span style="mso-bidi-font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-style: italic; mso-fareast-language: AR-SA; mso-font-kerning: 1.0pt;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; mso-hyphenate: none; mso-pagination: none; punctuation-wrap: simple; text-autospace: ideograph-numeric;">
<span style="mso-bidi-font-style: italic;">Και καθώς 'περπατούσα' σε δρόμους
πραγματικούς και δρόμους φανταστικούς, ανακάλυψα και μια δεύτερη Θεσσαλονίκη,
που οι περισσότεροι αγνοούν. Μέχρι τη δεκαετία του '50, εποχή όπου ξεκίνησε η
άναρχη δόμηση της πόλης, υπήρχε μια υπόγεια πόλη, σκαμμένη ήδη από τους
ρωμαϊκούς χρόνους, με δρόμους και λαγούμια, όπου βυζαντινοί αυτοκράτορες και
περιθωριακοί αλήτες την επισκέπτονταν τακτικά. Την πόλη στην οποία ζει, η
τσιγγάνα ηρωίδα μου, η Εσρά, που η γέννησή της χάνεται μέσα στο χρόνο.</span><span style="mso-bidi-font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-style: italic; mso-fareast-language: AR-SA; mso-font-kerning: 1.0pt;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; mso-hyphenate: none; mso-pagination: none; punctuation-wrap: simple; text-autospace: ideograph-numeric;">
<span style="mso-bidi-font-style: italic;">Το μόνο σίγουρο είναι, πως μετά από αυτό το
βιβλίο, η ματιά μου έχει αλλάξει. Περπατώ και βλέπω τον ελληνικό στρατό να
παρελαύνει στη Λεωφόρο Νίκης, ακούω τη φωνή του μουεζίνη από το Χαμζά Μπέη
Τζαμί, μυρίζω τ’ αυγά χαμινάδος από τις κουζίνες των εβραϊκών σπιτιών. Περπατώ
κι αισθάνομαι την αύρα όλων αυτών των ανθρώπων που γεννήθηκαν, έζησαν,
ερωτεύτηκαν και λάτρεψαν αυτή την πόλη.</span><span style="mso-bidi-font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-style: italic; mso-fareast-language: AR-SA; mso-font-kerning: 1.0pt;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; mso-hyphenate: none; mso-pagination: none; punctuation-wrap: simple; text-autospace: ideograph-numeric;">
<span style="mso-bidi-font-style: italic;">Ναι, είμαι σίγουρη πως δεν επέλεξα εγώ να
γράψω αυτό το βιβλίο. Είναι το βιβλίο που με επέλεξε.</span><span style="mso-bidi-font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-style: italic; mso-fareast-language: AR-SA; mso-font-kerning: 1.0pt;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; mso-hyphenate: none; mso-pagination: none; punctuation-wrap: simple; text-autospace: ideograph-numeric;">
<span style="mso-bidi-font-style: italic;">Ελάτε λοιπόν, να πάμε μια βόλτα μαζί στην
Προκυμαία, να χαθούμε στα στενά της Άνω Πόλης, να ψωνίσουμε στο Μπεζεστένι, να
γλυκαθούμε μ'ένα εκμέκ, ν'αφήσουμε το βαρδάρη να μας ανακατέψει τα μαλλιά!!!</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; mso-hyphenate: none; mso-pagination: none; punctuation-wrap: simple; text-autospace: ideograph-numeric;">
<span style="mso-bidi-font-style: italic;">Ελάτε να γίνουμε ένα με τους ήρωες του
βιβλίου! Να κλείσουμε εμπορικές συμφωνίες με τον ντονμέ Μεχμέτ εφέντη, να
θρηνήσουμε την απώλεια μιας πόλης με τον Σαλί μπέη, να πιούμε το απογευματινό
μας τσάι στις επαύλεις της Λεωφόρου των Εξοχών παρέα με την Αναστασία, να
κρυφοκοιτάξουμε τις άνομες συνευρέσεις στο πορνείο της Ζοζεφίν και τέλος να
γνωρίσουμε πως είναι οι μεγάλοι έρωτες μέσα από τις αφηγήσεις της γιαγιάς
Σοφίας. Ελάτε να ταξιδέψουμε σε μια ονειρική Θεσσαλονίκη που δεν υπάρχει πια,
τη Σαλονίκη όπου έζησαν κι αγάπησαν όλες οι φυλές του κόσμου…</span><span style="mso-bidi-font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-style: italic; mso-fareast-language: AR-SA; mso-font-kerning: 1.0pt;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; mso-hyphenate: none; mso-pagination: none; punctuation-wrap: simple; text-autospace: ideograph-numeric;">
<br /></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; mso-hyphenate: none; mso-pagination: none; punctuation-wrap: simple; text-align: right; text-autospace: ideograph-numeric;">
<span style="mso-bidi-font-style: italic;"><br /></span><span style="mso-bidi-font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-style: italic; mso-fareast-language: AR-SA; mso-font-kerning: 1.0pt;"></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<br /></div>
Sofia Voikouhttp://www.blogger.com/profile/07237067577544089732noreply@blogger.com64tag:blogger.com,1999:blog-3224352584722967376.post-57952350007437774902016-02-28T14:25:00.002+02:002016-02-28T14:25:47.407+02:00Έχουμε ένα κακό οι άνθρωποι...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-88mmCR0SbAM/VtLmjg45wzI/AAAAAAAAAWU/Q7pz0y3bEJU/s1600/DSC01024.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://4.bp.blogspot.com/-88mmCR0SbAM/VtLmjg45wzI/AAAAAAAAAWU/Q7pz0y3bEJU/s320/DSC01024.JPG" width="213" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<span style="font-family: Calibri;">Έχουμε ένα κακό οι άνθρωποι. Ξεχνάμε γρήγορα… Πολύ γρήγορα.
Ξεχνάμε με απίστευτη ταχύτητα από που ξεκινήσαμε και που φθάσαμε… και κυρίως
ξεχνάμε ποιους μας βοήθησαν να φτάσουμε εκεί που φτάσαμε. Είμαστε εγωιστές οι
άνθρωποι. Κάθε μας επιτυχία, θεωρούμε πως είναι προσωπικό μας και μόνο
επίτευγμα. Κάθε μας αποτυχία αντίθετα, είναι ευθύνη των άλλων… των κακών άλλων…
Σπάνια, έχουμε το θάρρος και τη θέληση ν’αναζητήσουμε και το δικό μας μερίδιο
ευθύνης… την όποια ευθύνη εν πάσει περιπτώσει έχουμε… ακόμα κι εκείνη την ευθύνη
που αφήσαμε τους εαυτούς μας να εξαπατηθούν…</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<span style="font-family: Calibri;">Το κακό όμως δεν είναι μόνο πως ξεχνάμε εύκολα. Είναι που
έχουμε κι επιλεκτική μνήμη. Επιλέγουμε να θυμηθούμε αυτά που μας βολεύουν.
Επιλέγουμε να ξεχάσουμε ότι μας κατεβάζει από το βάθρο στο οποίο μόνοι μας στήσαμε
τους εαυτούς μας.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<span style="font-family: Calibri;">Ποιος Έλληνας δεν κουβαλάει στο <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">DNA</span><span lang="EN-US"> </span>του τον ξεριζωμό;
Ποιος Έλληνας δεν κουβαλάει στη φύτρα του, μια πατρίδα που έχασε ή μια
καινούρια στην οποία αναγκάστηκε να ζήσει κι εν τέλει ίσως και να αγαπήσει;
Ειλικρινά, απορώ ποιος σημερινός Έλληνας δεν έχει κάποιον παππού ή κάποια
γιαγιά, κάποιον όχι και τόσο μακρινό πρόγονο, που ξεριζώθηκε βίαια από τη Μικρά
Ασία, τον Πόντο, την Καππαδοκία, την Αίγυπτο κι αλλού; Αναρωτιέμαι ποιος Έλληνας
δεν έχει κάποιο θείο, κάποιο ξάδελφο, κάποιον κοντινό του συγγενή που
αναγκάστηκε να φύγει στα ξένα για να ‘φάει ένα κομμάτι ψωμί’… Αμερική,
Αυστραλία, Βέλγιο, Γερμανία, Σουηδία… Τότε οι παππούδες μας τώρα τα παιδιά μας…</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<span style="font-family: Calibri;">Πονάμε, ζούμε μέχρι και σήμερα με το δράμα των προγόνων μας…
Καταβροχθίζουμε τα βιβλία που μιλάνε για ‘αλησμόνητες πατρίδες’ και προσφυγιά…
Σταθερά στις λίστες των <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">best</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">sellers</span>…
Χορεύουμε τους πατρογονικούς χορούς σε γάμους και βαφτίσια… <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Θεωρούμε αυτονόητο πως θα έχουμε τις εκκλησίες
μας και θα τηρούμε τα έθιμά μας σε όποιο μέρος της γης βρεθούμε και σταθούμε… Έχουμε
κληρονομήσει όλο αυτό το δράμα των προηγούμενων γενιών… Κάθισε πάνω μας και <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>μας βαραίνει, να μην μπορούμε να το
αποτινάξουμε, ίσως να μην θέλουμε να το αποτινάξουμε…</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<span style="font-family: Calibri;">Κι από την άλλη…</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<span style="font-family: Calibri;">Είμαστε εγωιστές εμείς οι άνθρωποι… Σαν να θεωρούμε πως μόνο
εμείς έχουμε ‘δικαίωμα’ στο δράμα, στον ξεριζωμό, στην προσφυγιά… Σαν να
θεωρούμε πως μόνο εμάς ο πόλεμος και η οικονομική ανέχεια μας αναγκάζει να
ψάχνουμε την καλύτερη ζωή σε άλλες χώρες… Σαν να έχουμε μόνο εμείς το δικαίωμα
να σώσουμε τις ζωές μας, τις ζωές των παιδιών μας, το μέλλον του λαού μας…</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<span style="font-family: Calibri;">Σαν ο πόλεμος και οι οικονομικές δυσκολίες να μην
επιτρέπεται να αγγίξουν άλλους λαούς… κι αν τους αγγίξουν, εκείνοι να πρέπει να
δεχθούν στωικά το θάνατο και την πείνα, να μην προσπαθήσουν να σωθούν…</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<span style="font-family: Calibri;">Κι εμείς κι οι γείτονες κι οι πολιτισμένοι Ευρωπαίοι
κλείνουμε τα σύνορα, μα χειρότερα κλείνουμε τις καρδιές μας… Καίμε τα
στρατόπεδα για να μην φιλοξενηθούν μα χειρότερα καίμε τα όνειρα μικρών παιδιών…
αρνούμαστε ένα πιάτο φαΐ, ένα ποτήρι νερό μα χειρότερα αρνούμαστε την ίδια την
ανθρωπιά μας…<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<span style="font-family: Calibri;">«Μα…», ακούω τις φωνές ήδη στ’αυτιά μου…<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>«… κι εμείς δεν έχουμε δουλειές… κι εμείς
πεινάμε… όταν δεν έχουμε εμείς πως θα δώσουμε στους άλλους;»</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<span style="font-family: Calibri;">Μα, η ανθρωπιά δεν μετριέται με χρήματα… η ανθρωπιά δεν έχει
τσέπες… η ανθρωπιά δεν γνωρίζει από σύνορα, φυλές, θρησκείες, χρώματα,
επαγγέλματα… η ανθρωπιά είναι ανθρωπιά… Η καλή Σαμαρείτιδα σταμάτησε και
βοήθησε τον ‘εχθρό’... είδε μπροστά της έναν άνθρωπο, δεν είδε έναν αντίπαλο… η
γρια – χήρα, ακριβώς επειδή γνωρίζει πως είναι ο ανθρώπινος πόνος, δεν
διστάζει. Βγάζει από το ελάχιστο που έχει και δίνει για τους φτωχούς… κι όποιου
η καρδιά είναι γεμάτη, δεν στέκεται στο γεγονός πως αφού εγώ δεν έχω χρήματα,
δεν θα δώσω τίποτα και κανείς άλλος να μην δώσει… στέκει στο γεγονός πως δεν
έχω υλικά αγαθά, έχω όμως περίσσεια αγάπης και θα δώσω τον καλό μου το λόγο, το
χάδι, τη συμπόνια μου… κι αν οι δυσκολίες της ζωής μ’έχουν κάνει σκληρό και δεν
μπορώ να δώσω τίποτα, ας μην δώσω τίποτα… Είναι καλύτερο το τίποτα, από το να
δώσω σ’όλους αυτούς που δοκιμάζονται το μίσος και τη μισαλλοδοξία…</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<span style="font-family: Calibri;">«Η πείνα κάνει τον άνθρωπο θεριό ανήμερο», έλεγε ο παππούς
μου… ας μην αφήσουμε τους ανθρώπους να γίνουν λοιπόν θεριά… κι η γιαγιά μου
συμπλήρωνε «εδώ που ήσουν ήμουνα κι εκεί που είμαι θάρθεις»… η μοίρα παίζει
περίεργα παιχνίδια… ενίοτε ο Θεός θέλει να δοκιμάσει τις αντοχές μας… δεν
ξέρουμε τι μας επιφυλάσσε ι το μέλλον… σπίτια, χρήματα, κοσμήματα κι ελευθερίας
μπορεί να χαθούν από τη μια στιγμή στην άλλη… <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>τουλάχιστον, ας μην χάσουμε την ανθρωπιά μας…
είναι το ‘ένδυμα’ που μπορούμε να το κουβαλήσουμε όπου κι αν βρεθούμε…</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<span style="font-family: Calibri;">Χθες ήμασταν εμείς, σήμερα είναι εκείνοι, αύριο θα είναι
κάποιοι άλλοι…</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<o:p><span style="font-family: Calibri;"> </span></o:p></div>
<br /></div>
Sofia Voikouhttp://www.blogger.com/profile/07237067577544089732noreply@blogger.com55tag:blogger.com,1999:blog-3224352584722967376.post-7703727021462438952013-05-30T10:22:00.001+03:002013-05-30T10:24:16.766+03:00"Στη σκιά του Αυγερινού"<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal">
Μου φαίνεται απίστευτο ότι έχουν περάσει τέσσερα ολόκληρα
χρόνια από την έκδοση του πρώτου μου βιβλίου «Το κόκκινο σημάδι» κι αισίως
σήμερα κυκλοφορεί το τέταρτο «Στη σκιά του Αυγερινού».</div>
<div class="MsoNormal">
Το ξέρω πως ίσως ακουστώ μελοδραματική και γραφική… αλλά
ποτέ δεν πίστευα πως θα ερχόταν η μέρα που θα κρατούσα τέσσερα πνευματικά
παιδιά στα χέρια μου…</div>
<div class="MsoNormal">
Δεν θα σας κουράσω πολύ… Μια γρήγορη γνωριμία θα σας κάνω με
όλους τους ήρωες που με συντρόφεψαν τον τελευταίο καιρό και τώρα το έσκασαν κι
έρχονται να συναντηθούν μαζί σας…</div>
<div class="MsoNormal">
Η <b>Τερέζα Βολάνη</b>, μια γυναίκα γεμάτη πάθος, γεμάτη
δημιουργικότητα, γεμάτη διάθεση να σμιλέψει τα όνειρά της στην πέτρα…</div>
<div class="MsoNormal">
Ο <b>Άγγελος Αυγερινός,</b> ο διάσημος γλύπτης που η φήμη του ξεπερνάει
τα σύνορα της Ελλάδας…</div>
<div class="MsoNormal">
Εκείνη… μοντέλο, μαθήτρια, ερωμένη… Εκείνος… δάσκαλος,
μέντορας, εραστής.</div>
<div class="MsoNormal">
Μια θυελλώδης ερωτική σχέση.</div>
<div class="MsoNormal">
Δίπλα τους, πρόσωπα που ζουν, ευημερούν και καταστρέφονται
μαζί τους:</div>
<div class="MsoNormal">
Η αυστηρή <b>Αμαλία</b>, η άνευρη <b>Άννα</b>, ο φοβισμένος <b>Θεμιστοκλής</b>, ο
παρακμιακός <b>Στρατής</b>, ο ανεξάρτητος <b>Μανουέλ</b> και η… αγαπημένη μου…</div>
<div class="MsoNormal">
Η γοητευτική ανδρόγυνη <b>Καλυψώ</b>, που απαρνήθηκε το φύλλο της
για να γνωρίσει τη δόξα και των έρωτα κάτω από τα φώτα των καμπαρέ της
μεσοπολεμικής Αθήνας.</div>
<div class="MsoNormal">
Αθήνα, Παρίσι και μια αίσθηση Βαρκελώνης…</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Και ξαφνικά όλα αλλάζουν… Η μαθήτρια ξεπερνάει το δάσκαλο…
Τα πάντα ανατρέπονται…</div>
<br />
<div class="MsoNormal">
Άραγε το αστέρι της Τερέζας Βολάνη θα ανατείλει κάτω από τη
σκιά του Αυγερινού;;;<o:p></o:p></div>
</div>
Sofia Voikouhttp://www.blogger.com/profile/07237067577544089732noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-3224352584722967376.post-17613940275842260052013-04-08T12:46:00.002+03:002013-04-08T12:47:54.811+03:00"Γυάλινος Χρόνος" της Πασχαλίας Τραυλού<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:DoNotOptimizeForBrowser/>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]-->
<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-3vUg5mUrg-c/UWKR7A9BdWI/AAAAAAAAAQw/I3pqv3LbQKU/s1600/gyalinos+xronos.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://3.bp.blogspot.com/-3vUg5mUrg-c/UWKR7A9BdWI/AAAAAAAAAQw/I3pqv3LbQKU/s320/gyalinos+xronos.jpg" width="214" /></a>Ο <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">«Γυάλινος Χρόνος» </b>της Πασχαλίας Τραυλού <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">«Γυάλινος Χρόνος»</b> είναι ένα
πολυεπίπεδο μυθιστόρημα που ξεφεύγει αριστοτεχνικά από τις συνηθισμένες νόρμες
και διεκδικεί τη δική του θέση στη σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία.</div>
δεν είναι ένα καινούριο μυθιστόρημα από αυτά που
κατακλύζουν κατά ριπάς τις προθήκες των βιβλιοπωλείων. Δεν μπορείς να το
κατατάξεις εύκολα σε μια συγκεκριμένη κατηγορία. Δεν είναι ερωτικό μυθιστόρημα
αλλά είναι. Δεν είναι κοινωνικό μυθιστόρημα αλλά είναι. Δεν είναι υπαρξιακό
μυθιστόρημα αλλά είναι. Δεν είναι φιλοσοφικό μυθιστόρημα αλλά είναι. Με λίγα
λόγια ο <br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
Θα κάνω μια σύντομη αναφορά στην <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">υπόθεση του βιβλίου</b> για όσους δεν το
έχουν διαβάσει. Η διάσημη συγγραφέας Βέρα Δελή, κατά κόσμον Βερονίκη Δελένδα, ανακαλύπτει
ότι της απομένουν τέσσερις μήνες ζωής. ΄Ερχεται λοιπόν αντιμέτωπη με το <i style="mso-bidi-font-style: normal;">‘αδιαπραγμάτευτο’ </i>του θανάτου στη δυσκολότερη
ίσως στιγμή της ζωής της: την στιγμή που την έχουν εγκαταλείψει ο άντρας της
και η έφηβη κόρη τους. Εντελώς τυχαία, όπως συνήθως συμβαίνουν τα σημαντικότερα
γεγονότα της ζωής μας, θα γνωρίσει τον ψυχολόγο Αλέξανδρο Φιλίππου.</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
Καθώς την κυριεύουν η κατάθλιψη και
η απελπισία, παίρνει τη γενναία ή απονενοημένη απόφαση, να πάει στη Σαντορίνη,
στο νησί της παιδικής της ηλικίας και να προσπαθήσει να ξεδιαλύνει το κουβάρι
των οικογενειακών μυστικών που ακόμα την στοιχειώνει. Θέλει να πιστεύει ότι η
πράξη της αυτή ίσως την βοηθήσει να βρει την πολυπόθητη ψυχική ηρεμία που τόσο
έχει ανάγκη, λίγο πριν πεθάνει. Εκεί ο Ισίδωρος, στεφανωμένος με την σοφία που
χαρίζει η ζωή στους γέροντες, θα την βοηθήσει να μάθει επιτέλους να ζει έστω
και την ύστατη στιγμή. Άραγε η ηρωίδα θα καταφέρει να ανακαλύψει το πραγματικό
νόημα της ζωής και να συναντήσει την αληθινή ευτυχία προτού αδειάσει η κλεψύδρα
του επίγειου χρόνου της;</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
Τα <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">θέματα</b> που διαπραγματεύεται η Πασχαλία στο «Γυάλινο Χρόνο» είναι
πολλά και διαφορετικά μέσα στο βιβλίο. Για να κάνω μια λεπτομερή ανάλυση, θα
χρειαζόταν ολόκληρη διδακτορική διατριβή. Το αξιόλογο σε αυτό το βιβλίο δεν
είναι ότι καταπιάνεται με πολλά, αλλά το γεγονός ότι το κάνει με επιτυχία, ότι
καταφέρνει να ασχοληθεί με όλα αυτά που απασχολούν τον άνθρωπο στο πέρας των
αιώνων, δίνοντας τροφή για σκέψη, χωρίς ωστόσο να γίνεται κουραστική, μονότονη
και κυρίως διδακτική.</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
Συναντάμε λοιπόν το βασικό <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">φιλοσοφικό δίπολο «ζωή – θάνατος».</b> Η
Βερονίκη βρίσκεται αντιμέτωπη με το φάντασμα του θανάτου. Ξέρει πόσος ακριβώς
χρόνος ζωής της απομένει… και είναι ακόμα νέα… Μεγάλο φορτίο για τις πλάτες
ενός ανθρώπου που δεν έχει προλάβει ακόμα να ζήσει και πολύ περισσότερο να
συμφιλιωθεί με την ιδέα του θανάτου.</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
Οι υπαρξιακές αναζητήσεις είναι
επόμενες, ποιο είναι το νόημα της ζωής, ποιος ο λόγος ύπαρξης μας επάνω στη Γη.
Η ηρωίδα έστω και αργά, ανακαλύπτει με τη βοήθεια του Ισίδωρου και του
Αλέξανδρου, το απλό και ωστόσο αληθινό. Η λαϊκή σοφία του Ισίδωρου «<i style="mso-bidi-font-style: normal;">ζήσε το τώρα»</i> συναντά την επικούρεια
φιλοσοφία και τις ιδέες του Νίτσε που ασπάζεται ο Αλέξανδρος και οι σύγχρονες
ψυχαναλυτικές θεωρίες <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«μην αναβάλλεις τη
ζωή».</i> Έντρομη η Βέρα θα ανακαλύψει ότι επί σχεδόν σαράντα χρόνια, ζούσε μια
ζωή σε αναμονή. Είχε έρθει επιτέλους ο καιρός να μάθει να ζει.</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
Άλλο κυρίαρχο θέμα, <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">ο έρωτας</b>. Ο έρωτας που μπορεί από τη
μια στιγμή στην άλλη να μεταμορφωθεί και να πάρει χίλια διαφορετικά πρόσωπα. Ο
έρωτας που μπορεί να είναι απλός και αγνός, ο εφήμερος έρωτας που αφορά μόνο τη
σάρκα και δεν αγγίζει καθόλου την ψυχή (όπως συνέβη την εποχή όπου έζησε στην
Αβινιόν η ηρωίδα), ο έρωτας που «καμουφλάρει» έναν άκρατο εγωισμό και μια
φοβερή ανασφάλεια και παύει να είναι έρωτας όταν το αντικείμενο του πόθου
αρχίζει να επιζητά το δικό του μερίδιο στη ζωή (όπως είναι ο έρωτας του Φαίδωνα),
ο έρωτας - αναζήτηση καταφυγίου (ο έρωτας της Εργινούσας προς τον Ισίδωρο), ο
έρωτας φωτιά, λαίλαπα και καταστροφή για όσους θα βρεθούν στη δίνη του (ο
έρωτας του Ισίδωρου προς τις δυο γυναίκες της ζωής του), ο έρωτας – αγάπη (που
επιτέλους θα γνωρίσει η Βέρα στο πρόσωπο του Αλέξανδρου).</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
Ένα άλλο θέμα που διαπραγματεύεται
η συγγραφέας στις σελίδες του βιβλίου είναι <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">η προδοσία</b>, η προδοσία σε όλες της τις εκφάνσεις. Αυτό το επώδυνο
συναίσθημα, που πονάει, που πληγώνει ανεπανόρθωτα την ανθρώπινη ψυχή και το
οποίο χρειάζεται μεγάλη ψυχική δύναμη για να το αφήσεις πίσω σου. Ερωτική
προδοσία (ο Ισίδωρος προδίδει και την Εργινούσα και την Καλλίστη), φιλική
προδοσία (ο νεαρός δημοσιογράφος στο βωμό της επαγγελματικής επιτυχίας δεν
διστάζει να θυσιάσει ως άλλη Ιφιγένεια την Βερονίκη), συζυγική προδοσία,
γονεϊκή προδοσία. Μπορεί άραγε η προδοσία να ξεχαστεί, να επουλωθούν τα
τραύματα της και ο προδομένος να συνεχίσει αλώβητος τη ζωή του; Μπορεί άραγε ο
προδότης Ιούδας να συνεχίσει τη ζωή του δίχως να τον καταδιώκουν οι Ερινύες, οι
προσωπικές του ενοχές;</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
Θα σταθώ επίσης και στην <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">περίπλοκη αμφιθυμική σχέση μητέρας – κόρης</b>.
Μια σχέση που έχει αναλυθεί τόσο πολύ ανά τους αιώνες που όση αγάπη έχει, άλλο
τόσο πόνο, αντιπαλότητα και αλληλοεξάρτηση κρύβει μέσα της. Μπορεί η αγάπη
Βερονίκης - Δανάης να καλύψει το συναισθηματικό κενό που έχει δημιουργηθεί τόσα
χρόνια ανάμεσα στις δύο γυναίκες; Είναι δυνατόν η έφηβη κόρη να κατανοήσει τη
μητέρα – γυναίκα; Είναι έτοιμη η Βερονίκη να αντιληφθεί ότι κληροδότησε στην
κόρη της τη δική της αποτυχημένη και συναισθηματικά ακάλυπτη σχέση της με τον Φαίδωνα;;;</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
Και δεν είναι μόνο αυτά… Οι
συζυγικές σχέσεις, η αποξένωση των ανθρώπων, το ζήτημα της Θείας Δίκης, η γραφή
ως μέσο δραπέτευσης είναι θέματα που επίσης θα συναντήσει ο αναγνώστης στο
«Γυάλινο Χρόνο». Είμαι σίγουρη ότι διαβάζοντας το, θα ανακαλύψετε ακόμα
περισσότερα πράγματα απ’όσα εγώ: πράγματα που θα μιλήσουν κατ’ευθείαν στην ψυχή
σας.</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
Οι <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">ήρωες</b> της Πασχαλίας, άντρες και γυναίκες, μου θύμισαν έντονα ήρωες
βγαλμένους από αρχαία ελληνική τραγωδία. Ακόμα και τα ονόματα που τεχνηέντως
χρησιμοποιεί βοηθούν τον αναγνώστη να κάνει τούτο το συνειρμό: η Ζωή ως άλλη
Ιφιγένεια θυσιάζεται, η Καλλίστη ως άλλη Ισμήνη υπομένει το δρόμο που άλλοι
επέλεξαν για εκείνη, η Εργινούσα – Ερεβούσα, τραγικό πρόσωπο και η ίδια, εμφανίζεται
ταυτόχρονα ως θύτης και θύμα, ο Ισίδωρος που ως θεός αποφασίζει για την μοίρα
των ανθρώπων. Ακόμα και η ασθένεια της Βερονίκης, σχήμα οξύμωρο, εμφανίζεται ως
ο από μηχανής θεός, που θα την βοηθήσει να βρει επιτέλους το δρόμο της, να
μάθει πραγματικά να ζει και κυρίως να συναντήσει την ευτυχία. Γιατί σημασία δεν
έχει πόσο ζεις αλλά πως ζεις. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Γιατί
όπως γράφει και η συγγραφέας: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Ο θάνατος
υπάρχει για να μας θυμίζει να μην αναβάλλουμε τη ζωή. Σκέψου πόσος χρόνος
σπαταλιέται σε ανούσια πράγματα επειδή οι άνθρωποι ξεχνούν πως κάποτε θα
σβήσουν».</i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
Προς το τέλος, άφησα να σας πω δυο
λόγια για τη δομή του μυθιστορήματος. Πρόκειται στην κυριολεξία για μια δομή
που εγώ πρώτη φορά συναντώ στις λογοτεχνικές μου περιδιαβάσεις. Δεν μπορώ να το
κατατάξω στα κλασικά μυθιστορήματα για τον μοναδικό λόγο ότι δεν είναι ένα απλό
κλασικό μυθιστόρημα. Μέσα στη βασική ροή του βιβλίου, εμπλέκονται 14 ξεχωριστά
διηγήματα που από μόνα τους θα μπορούσαν να δημιουργήσουν ένα άλλο βιβλίο.
Είναι δύο βιβλία σε ένα ή αν προτιμάτε διαβάζετε τα 14 βιβλία που πρόλαβε
τελικά να γράψει η Βέρα, που δεν εγκατέλειψε το όνειρό της μέχρι την ύστατη ώρα.</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
Δεκατέσσερα διηγήματα, τοποθετημένα
διάσπαρτα σε διάφορα μέρη του βιβλίου που εξυπηρετούν ωστόσο την ιστορία του
βιβλίου. Δεκατέσσερα διηγήματα για τα οποία ό,τι κι αν πω θα είναι λίγο.
Διηγήματα που κινούνται σε διάφορες θεματικές, σε διάφορους τόπους και χρόνους,
διηγήματα που μιλούν κατ’ευθείαν στο θυμικό του αναγνώστη και που σίγουρα θα
τον κάνουν να κλάψει, να γελάσει, να θυμώσει, να μελαγχολήσει. Σίγουρα πάντως
με τίποτα δεν θα βαρεθεί.</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
Μου άρεσαν όλα, αλλά λάτρεψα την ‘Κούκλα’
απ’όπου θα μου επιτρέψετε ένα μικρό απόσπασμα: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Ο Νίμπα θέλει πολύ να είναι στο πλάι της, να της κρατάει το χέρι, όμως
το απαγορεύουν αυτό τα έθιμα της φυλής. Είναι μαζί με τους άλλες άντρες,
δείχνει ψύχραιμος, ίσως και αδιάφορος κάτω από το μεγάλο δέντρο όπου κάθονται
και καπνίζουν χαλαρωτικά βοτάνια. Ένας μελλοντικός φύλαρχος δεν πρέπει να
λυγίζει μπροστά σε τούτη τη συνηθισμένη ανθρώπινη αγωνία. Είναι κανόνας. Τα
τύμπανα που αναγγέλλουν τη γέννηση ενός νέου ανθρώπου, ωστόσο, τρυπούν και τα
αυτιά του. Θέλει να ουρλιάξει, μα καταπίνει τη φωνή του, αφήνοντας τους
χορευτές του χορού της ζωής να αλαλάζουν για κείνον».</i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
Η <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">γλώσσα</b> που χρησιμοποιεί η Πασχαλία είναι η γλώσσα που γνωρίζουμε
όσοι έχουμε διαβάσει και προηγούμενα βιβλία της: γλώσσα λυρική, άρτια, γεμάτη.
Γλώσσα που αποκαλύπτει τον πλούτο της ελληνικής γλώσσας και που μας θυμίζει ότι
η ελληνική λογοτεχνία συνεχίζει να έχει άξιους εκπροσώπους. Μεστή και πλούσια
δίχως φανφαρονισμούς και βεντετισμούς.</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
Τελειώνοντας, θα ήθελα επίσης να
επισημάνω το ιδιοφυές εύρημα να κατατάξει την κεντρική ηρωίδα στην τάξη των
συγγραφέων. Μέσω από αυτό το τέχνασμα, η Πασχαλία μας αποκαλύπτει τις
προσωπικές της απόψεις (ή τουλάχιστον έτσι το εξέλαβα εγώ) για τη διαδικασία
της γραφής, για τον ψυχικό κάματο του δημιουργού, για τις αμφιβολίες που του δημιουργεί
η όλη διαδικασία, για την μοναχικότητα, για το αν τελικά η γραφή είναι σωτήρας
ή δαίμονας, ασφάλεια ή φυλακή, ελευθερία ή φόβος να ζήσεις την πραγματική ζωή.</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
Δεν θα σας κουράσω άλλο. Σας
εύχομαι να απολαύσετε το ταξίδι <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">στο
«Γυάλινο Χρόνο»</b> και να ανακαλύψετε ότι αν και γυάλινος τελικά δεν είναι και
τόσο εύθραυστος. Ωστόσο, θα ήθελα να σας παρακινήσω, να μην διαβάσετε το
συγκεκριμένο βιβλίο επιπόλαια γιατί είναι ένα βιβλίο που έχει να δώσει πολλά
στον αναγνώστη. Γευθείτε το αργά – αργά όπως ένα καλό παλιό κρασί, ταξιδέψτε
στις σελίδες του αργά και ηδονικά όπως θα κάνατε ένα ταξίδι με το θρυλικό <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Οριάν Εξπρές</i> για να μην χάσετε τις
ομορφιές και τις εναλλαγές του τοπίου και μην διστάσετε να σύρετε το μολύβι σας
πάνω στις σελίδες του και να υπογραμμίσετε όλες αυτές τις υπέροχες φράσεις που
πλαισιώνουν τούτο το αριστούργημα.</div>
</div>
Sofia Voikouhttp://www.blogger.com/profile/07237067577544089732noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-3224352584722967376.post-68119399613933355142013-03-28T12:14:00.001+02:002013-03-28T12:14:27.417+02:00"Οι Έλληνες του Γκαίρλιτς, 1916 - 1919", του Γεράσιμου Αλεξάτου<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-ZL0cw7GJ-ug/UVQX6h6cwyI/AAAAAAAAAQg/V0_CJKfyxus/s1600/oi+ellines+tou+gorlitz.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-ZL0cw7GJ-ug/UVQX6h6cwyI/AAAAAAAAAQg/V0_CJKfyxus/s1600/oi+ellines+tou+gorlitz.jpg" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
Πολλοί από εσάς που έχετε διαβάσει το «Πικρό Γλυκό Λεμόνι»,
την ιστορία της Ασημούλας και του Κωσταντή, με ρωτάτε αν πρόκειται για μια
αληθινή ιστορία. Η απάντησή μου είναι πάντα η ίδια: η ζωή της Ασημούλας και του
Κωσταντή είναι καθαρά μυθιστορηματική, όμως όλα τα ιστορικά γεγονότα που εξιστορούνται
είναι πράγματι αληθινά.</div>
<div class="MsoNormal">
Πολλοί από εσάς έχετε μπει στη συνέχεια να ψάξετε στο <span lang="EN-US">internet</span>, αναζητείτε
πληροφορίες, ενδιαφέρεστε να μάθετε περισσότερα για αυτή τη μαύρη σελίδα της ελληνικής
ιστορίας.</div>
<div class="MsoNormal">
Όσοι λοιπόν ενδιαφέρεστε, πρέπει να αναζητήσετε το βιβλίο <b>«Οι Έλληνες του Γκαίρλιτς 1916 – 1919»</b>,
του <b>Γεράσιμου Αλεξάτου</b>, εκδόσεις
Αδελφών Κυριακίδη 2010. Πρόκειται για το βιβλίο που στην ουσία έφερε ξανά στο
φως το παράδοξο αυτό ιστορικό γεγονός που αποσιωπήθηκε από την επίσημη
ιστοριογραφία κι έφτασε τα όρια του μυθικού.</div>
<div class="MsoNormal">
Στις σελίδες του, θα ανακαλύψετε τα πολιτικά και στρατιωτικά
γεγονότα που προηγήθηκαν και οδήγησαν τον Χατζόπουλο να πάρει την απόφαση για
την ιδιότυπη αυτή αιχμαλωσία, τη θερμή υποδοχή που επεφύλαξαν οι Γερμανοί στους
Έλληνες, τη ζωή των Ελλήνων στρατιωτών και τα προβλήματα τα οποία
αντιμετώπισαν, την ενσωμάτωσή τους στη γερμανική ζωή, τους πρώτους μεικτούς
γάμους, τις σημαντικές λαογραφικές μελέτες και τις σπάνιες ηχογραφήσεις που
έγιναν από Γερμανούς επιστήμονες, τη δύσκολη επιστροφή στην πατρίδα.</div>
<div class="MsoNormal">
<b>«Οι Έλληνες του
Γκαίρλιτς, 1916 – 1919»</b> είναι το πρώτο και το μοναδικό βιβλίο που
αναφέρεται διεξοδικά στο συγκεκριμένο ιστορικό γεγονός. Πρόκειται για μια εξαιρετική
ιστορική μελέτη, που διακρίθηκε με το Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας το 2011, στην
κατηγορία Χρονικό - Μαρτυρίες και περιγράφει πολλές άγνωστες και συναρπαστικές
λεπτομέρειες από εκείνη την άγνωστη περίοδο.</div>
</div>
Sofia Voikouhttp://www.blogger.com/profile/07237067577544089732noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-3224352584722967376.post-51803251011656365062013-03-14T12:49:00.001+02:002013-03-14T12:49:13.872+02:00"Οι Αύγουστοι" της Αντιγόνης Καρμέλλα Σώρρου<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-AqVX9ZnbV4w/UUGq3BvP6pI/AAAAAAAAAQM/2KXxaBGTMUw/s1600/oi+avgoustoi.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://4.bp.blogspot.com/-AqVX9ZnbV4w/UUGq3BvP6pI/AAAAAAAAAQM/2KXxaBGTMUw/s320/oi+avgoustoi.jpg" width="223" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ξεκίνησα το blogging πριν από 4 χρόνια περίπου αλλά μάλλον
δεν το αγάπησα ιδιαίτερα. Δεν ξέρω το λόγο, ίσως την επιθυμία μου για επαφή με
άλλους την έβγαλα στο <span lang="EN-US">facebook</span>,
ίσως πάλι όσα έχω να πω τα λέω στα βιβλία μου…</div>
<div class="MsoNormal">
Ωστόσο, επισκέπτομαι σχεδόν καθημερινά το <span lang="EN-US">blog</span><span lang="EN-US"> </span>της
«γιαγιάς Αντιγόνης», για να διαβάσω τι καινούριο έγραψε, να γελάσω, να δακρύσω
ή να κλάψω… γιατί ό,τι έχει γράψει μέχρι στιγμής η Αντιγόνη έχει μιλήσει
κατ’ευθείαν στην ψυχή μου. Η «γιαγιά Αντιγόνη» έχει ένα απίστευτο χάρισμα: με
ένα τρόπο μοναδικό, λιτό και μαγευτικό αγγίζει αμέσως την καρδιά σου, σε κάνει
κοινωνό της παρέας της, συνένοχο στις ζαβολιές της… Την λατρεύω κι ας μην την
έχω γνωρίσει ποτέ από κοντά…</div>
<div class="MsoNormal">
Όταν έμαθα ότι έβγαζε το πρώτο της βιβλίο με τίτλο <b>«Οι
Αύγουστοι»</b>, ενθουσιάστηκα. Ήμουν σίγουρη, πριν καν το διαβάσω, ότι θα μου
ταίριαζε. Και δεν έπεσα έξω… <b>«Οι Αύγουστοι»</b> είναι από τα βιβλία που έχουν να
σου δώσουν πολλά. Συναισθήματα, σκέψεις, μαθήματα ζωής.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Οι ήρωες της είναι οικείοι και καθημερινοί, ήρωες που
αναγνωρίζουμε ως δικά μας πρόσωπα, που δίχως καμία ενοχή ‘κλέβουμε’ τη ζωή τους
μέσα από την κλειδαρότρυπα της λογοτεχνίας.</div>
<div class="MsoNormal">
Η Μαρουσώ, η μάνα και η φίλη, η νύφη κι η γυναίκα που
βρίσκεται πάντα εκεί για να στηρίζει τους αγαπημένους της. Ο Σώζος που τολμά και
πάει αντίθετα στην οικογενειακή παράδοση για να βιώσει την πληγή του έρωτα. Η
Πίτσα, που ζει στην ελευθερία της και δεν μπορεί να ξεφύγει από το παρελθόν
της. Ο Δημήτρης που χάθηκε νωρίς και στοιχειώνει μνήμες και ζωές, χρόνια μετά
το θάνατό του. Η Πέρσα που κουβαλάει αγόγγυχτα το δικό της σταυρό. Η θεία
Ζηνοβία που κρατάει επτασφράγιστα κλειστό το στόμα της για να μην πληγώσει τους
ανθρώπους που αγαπά. Ο Παύλος που τολμά να διεκδικήσει τον έρωτα. Ο δειλός
Αχιλλέας που ζει μια ζωή που δεν θα γίνει ποτέ δική του. Ο Ορέστης που πλήρωσε
τα λάθη άλλων. Ο καταραμένος πατέρας. Η Αντριάννα που μας προσκάλεσε σε τούτο
το ταξίδι.</div>
<div class="MsoNormal">
Κρυμμένα μυστικά, ένοχα λάθη, ανθρώπινα πάθη και αδυναμίες,
καθημερινές στιγμές ευτυχίας: ένας καμβάς ζωής που υφαίνει με μαεστρία η
Αντιγόνη. Η τοιχογραφία μιας ολόκληρης εποχής, εκεί στις αρχές της δεκαετίας
του ’60 όπου η Ελλάδα πλήγωνε ανεπανόρθωτα τα παιδιά της.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<i>‘Το Σώζο τον αγάπησα.
Δεν τον ερωτεύτηκα. Ίσως φταίει που μέχρι τώρα δεν με έχει βρει ο έρωτας! Δεν
θα με ανταμώσει ποτέ! Έχω μίσος να εξαντλήσω’.<o:p></o:p></i></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<i>‘Με αγκάλιασε. Ήξερε
πως τις αγκαλιές τις λαχταρούσα! Η επαφή των σωμάτων ήταν ό,τι ζητούσα
περισσότερο. Μπορεί και να ήμουν κουραστική αλλά ήταν σαν να μη με είχε
αγκαλιάσει κανείς! Έπεφτα στα ξαφνικά και τριβόμουν πάνω σε αυτούς που
αγαπούσα… Σαν όταν πιάστηκα στη μήτρα της μάνας μου, να μη με ήθελε κανείς…’<o:p></o:p></i></div>
<div class="MsoNormal">
Η χρήση της γλώσσας είναι αριστοτεχνική. Η Αντιγόνη κεντάει
με το βελονάκι της, λέξεις, φράσεις και εικόνες. Η εναλλαγή των προσώπων, πότε
η χρήση του α’ προσώπου όταν μιλάει η Αντριάννα και πότε η χρήση του γ’
προσώπου από τον αφηγητή, δεν με κούρασε καθόλου. Ίσα – ίσα την βρήκα έξυπνη
και μ’έκανε να ζήσω ακόμα περισσότερο τον πόνο και την ευτυχία της ηρωίδας.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Το τέλος;;; Απρόσμενο, αναπάντεχο, τρικυμιώδες… Αισιόδοξο ή
απαισιόδοξο… Δύο πλευρές όπως δύο πλευρές έχει κι η ζωή μας…</div>
<div class="MsoNormal">
Το λάτρεψα αυτό το βιβλίο… όμως έχει ένα μειονέκτημα… είναι
μικρό… Θα ήθελα περισσότερες σελίδες…</div>
<div class="MsoNormal">
Δεν πειράζει… Περιμένω με αγωνία το επόμενο!!!</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<i>Το βιβλίο «Οι Αύγουστοι» της Αντιγόνης Καρμέλα – Σώρρου
κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ‘Όστρια’.</i></div>
<div class="MsoNormal">
<u><b>Εάν δεν επισκεφτείτε το <span lang="EN-US">blog</span><span lang="EN-US"> </span>της <span lang="EN-US">http</span>:// giagia-antigonh.blogspot.gr, εσείς
θα χάσετε!!!</b></u><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
</div>
Sofia Voikouhttp://www.blogger.com/profile/07237067577544089732noreply@blogger.com14tag:blogger.com,1999:blog-3224352584722967376.post-30961811186155094092012-12-30T18:30:00.002+02:002012-12-30T18:30:09.249+02:00Απολογισμός....<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="western" style="margin-bottom: 0cm;">
Είθισται κάθε
τέλος του χρόνου, να κάνουμε έναν
απολογισμό της χρονιάς που πέρασε...</div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0cm;">
Να λοιπόν, που
το 2012 σε λίγες ώρες μας εγκαταλείπει...</div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0cm;">
Τι γεύση μου
αφήνει λοιπόν αυτό το περίφημο 2012, κατά
τη διάρκεια του οποίου περιμέναμε και
την καταστροφή του κόσμου;</div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0cm;">
Αν και το 2012
δεν υπήρξε από τις καταστροφικές χρονιές
της ζωής μου, με την έννοια ότι προσωπικά
δεν μου συνέβησαν άσχημα πράγματα όπως
άλλες χρονιές (π.χ. απολύσεις, ατυχήματα,
προβλήματα υγείας κλπ, κλπ.), ωστόσο ήταν
από τις πιο δύσκολες χρονιές της μέχρι
τώρα ζωής μου.</div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0cm;">
Δεν ξέρω αν
φταίει αυτή η έρμη ηλικία εκεί γύρω στα
σαράντα, οι διάφορες υποχρεώσεις που
αντί να μικραίνει η λίστα όλο και
μεγαλώνει ή όλη αυτή η κατάσταση που
βιώνει όλη η χώρα...</div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0cm;">
Σημασία έχει
ότι όλο και περισσότερο δυσκολεύομαι
να αισθανθώ χαρά, όλο και πιο εύκολα
βυθίζομαι στο μαγγανοπήγαδο της θλίψης,
ότι όλα μου φταίνε, ότι πιάνω τον εαυτό
μου να γκρινιάζει για <i>'χαζά χαμένα'</i>
όπως λέω εγώ...</div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0cm;">
Προσπάθησα
και προσπαθώ να ξορκίσω όλα αυτά τα
μαύρα συναισθήματα μέσω της γραφής
(εκεί εκτονώνω τις διάφορες τάσεις
φυγής), μέσω φίλων και φυσικά μέσω των
αγαπημένων της οικογένειας μου...</div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0cm;">
Όμως υπάρχουν
στιγμές (και δυστυχώς ήταν πολλές) που
δεν ορίζεις το μυαλό σου, το σώμα σου,
την ψυχή σου...</div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0cm;">
Ο φόβος και η
ανασφάλεια έχουν κάνει φωλιά πάνω σου
και πως να τους διώξεις όταν κατσικώνονται;;;
Δεν φτάνει πάντα η καλή θέληση...</div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0cm;">
Ναι... είμαι
θυμωμένη κι οργισμένη... που μ'αναγκάζουν
να αισθάνομαι έτσι, που δεν με αφήνουν
να χαρώ τη χαρά μου...
</div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0cm;">
κι αν κάποιοι
πουν ότι η χαρά είναι προσωπική ευθύνη
του καθενός, εγώ θα τους αντιτείνω ότι
δεν μπορώ να είμαι χαρούμενη όταν φίλοι,
γνωστοί, γείτονες, οι διπλανοί μου
βουλιάζουν στη δυστυχία...</div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0cm;">
Χαίρομαι πολύ
λοιπόν που φεύγει το 2012...</div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0cm;">
Ειλικρινά
ελπίζω το 2013 να είναι πολύ πιο ευχάριστο,
πολύ πιο ήρεμο, πολύ πιο αισιόδοξο και
πολύ πιο ανθρώπινο από τον προκάτοχο
του...</div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0cm;">
Εύχομαι το
2013, να μην με διαψεύσει κι αρχίσω να
γκρινιάζω σαν τους γέρους του<i> 'μάπετ
– σόου'</i> ότι κάθε πέρσι και καλύτερα....</div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0cm;">
Με τις πιο
θερμές ευχές μου...</div>
<div class="western" style="margin-bottom: 0cm;">
Το 2013 να είναι
η χρονιά που θα φέρει πίσω το χαμένο μας
χαμόγελο!!!</div>
</div>
Sofia Voikouhttp://www.blogger.com/profile/07237067577544089732noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3224352584722967376.post-56553276080695324962012-09-25T11:53:00.000+03:002012-09-25T11:53:17.985+03:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-sFWs-seYY_0/UGFwk-4vjQI/AAAAAAAAAP4/eqvXLCUR3U0/s1600/Prosklisi_BOIKOU_Idrima_Kakogiannis2.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://4.bp.blogspot.com/-sFWs-seYY_0/UGFwk-4vjQI/AAAAAAAAAP4/eqvXLCUR3U0/s320/Prosklisi_BOIKOU_Idrima_Kakogiannis2.JPG" width="228" /></a></div>
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
Όσοι και όσες αναρωτηθήκατε για το «λεμονάκι» της Ασημούλας </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
ή
έχετε την περιέργεια να το δοκιμάσετε, </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
σας περιμένω στην παρουσίαση του βιβλίου
μου </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b>«Πικρό Γλυκό Λεμόνι»</b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b>την Τετάρτη 3 Οκτωβρίου </b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
και ώρα 7.00 το απόγευμα στο Ίδρυμα «Μιχάλης
Κακογιάννης», Πειραιώς 206.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
Την παρουσίαση θα την κάνει η δημοσιογράφος Εύα Μαυρογένη, </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
αποσπάσματα θα διαβάσει ο ηθοποιός Γιώργος Καραμίχος </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
και θα ακολουθήσει φιλική
κουβεντούλα, υπογραφές βιβλίων </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
και ό,τι συνηθίζεται σε μια παρουσίαση βιβλίου.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
Αν είμαστε τυχεροί, θα υπάρχει και γλυκό λεμονάκι (βλέπετε
δεν είναι ακόμα η εποχή του και γι’αυτό δεν σας το υπόσχομαι στα σίγουρα)!</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
Η είσοδος είναι ελεύθερη και θα είναι πραγματικά μεγάλη μου
χαρά να τα πούμε από κοντά!!!<o:p></o:p></div>
</div>
Sofia Voikouhttp://www.blogger.com/profile/07237067577544089732noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-3224352584722967376.post-68209860762271185732012-09-21T11:33:00.003+03:002012-09-21T11:33:36.819+03:00Η χρωματική παλέτα της ψυχής μου<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="MsoNormal">
Δεν μου αρέσουν οι άνθρωποι που γκρινιάζουν… Δεν μου αρέσουν
οι άνθρωποι που μονίμως είναι μουτρωμένοι, που τους ρωτάς ‘πώς είναι’ και σου
απαντάνε ‘χάλια’. Δεν μου αρέσουν οι άνθρωποι που συνέχεια κατηγορούν τους άλλους
για τα δικά τους λάθη, που γκρινιάζουν γιατί δεν έχουν να πληρώσουν το φροντιστήριο
του παιδιού τους αλλά έχουν φροντίσει ωστόσο να κυκλοφορούν με <span lang="EN-US">Porche</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">Cayenne</span>. Δεν μου αρέσουν οι άνθρωποι
που δεν πληρώνουν τα κοινόχρηστα της πολυκατοικίας τους όμως βρίσκουν πάντα χρήματα
για να κάνουν πολυήμερα πολυτελή ταξίδια στο εξωτερικό…</div>
<div class="MsoNormal">
Σήμερα ωστόσο, έχω σηκωθεί με μια μεγάλη διάθεση για γκρίνια…
Όλοι και όλα μου φταίνε… Δηλαδή, για να είμαι ειλικρινής, αυτό συμβαίνει όλο
και περισσότερο τελευταία… κι όπως καταλαβαίνετε, νευριάζω και με μένα την ίδια…
γκρινιάζω στον εαυτό μου γιατί γκρινιάζει… γιατί δεν θέλω να βλέπω τα πράγματα
μαύρα… γιατί δεν θέλω να βλέπω τα πράγματα άσπρα… θέλω να τα βλέπω πορτοκαλί,
λαχανί, ροζ, γαλάζια….</div>
<div class="MsoNormal">
Όσο όμως κι αν προσπαθώ, ανακαλύπτω δυστυχώς ότι η ‘χρωματική
μου παλέτα’ συνεχώς συρρικνώνεται… τελειώνουν τα σωληνάρια της ψυχής μου και μένει
όλο και περισσότερος χώρος για τα κρύα και ψυχρά χρώματα…</div>
<div class="MsoNormal">
Δεν μπορώ να μην αγανακτήσω, δεν μπορώ να μην οργιστώ, δεν
μπορώ εν τέλει να μην θλίβομαι… γιατί δουλεύω αποδεδειγμένα από τα δεκαοχτώ μου
σερί κι αισίως έχω φτάσει τα σαρανταδύο… γιατί δεν έχω καταφέρει ποτέ να κρύψω
μία ‘δεκάρα’ από το Δημόσιο κι όλα αυτά τα χρόνια ήμουν συνεπής στις οικονομικές
μου υποχρεώσεις απέναντι του… γιατί απέφυγα σαν το διάολο το λιβάνι να πάρω
διακοποδάνειο, εορτοδάνειο και όλα εις –δάνειο, κυκλοφορούσα για χρόνια μόνο με
λεωφορείο και ψώνιζα – ξόδευα μόνο όταν ήξερα ότι είχα τα χρήματα που χρειαζόταν
στην τσέπη…</div>
<div class="MsoNormal">
Και ξαφνικά, η πατρίδα μου, γι’αυτήν που υπηρέτησε ο γιος
μου όλη του τη θητεία στα σύνορα, με θεωρεί ‘κλέφτρα’ και ‘απατεώνισσα’. Εγώ πιστεύω
ότι με θεωρεί ‘ηλίθια’ αλλά δεν μου το λέει. Κόβει αβέρτα μισθούς και συντάξεις,
στραγγαλίζει τους λιγοστούς εναπομείναντες ελεύθερους επαγγελματίες και εξαντλεί
όλη της φαντασία στο πως θα βάλει κι άλλους, κι άλλους κι άλλους φόρους… Ακούσαμε
μέχρι και για κεφαλικό φόρο!!!. Η φαντασία και του πιο ευφάνταστου συγγραφέα ωχριά
μπροστά στη δική τους φαντασία…</div>
<div class="MsoNormal">
Κι αυτό που με εξοργίζει περισσότερο είναι ότι με κάνουν να
αισθάνομαι ένοχη, ότι εγώ φταίω που φτάσαμε εδώ, ότι εγώ πρέπει να πληρώσω τα
σπασμένα… με υποχρεώνουν να ζήσω μέσα στο φόβο και στην ανασφάλεια… με κάνουν
να αισθανθώ όλες τις τραυματικές συνέπειες ενώ βιασμού. Γιατί τι είναι αν δεν είναι
βιασμός καθημερινός της ψυχής και του σώματος μας όλα αυτά που βιώνουμε κι ακούμε
καθημερινά;;;</div>
<div class="MsoNormal">
Όμως εγώ, αρνούμαι να πέσω στην παγίδα τους… Γκρίνιαξα για λίγο,
τα είπα και τα έβγαλα από μέσα μου και τώρα πάω να βουτήξω την ψυχή μου στα πιο
όμορφα και γαλήνια χρώματα… στα χρώματα μιας νόστιμης μακαρονάδας κι ενός κρασιού
παρέα με λίγους και καλούς φίλους… στα χρώματα ενός αυτοσχέδιου χορού… στα χρώματα
ενός παράφωνου ομαδικού τραγουδιού… στα χρώματα ενός ‘κακαριστού’ γέλιου… γιατί
όχι δεν θα αφήσω κανέναν να βάψει την ψυχή
μου μαύρη….<o:p></o:p></div>
</div>
Sofia Voikouhttp://www.blogger.com/profile/07237067577544089732noreply@blogger.com14tag:blogger.com,1999:blog-3224352584722967376.post-24827488175949557352012-07-27T13:09:00.001+03:002012-07-27T13:09:43.485+03:00Για σένα... ξέρεις εσύ...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
Στα μάτια της, η θλίψη είναι
φανερή… Χαμογελάει… Πιέζει τον εαυτό της να χαμογελάει, να μη δείξει τον πόνο…
να μην την καταλάβουν οι άλλοι… να μη δείξει τα συναισθήματά της… να δείξει ότι
είναι δυνατή… ότι τίποτε δεν την λυγίζει… ένα πλατύ χαμόγελο απλώνεται στο
πρόσωπό της… το χαμόγελο της επιτυχίας όπως πολύ σωστά γράφουν στις εφημερίδες…
το χαμόγελο της επιτυχίας… όχι το χαμόγελο της ευτυχίας…</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
Την ζηλεύουν… Όλοι την ζηλεύουν… ή
τουλάχιστον οι περισσότεροι… την μακαρίζουν για την τύχη της… νομίζουν ότι τα
έχει όλα… ότι είναι αχάριστη… ότι δεν έχει δικαίωμα στην γκρίνια… γιατί αυτή τα
έχει όλα… χρήματα, οικογένεια, παιδιά, σπίτια, δουλειά, φήμη… όλα…</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
Όλα;;; Πόσο εύκολα ξεγελάει τον
κόσμο… Κανείς δεν ξέρει πόσο εύκολα θα τα αντάλλασσε όλα αυτά με μια μέρα γεμάτη
αυθόρμητα χαμόγελα… με μια μέρα δίχως εκείνο το ενοχλητικό συναίσθημα της
δυσφορίας όπου ο αέρας δεν τρυπώνει στα πνευμόνια της… πόσο εύκολα θα
αντάλλασσε έναν μοναχικό περίπατο στα φτωχικά σοκάκια δίχως ζάλη με τις
πολυπρόσωπες πρεμιέρες μ’εκείνο το απερίγραπτο αίσθημα της επικείμενης
λιποθυμίας που δεν λέει να την αφήσει… πόσο εύκολα θα αντάλλασσε το
κουτσομπολιό στα σκαλιά ενός φτωχικού σπιτιού με άλλες γυναίκες με τις
βαρύγδουπες συνεντεύξεις και τις συζητήσεις με υψηλούς καλεσμένους…</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
Δεν ήθελε να είναι πετυχημένη… Το
μόνο που ήθελε είναι να είναι ευτυχισμένη… Το μόνο που ήθελε είναι να ξυπνάει
το πρωί χωρίς πόνο και δυσφορία… να παίζει χαζά παιχνίδια με τα παιδιά της και
να γελάει μέχρι την άλλη μέρα το πρωί… να «κακαρίζει» με τις ανόητες φιλενάδες
της για θέματα χαζά… να κοιτάει τον ουρανό και να ονειρεύεται… να ξεγελάει την
πείνα της μ’ένα κομμάτι καρπούζι κι όχι χαβιάρι μπελούγκα… να έχει δίπλα της
μια αγκαλιά, μια ζεστή αγκαλιά… έναν άνθρωπο που να την αγαπάει δίχως
προϋποθέσεις… έναν άνθρωπο που να μη ζητά… έναν άνθρωπο που να μην ελέγχει τις
κινήσεις της, που να μην της κάνει υποδείξεις ποιο είναι το σωστό και ποιο το
λάθος, έναν άνθρωπο που όπως την είχε γνωρίσει έτσι θα την είχε αγαπήσει… έναν
άνθρωπο που το μόνο που θα ήθελε από εκείνη ήταν να την βλέπει να χαμογελάει…
το μόνο που θα ήθελε από εκείνη ήταν να την ακούει να γελάει… το μόνο που θα ήθελε
από εκείνη ήταν να σιγοτραγουδάει… το μόνο που θα ήθελε από εκείνη ήταν η
ευτυχία της και όχι η ευτυχία του… γιατί αν ήταν εκείνη ευτυχισμένη τότε θα
ήταν κι εκείνος ευτυχισμένος… γιατί θα την αγαπούσε αληθινά, άδολα… και όχι
κατακτητικά και παρασιτικά…</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
Χαμογέλασε στο φακό… Αυτή τη φορά
βεβιασμένα… όμως το χαμόγελο πάλι έλαμψε στο τυπωμένο χαρτί… Πάλι οι ίδιες
λεζάντες θα συντρόφευαν τις φωτογραφίες… Ευτυχισμένη στο πλευρό του, η
πετυχημένη…</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
Αυτή όμως ήξερε… Πήρε τη φωτογραφία
και την κοίταξε προσεκτικά… Δεν τυφλώθηκε από το μεγάλο χαμόγελο… δεν στάθηκε
στα τραβηγμένα της μάγουλα… κοίταξε κατ’ευθείαν στα μεγάλα γαλανά μάτια της…
στα μάτια της που καταλάμβαναν όλο της το πρόσωπο… στα μάτια της που δεν
μπορούσε με τίποτα να τα ελέγξει… στα μάτια της που ήταν ο καθρέφτης της ψυχής
της… στα μάτια της που δεν μπορούσαν να μεταμφιεστούν… που πάντα έλεγαν την
αλήθεια… κι ας μην την έβλεπε κανείς… γιατί δεν ήθελε να την δει κι όχι γιατί
δεν μπορούσε… γιατί εθελοτυφλούσαν όλοι οι υπόλοιποι… η δική της δυστυχία
πότιζε τη γλάστρα της δικής τους επίπλαστης ευτυχίας… το ήξερε… και γι’αυτό δεν
εναντιωνόταν… γι’αυτό αντάλλαξε το χαμόγελο των ματιών με το χαμόγελο του
στόματος… γι’αυτό είχε πουλήσει τελικά την ψυχή της στο διάβολο… γιατί τι άλλο
έκανε όταν έθαψε τον εαυτό της κάτω από έναν άλλον εαυτό;;; Όταν μασκαρεύτηκε;
Όταν ακολούθησε το δρόμο των άλλων και όχι τον δικό της; Όταν δέχτηκε να πουλήσει
το γέλιο της για λίγα κολακευτικά σχόλια;;;</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
Μεγάλα μάτια… μελαγχολικά… όλη της
η ψυχή μέσα τους… πότε αλήθεια ήταν η τελευταία φορά που γέλασε με την ψυχή της;;;
Η ίδια το είχε από καιρό ξεχάσει…</div>
</div>Sofia Voikouhttp://www.blogger.com/profile/07237067577544089732noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3224352584722967376.post-17994711595004513452012-05-24T21:11:00.001+03:002012-05-24T21:11:42.746+03:009η Διεθνής Έκθεση Βιβλίου στη Θεσσαλονίκη<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="MsoNormal">
Σήμερα ξεκινάει η 9<sup>η</sup> Διεθνής Έκθεση Βιβλίου στη
Θεσσαλονίκη, στο χώρο της ΔΕΘ όπως γίνεται όλα αυτά τα τελευταία χρόνια.</div>
<div class="MsoNormal">
Συνηθίζεται να την ονομάζουμε τη γιορτή του βιβλίου και
πράγματι εγώ έτσι τη βλέπω. Είναι η ευκαιρία να μαζευτούν όλοι όσοι αγαπούν το βιβλίου:
εκδότες, συγγραφείς, αναγνώστες… Να γνωριστούμε όλοι από κοντά, ν’ανταλλάξουμε
απόψεις, να συμμετέχουμε σε διάφορες εκδηλώσεις για το βιβλίο…</div>
<div class="MsoNormal">
Όπως κάθε χρόνο, θα κατηφορίσω και θα χαθώ μέσα στους
διαδρόμους της έκθεσης, σταματώντας σε όλα τα περίπτερα ανεξαιρέτως… Ένα από τα
Σαββατοκύριακα που κάθε χρόνο περιμένω είναι μπροστά μου… </div>
<div class="MsoNormal">
Δεν μπορώ όμως να κρύψω και τη λύπη μου… τη λύπη μου που οι
εκδόσεις «Ψυχογιός» φέτος δεν θα παραστούν στην έκθεση. Προσωπικά το θεωρώ
μεγάλη απώλεια… Ο εκδοτικός μου οίκος, το δεύτερο μου σπίτι να μην είναι στην
έκθεση της πόλης μου… Σαν Θεσσαλονικιά με πειράζει … Δεν ψάχνω να βρω το γιατί,
οι ίδιοι εδώ και καιρό έχουν δικαιολογήσει την απόφασή τους… Δεν είμαι αρμόδια
εγώ να κρίνω αν η απόφαση αυτή ήταν σωστή ή όχι… Μόνο τα αισθήματα μου εκφράζω…
ότι λυπάμαι, ότι θα ήθελα να είναι όλοι εδώ όπως τόσα χρόνια τώρα…</div>
<div class="MsoNormal">
Σας περιμένω του χρόνου στη 10<sup>η</sup> Έκθεση Βιβλίου να
γιορτάσουμε ξανά όλοι μαζί!!!</div>
</div>Sofia Voikouhttp://www.blogger.com/profile/07237067577544089732noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-3224352584722967376.post-31964723678843966642012-05-10T00:19:00.001+03:002012-05-10T00:19:22.806+03:00Καλώς ήρθατε! Κερνάμε γλυκό λεμονάκι!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="MsoNormal">
Καλώς ήρθατε στο νέο σπιτικό μου!</div>
<div class="MsoNormal">
Κοπιάστε, ελάτε να σας τρατάρω ένα γλυκό λεμονάκι από τα
χεράκια της Ασημούλας και να σας γνωρίσω από κοντά τους ήρωες του νέου μου
βιβλίου…</div>
<div class="MsoNormal">
Με ποιον όμως να σας πρωτοσυστήσω;;; Θα ξεκινήσω με τη σειρά
που κάθισαν στο βελούδινο καναπέ… Βλέπετε σήμερα ανοίξαμε το καλό σαλόνι για να
σας υποδεχτούμε…</div>
<div class="MsoNormal">
Από ‘δω η <b>Ασημούλα</b>,
σαν το δικό της γλυκό λεμόνι πουθενά δεν θα βρείτε, αληθινή μαστόρισσα… </div>
<div class="MsoNormal">
Δίπλα της ο άντρας της, <b>ο
Κωσταντής</b>, που μαγεύτηκε από τα κατακόκκινα χείλη της… Στριμώχτηκε ανάμεσα
στην Ασημούλα και την Ελίζα γιατί ο καναπές μας είναι λιγάκι μικρός…</div>
<div class="MsoNormal">
Ναι… ναι… αυτή είναι η πάντοτε χαμογελαστή <b>Ελίζα</b>. Στα πόδια της παίζει ο μικρός <b>Ότο</b> με τη <b>Δημητρούλα</b> και τον <b>Αντρέα</b>
που θα έρθει η στιγμή κι αυτοί να μεγαλώσουν και να δοκιμάσουν από το γλυκό
λεμόνι… ελπίζω βέβαια μέχρι τότε να μην έχει πικρίσει… να έχει κρατήσει αυτή τη
γλυκιά γεύση που αφήνει το σιρόπι καθώς λιώνει στο στόμα…</div>
<div class="MsoNormal">
Στο μικρό καναπεδάκι, κάθονται ο <b>Γιώργης</b> με την <b>Ίνκε</b>. Θα
καταλάβατε αμέσως ότι είναι ζευγάρι. Συχωρείστε την Ίνκε για τα σπαστά ελληνικά
της, όμως για χάρη ενός έρωτα ξενιτεύτηκε…</div>
<div class="MsoNormal">
<b>- Παύλαινα</b>,
μπορείς να με βοηθήσεις και να φέρεις λίγο δροσερό νερό στους καλεσμένους μας;
Φυσικά και μπορείς… Είσαι αληθινή φίλη, μαζί στα καλά και στα δύσκολα… </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<img border="0" height="232" src="http://3.bp.blogspot.com/-NDya2uy4efI/T6reoOxnjcI/AAAAAAAAAPs/GUJX0edS8FI/s320/blog5-small+(2).jpg" width="320" /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Στο <b>«Πικρό Γλυκό
Λεμόνι»</b> θα ανακαλύψετε μια αληθινή ιστορία, τόσο αληθινή που θα νομίζετε
ότι είναι πλασματική. Κι όμως τα πρόσωπα μπορεί να είναι φανταστικά, όμως όλα
τα ιστορικά πρόσωπα και γεγονότα είναι πέρα για πέρα αληθινά: ο Ελευθέριος Βενιζέλος,
ο βασιλιάς Κωνσταντίνος, ο Διοικητής του Δ’ Σώματος Στρατού Ιωάννης
Χατζόπουλος, ο Εθνικός Διχασμός, το μυστικό τρένο με τους 6.000 Έλληνες
στρατιώτες, το ολοκαύτωμα του Λιδωρικίου, ο ….</div>
<div class="MsoNormal">
Α! δεν θα σας τα αποκαλύψω όλα τώρα… Καθήστε άνετα κι
απολαύστε το γλυκό λεμονάκι …</div>
<div class="MsoNormal">
Κι εγώ θα σας πω ένα μυστικό για την τιμή που μου κάνατε
σήμερα κι ήρθατε στο <span lang="EN-US">blog</span><span lang="EN-US"> </span>μου. Το μυστικό στο γλυκό λεμόνι είναι να δέσει το σιρόπι,
γι’αυτό την κουτάλα στον τέντζερη τη γυρνάμε πάντα δεξά και ποτέ ζερβά…</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Και κάτι ακόμα!!!!</div>
<div class="MsoNormal">
Σήμερα 10 Μαΐου, κυκλοφορεί το νέο μου βιβλίο <b>«Πικρό Γλυκό Λεμόνι»</b> από τις Εκδόσεις
Ψυχογιός. Μπορείτε να το βρείτε σε όλα τα βιβλιοπωλεία, κλασικά και ψηφιακά!!!</div>
</div>Sofia Voikouhttp://www.blogger.com/profile/07237067577544089732noreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-3224352584722967376.post-83233192165329570932012-05-08T11:44:00.000+03:002012-05-08T11:44:04.993+03:00Κοπιάστε!!!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Την Πέμπτη 10 Μαΐου, κοπιάστε από το blog μου να σας τρατάρω ένα γλυκό λεμονάκι!!!</div>Sofia Voikouhttp://www.blogger.com/profile/07237067577544089732noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-3224352584722967376.post-52364869075818262622011-12-30T15:10:00.000+02:002011-12-30T15:11:52.944+02:00Μια χρονιά φεύγει... μια χρονιά έρχεται...<!--[if gte mso 9]><xml> <w:worddocument> <w:view>Normal</w:View> <w:zoom>0</w:Zoom> <w:punctuationkerning/> <w:validateagainstschemas/> <w:saveifxmlinvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:ignoremixedcontent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:alwaysshowplaceholdertext>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:compatibility> <w:breakwrappedtables/> <w:snaptogridincell/> <w:wraptextwithpunct/> <w:useasianbreakrules/> <w:dontgrowautofit/> </w:Compatibility> <w:browserlevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> </w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:latentstyles deflockedstate="false" latentstylecount="156"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Κανονικός πίνακας"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-ansi-language:#0400; mso-fareast-language:#0400; mso-bidi-language:#0400;} </style> <![endif]--> <p class="MsoNormal">Να που έφτασε το τέλος του 2011!!!</p> <p class="MsoNormal">Συνήθως όταν αποχαιρετάς κάποιον αγαπημένο, αισθάνεσαι θλίψη και στεναχώρια… όμως εγώ δεν αισθάνομαι καθόλου αυτά τα συναισθήματα… Ίσως γιατί τελικά το 2011 δεν ήταν από τις αγαπημένες μου χρονιές…</p> <p class="MsoNormal">Δεν θέλω να είμαι άδικη… Δεν ήταν και από τις χειρότερες χρονιές μου... έκρυβε κι αρκετές χαρές μέσα της…</p> <p class="MsoNormal">Όμως… όμως ήταν μια δύσκολη χρονιά τόσο σε προσωπικό επίπεδο όσο και σε επίπεδο φιλικού περιβάλλοντος και ολόκληρης της ελληνικής κοινωνίας…</p> <p class="MsoNormal">Η κατάθλιψη ξαφνικά έγινε το εθνικό μας συναίσθημα, ο φόβος φώλιασε στην καρδιά μας, η ανασφάλεια έγινε η μόνιμη παρέα μας…</p> <p class="MsoNormal">Δεν μου αρέσει καθόλου αυτό… Ξυπνάει το θυμωμένο παιδί μέσα μου κι επαναστατεί. Δεν θέλει να έχει αυτούς για φίλους, δεν θέλει να παίξει μαζί τους…</p> <p class="MsoNormal">Περιμένω με αγωνία το 2012. Δεν τρέφω αυταπάτες… Είμαι αρκετά ρεαλίστρια για να ξέρω ότι τα πράγματα θα είναι ακόμα πιο δύσκολα… Είμαι όμως ακόμα αρκετά αιθεροβάμων για να ελπίζω ότι όλα μπορούν να αλλάξουν…</p> <p class="MsoNormal">Η χαμένη μας αισιοδοξία, η ξεχασμένη μας ξεγνοιασιά, η αναγκαία για την ύπαρξή μας ψυχική ηρεμία, μπορεί να εμφανιστούν ξανά… ακόμα πιο δυνατές και με ακόμα περισσότερα δώρα…</p> <p class="MsoNormal">Το 2012 μπορεί να είναι διαφορετικό αν το θελήσουμε. Γιατί σημασία δεν έχει τι θέλουν οι άλλοι, αλλά τι θέλουμε εμείς! Κι αν η καρδιά μας πιστεύει ακόμα στην ανθρώπινη αλληλεγγύη, στις πραγματικές χαρές της ζωής, στις αληθινές αξίες που κάπου στην πορεία τις χάσαμε, μπορούμε να αλλάξουμε.</p> <p class="MsoNormal">Αλλάζουμε πρώτα τον εαυτό μας: τις κακές μας συνήθειες, τις άσχημες σκέψεις μας, την αδιαφορία μας. Δεν ψάχνουμε μόνο τα λάθη των άλλων… ψάχνουμε τα δικά μας, τα αναγνωρίζουμε και προχωράμε μπροστά…</p> <p class="MsoNormal">Αλλάζουμε εμείς πρώτα κι έτσι αποκτάμε δύναμη κι αλλάζουμε τα πάντα γύρω μας. Αφήνουμε πίσω μας το μαύρο και βάφουμε τη ζωή μας με έντονα χρώματα: κόκκινο, κίτρινο, πορτοκαλί…</p> <p class="MsoNormal">Γράφω δίχως να ελέγχω αυτά που γράφω… Σκέψεις αυτόματες… γι’αυτό μπερδεμένες… γι’αυτό γεμάτες αλήθεια, τη δική μου τουλάχιστον αλήθεια.</p> <p class="MsoNormal">Αποχαιρετώ το 2011 και δεν λυπάμαι καθόλου γι’αυτό.</p> <p class="MsoNormal">Ελπίζω μόνο το 2012 να μην διαψεύσει τις προσδοκίες μου και την ίδια εποχή του χρόνου, να μη μακαρίζω το 2011.</p> <p class="MsoNormal">Καλή χρονιά σε όλους!!!</p>Sofia Voikouhttp://www.blogger.com/profile/07237067577544089732noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-3224352584722967376.post-27732789438454938672011-09-01T14:41:00.000+03:002011-09-01T14:44:38.525+03:00Καλό φθινόπωρο!!! <p style="margin-bottom: 0cm">Καλό μήνα και καλό φθινόπωρο!!!</p> <p style="margin-bottom: 0cm">Είναι αλήθεια ότι χάθηκα, ότι εξαφανίστηκα ένα ολόκληρο καλοκαίρι από τις διαδικτυακές παρέες, όμως δυστυχώς ήταν ένα από τα πιο δύσκολα καλοκαίρια της ζωής μου (ίσως και το δυσκολότερο).</p> <p style="margin-bottom: 0cm">Συνέβησαν διάφορα μικρά και μεγάλα δυσάρεστα στην οικογένεια μου και στους γύρω μου, όμως τέλος καλό όλα καλά!!!</p> <p style="margin-bottom: 0cm">Όταν βλέπεις ανθρώπους που θεωρείς δεδομένους και στηρίγματα στη ζωή σου, να χάνονται ή να γίνονται αδύναμοι και να βασίζονται επάνω σου, χάνεις το έδαφος κάτω από τα πόδια σου, αισθάνεσαι ανήμπορος, ξαναγίνεσαι το μικρό φοβισμένο παιδί. Να θέλεις να τους βοηθήσεις και να μην μπορείς να κάνεις τίποτα. Να προσπαθείς να κρατηθείς από την πίστη σου, από τους γύρω σου, να προσπαθείς να δείξεις δυνατή γιατί περιμένουν από σένα να είσαι δυνατή όμως εσύ και μόνο εσύ ξέρεις ότι καταρρέεις.</p> <p style="margin-bottom: 0cm">Κάπως έτσι ήταν το φετινό μου καλοκαίρι. Όμως όλα αλλάζουν, τίποτα δεν μένει σταθερό, ο χρόνος και η ζωή μας είναι ένα ποτάμι που κυλάει συνεχώς. Τα πράγματα τώρα είναι καλύτερα, η ζωή κυλά ξανά σε πιο ήρεμους ρυθμούς. Δεν μου αρέσει η γκρίνια, ήθελα απλώς να σας πω ότι είμαι ξανά πίσω και ότι μου λείψατε.</p> <p style="margin-bottom: 0cm">Καλό φθινόπωρο λοιπόν γεμάτο μικρές μαγικές στιγμές!!!</p> <p style="margin-bottom: 0cm">
<br /></p> Sofia Voikouhttp://www.blogger.com/profile/07237067577544089732noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-3224352584722967376.post-21950867334100279832011-05-18T10:25:00.000+03:002011-05-18T10:33:00.938+03:00Έκθεση του Σάκη Παπαγιάννη στο Ίδρυμα "Μιχάλης Κακογιάννης"<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://4.bp.blogspot.com/-R97I1ztOUxs/TdN18CrOWII/AAAAAAAAAOs/sAUJjCVcqFY/s1600/FLYING%2BIDEAS.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px; height: 203px;" src="http://4.bp.blogspot.com/-R97I1ztOUxs/TdN18CrOWII/AAAAAAAAAOs/sAUJjCVcqFY/s320/FLYING%2BIDEAS.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5607955635377166466" border="0" /></a><br /><p style="margin-bottom: 0cm;"><span lang="en-US">O</span> Μάιος είναι ο μήνας των εκθέσεων και των παρουσιάσεων, απ’ότι φαίνεται.</p> <p style="margin-bottom: 0cm;">Πριν μπει λοιπόν το καλοκαίρι κι αρχίσουμε όλοι να εκδράμουμε προς τις παραλίες και τα βουνά, σας προσκαλώ στη έκθεση εικαστικών έργων του Σάκη Παπαγιάννη</p> <p style="margin-bottom: 0cm;">που θα γίνει τη Δευτέρα που μας έρχεται, 23 Μαΐου 2011 και ώρα 8.00 το απόγευμα, στο Ίδρυμα «Μιχάλης Κακογιάννης», στο φουαγιέ του Ισογείου, Πειραιώς 206 στην Αθήνα.</p> <p style="margin-bottom: 0cm;">Θα παρουσιαστούν επιτοίχια έργα και γλυπτά από τη σειρά «Μετεμψύχωσις» για πρώτη φορά στην Αθήνα. Όσοι επιθυμείτε να τα δείτε από κοντά, να γνωριστούμε και να μιλήσουμε για τέχνη, βιβλία και πολλά άλλα, θα σας περιμένουμε!!!</p>Sofia Voikouhttp://www.blogger.com/profile/07237067577544089732noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3224352584722967376.post-23524584838313847872011-05-04T12:08:00.000+03:002011-05-04T12:17:10.921+03:008η Διεθνής Έκθεση Βιβλίου!!!<p style="margin-bottom: 0cm;">Η μεγάλη γιορτή του βιβλίου όπως είθισται να λέγεται, η<span style="font-weight: bold;"> 8η Διεθνής Έκθεση Βιβλίου</span>, ανοίγει τις πύλες της για όλους όσους αγαπάμε το βιβλίο, αύριο Πέμπτη 5 Μαΐου και θα διαρκέσει μέχρι την Κυριακή 8 Μαΐου στις 9 το βράδυ. Τιμώμενες χώρες για φέτος είναι οι χώρες της Μέσης Ανατολής και όπως κάθε χρόνο, πολλές ενδιαφέρουσες εκδηλώσεις θα λάβουν μέρος.</p> <p style="margin-bottom: 0cm;">Την <span style="font-weight: bold;">Παρασκευή 6 Μαΐου</span> και ώρα 6.00 – 7.00 το απόγευμα, στο περίπτερο 15 της <span lang="en-US">HELEXPO</span> - Θεσσαλονίκη, στην αίθουσα Νίκου Γκάτσου, θα γίνει η παρουσίαση των εξής τριών βιβλιών:</p> <ul><li><p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-weight: bold; font-style: italic;">Το ταξίδι της Φωτιάς</span>, της Σοφίας Βόικου</p> </li><li><p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-weight: bold; font-style: italic;">Πες μου αν με θυμάσαι</span>, της Σόφης Θεοδωρίδου και</p> </li><li><p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-weight: bold; font-style: italic;">Η αγάπη είναι πόλεμος</span>, της Χαράς Ανδρεΐδου.</p> </li></ul> <p style="margin-bottom: 0cm;">Την όλη εκδήλωση θα συντονίσει η Λένα Μαντά.</p> <p style="margin-bottom: 0cm;">Θα χαρώ πολύ να σας δω και να τα πούμε από κοντά.</p> <p style="margin-bottom: 0cm;"><br /></p> <p style="margin-bottom: 0cm;">Οι Εκδόσεις Ψυχογιός όμως διοργανώνουν κι άλλες εκδηλώσεις στα πλαίσια της Έκθεσης. Επιγραμματικά αναφέρω: </p> <ul><li><p style="margin-bottom: 0cm;">Σάββατο 7 Μαΐου, ώρα 7.00-8.00 μ.μ., Φιλολογικό Καφενείο, παρουσίαση των βιβλίων <span style="font-weight: bold; font-style: italic;">Χορεύοντας με τις σκιές</span> της Πόλυς Μηλιώρη και <span style="font-style: italic; font-weight: bold;">Φεύγω </span>της Κώστιας Κοντολέων.</p> </li><li><p style="margin-bottom: 0cm;">Σάββατο 7 Μαΐου, ώρα 9.00-10.00 μ.μ., στην αίθουσα Οδυσσέα Ελύτη, παρουσίαση των βιβλίων <span style="font-weight: bold; font-style: italic;">Χωρίς χειροκρότημα</span> της Λένας Μαντά και <span style="font-weight: bold; font-style: italic;">Κόκκινο Κοράλλι</span> της Ρένας Ρώσση - Ζαΐρη.</p> </li></ul> <p style="margin-bottom: 0cm;"><br /></p> <p style="margin-bottom: 0cm;">Και για να μην αφήσουμε παραπονεμένα τα πιτσιρίκια μας:</p> <ul><li><p style="margin-bottom: 0cm;">το Σάββατο 7 Μαΐου, ώρα 3.00-4.00 μ.μ., στην Αίθουσα 2, η Γιώτα Φώτα παρέα με τη Γαβριέλα θα παρουσιάσει σε μικρούς και μεγάλους το νέο της διασκεδαστικό βιβλίο <span style="font-weight: bold; font-style: italic;">Οι διακοπές της Γαβριέλας</span> και</p> </li><li><p style="margin-bottom: 0cm;">την Κυριακή, 8 Μαΐου, ώρα 4.00-5.00 μ.μ., στην Αίθουσα 2, ο Μερκούριος Αυτζής θα παρουσιάσει το νέο του βιβλίο <span style="font-weight: bold; font-style: italic;">Ο Ορφέας και οι Αθλητές του Ανέμου</span> και θα μας γνωρίσει τους Αθλητές του Ανέμου, τις αξίες τους, την προσπάθεια που καταβάλλουν και την απίστευτη δύναμη που διαθέτουν!</p> </li></ul> <p style="margin-bottom: 0cm;">Ένα τετραήμερο γεμάτο βιβλία βρίσκεται μπροστά μας!!!!!!!!!</p>Sofia Voikouhttp://www.blogger.com/profile/07237067577544089732noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3224352584722967376.post-7181971372492309902011-04-30T21:57:00.000+03:002011-04-30T22:12:05.320+03:00Ατομική έκθεση κόμικς του Δημήτρη Τρακόσα<a href="http://3.bp.blogspot.com/-biqOR9h6il0/TbxeVY-fbOI/AAAAAAAAAOk/VSFKv_pDTU8/s1600/Greed.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5601455758116875490" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 224px; CURSOR: hand; HEIGHT: 320px; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="http://3.bp.blogspot.com/-biqOR9h6il0/TbxeVY-fbOI/AAAAAAAAAOk/VSFKv_pDTU8/s320/Greed.jpg" border="0" /></a> Την πρώτη του <strong>ατομική έκθεση comics με τίτλο «Assas<span style="color:#ff0000;">sins</span>»</strong> εγκαινιάζει στην “Toss Gallery”, Βηλαρά 1 και Συγγρού γωνία στη Θεσσαλονίκη, την <strong>Πέμπτη 5 Μαΐου και ώρα 20.30΄</strong>, ο <strong>Δημήτρης Τρακόσας</strong> (που ως περήφανη μάνα πρέπει να ομολογήσω ότι είναι ο γιος μου).<br />Πρόκειται για έργα μεικτής τεχνικής που συνδυάζουν την τέχνη της φωτογραφίας και του σχεδίου και τα οποία έχουν αποτελέσει τον εικαστικό πυρήνα για ένα graphic novel που έχει δημιουργήσει με τον ομώνυμο τίτλο.<br />Η έκθεση “Assas<span style="color:#ff0000;">sins</span>” περιλαμβάνει επτά θεματικές ενότητες που είναι εμπνευσμένες από τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα σύμφωνα με την Καθολική Εκκλησία. Τα έργα μέσα από τη βίαια θεματολογία τους σε συνδυασμό με τις αδρές και έντονες γραμμές του σχεδίου καθώς και τη ρεαλιστικότητα της φωτογραφίας επιθυμούν να δείξουν την αγωνία του νέου ανθρώπου να βρει σωτηρία στα αδιέξοδα που δημιουργεί η σημερινή κοινωνία.<br /><strong>Η έκθεση θα διαρκέσει από τις 5 έως τις 15 Μαΐου.<br /></strong>Όσοι επιθυμείτε να παρεβρεθείτε σε ένα πρωτοποριακό εικαστικό event, με έντονο προβληματισμό και ωμό ρεαλισμό από ένα νέο καλλιτέχνη, σας περιμένουμε!<img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5601454340262487330" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 224px; CURSOR: hand; HEIGHT: 320px; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="http://4.bp.blogspot.com/-UuGoGcQRuZs/TbxdC3DqZSI/AAAAAAAAAOc/3rPjQ7LGzgs/s320/Envy.jpg" border="0" />Sofia Voikouhttp://www.blogger.com/profile/07237067577544089732noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-3224352584722967376.post-83469455162574888222011-04-08T12:31:00.000+03:002011-04-08T12:35:33.696+03:00το ταξίδι συνεχίζεται<a href="http://4.bp.blogspot.com/-uwfbeJBlSRY/TZ7Wd_KUzQI/AAAAAAAAAOU/MUw4z0nBdPA/s1600/pg10-11.jpg"><img style="TEXT-ALIGN: center; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 320px; DISPLAY: block; HEIGHT: 228px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5593143597900025090" border="0" alt="" src="http://4.bp.blogspot.com/-uwfbeJBlSRY/TZ7Wd_KUzQI/AAAAAAAAAOU/MUw4z0nBdPA/s320/pg10-11.jpg" /></a> <br /><div><a href="http://1.bp.blogspot.com/-ah1H2jleu_M/TZ7WaLJQ4sI/AAAAAAAAAOM/zFTs356aock/s1600/pg12-13.jpg"><img style="TEXT-ALIGN: center; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 320px; DISPLAY: block; HEIGHT: 228px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5593143532397322946" border="0" alt="" src="http://1.bp.blogspot.com/-ah1H2jleu_M/TZ7WaLJQ4sI/AAAAAAAAAOM/zFTs356aock/s320/pg12-13.jpg" /></a> <br /><div><a href="http://3.bp.blogspot.com/-ZpEzdXNPk8Y/TZ7WRxV_7ZI/AAAAAAAAAOE/FfZQLHIKzR0/s1600/pg14-15.jpg"><img style="TEXT-ALIGN: center; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 320px; DISPLAY: block; HEIGHT: 228px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5593143388032462226" border="0" alt="" src="http://3.bp.blogspot.com/-ZpEzdXNPk8Y/TZ7WRxV_7ZI/AAAAAAAAAOE/FfZQLHIKzR0/s320/pg14-15.jpg" /></a> <br /><div><a href="http://2.bp.blogspot.com/-5M3eiR_LVSE/TZ7WJjRLIxI/AAAAAAAAAN8/v065OLb4Pkg/s1600/pg16-17.jpg"><img style="TEXT-ALIGN: center; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 320px; DISPLAY: block; HEIGHT: 228px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5593143246815175442" border="0" alt="" src="http://2.bp.blogspot.com/-5M3eiR_LVSE/TZ7WJjRLIxI/AAAAAAAAAN8/v065OLb4Pkg/s320/pg16-17.jpg" /></a> Το ταξίδι συνεχίζεται με φιγούρες που ζωντανεύουν την εποχή του Μεσαίωνα!!! <br /><div></div></div></div></div>Sofia Voikouhttp://www.blogger.com/profile/07237067577544089732noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-3224352584722967376.post-57492377095633934352011-04-06T12:25:00.000+03:002011-04-06T12:29:54.331+03:00το ταξίδι της φωτιάς σε εικόνες!<a href="http://4.bp.blogspot.com/-CFqc1bwurxI/TZwyHhkfKWI/AAAAAAAAAN0/Gz39vTyGBN4/s1600/pg2-3.jpg"><img style="TEXT-ALIGN: center; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 320px; DISPLAY: block; HEIGHT: 228px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5592399942139193698" border="0" alt="" src="http://4.bp.blogspot.com/-CFqc1bwurxI/TZwyHhkfKWI/AAAAAAAAAN0/Gz39vTyGBN4/s320/pg2-3.jpg" /></a> <br /><div><a href="http://4.bp.blogspot.com/-rkuy6E1vYHY/TZwyBn5T4CI/AAAAAAAAANs/3cUhBZEaySk/s1600/pg4-5.jpg"><img style="TEXT-ALIGN: center; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 320px; DISPLAY: block; HEIGHT: 228px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5592399840757932066" border="0" alt="" src="http://4.bp.blogspot.com/-rkuy6E1vYHY/TZwyBn5T4CI/AAAAAAAAANs/3cUhBZEaySk/s320/pg4-5.jpg" /></a> <br /><div><a href="http://4.bp.blogspot.com/-ghiS9OOq5og/TZwx7zAOMWI/AAAAAAAAANk/Sr1zpdryIJ0/s1600/pg6-7.jpg"><img style="TEXT-ALIGN: center; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 320px; DISPLAY: block; HEIGHT: 228px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5592399740660494690" border="0" alt="" src="http://4.bp.blogspot.com/-ghiS9OOq5og/TZwx7zAOMWI/AAAAAAAAANk/Sr1zpdryIJ0/s320/pg6-7.jpg" /></a> <br /><div><a href="http://2.bp.blogspot.com/-Y4AygimmhkQ/TZwx2sSFgeI/AAAAAAAAANc/MhsNByxP-cQ/s1600/pg8-9.jpg"><img style="TEXT-ALIGN: center; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 320px; DISPLAY: block; HEIGHT: 228px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5592399652957028834" border="0" alt="" src="http://2.bp.blogspot.com/-Y4AygimmhkQ/TZwx2sSFgeI/AAAAAAAAANc/MhsNByxP-cQ/s320/pg8-9.jpg" /></a> <br /><div></div></div></div></div>Sofia Voikouhttp://www.blogger.com/profile/07237067577544089732noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-3224352584722967376.post-72708893870005854742011-03-30T14:26:00.000+03:002011-03-30T14:47:50.610+03:00Το ταξίδι της φωτιάς μέσα από εικόνεςΤο ταξίδι της φωτιάς είναι κατ'αρχήν ταξίδι στα ενδότερα της ψυχής μας και κατά δεύτερον, ταξίδι στο χώρο και στο χρόνο। Για να πραγματοποιηθεί το συγκεκριμένο ταξίδι, χρειάστηκε πολλή έρευνα και ακόμα περισσότερο περπάτημα। Ελάτε να σας ταξιδέψω μ'έναν άλλο τρόπο στο νέο μου βιβλίο। Εικόνες ζωντανεύουν μέσα από τις σελίδες του και συνοδεύονται από το ανάλογο απόσπασμα। Όλες οι φωτογραφίες έχουν "τραβηχτεί" από το Σάκη Παπαγιάννη στη φάση που έψαχνα να βρω το υλικό μου και να "ζήσω", όσο είναι αυτό δυνατόν, την ατμόσφαιρα του μυστηρώδους Μεσαίωνα। <br /><div><br /><div><br /><div><br /><div><br /><div><br /><div><br /><div><br /><div><br /><div>Κάθε λίγες μέρες λοιπόν, θα σας αποκαλύπτω και μια νέα διαδρομή από Το ταξίδι της Φωτιάς। Ελπίζω να το απολαύσετε με ένα τονωτικό αφέψημα από λευκό γιασεμί!!! Εάν το διαβάζετε βράδυ, προτιμήστε ένα χαλαρωτικό χαμομήλι...<img style="TEXT-ALIGN: center; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 281px; DISPLAY: block; HEIGHT: 400px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5589837869066017074" border="0" alt="" src="http://2.bp.blogspot.com/-Zd6rMSl7OSU/TZMX7Pm02TI/AAAAAAAAANE/hTfYdPkesRE/s400/pg2.jpg" /><img style="TEXT-ALIGN: center; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 281px; DISPLAY: block; HEIGHT: 400px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5589837803324316642" border="0" alt="" src="http://1.bp.blogspot.com/-zYEqvdvNBzI/TZMX3asyG-I/AAAAAAAAAM8/B_wre7RbGXw/s400/pg3.jpg" /><img style="TEXT-ALIGN: center; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 281px; DISPLAY: block; HEIGHT: 400px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5589837743557583058" border="0" alt="" src="http://3.bp.blogspot.com/-s-aLhDVKyEk/TZMXz8DSINI/AAAAAAAAAM0/pH48gemae_M/s400/pg4.jpg" /><img style="TEXT-ALIGN: center; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 281px; DISPLAY: block; HEIGHT: 400px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5589837675030817794" border="0" alt="" src="http://3.bp.blogspot.com/-Sr05wS2aC3c/TZMXv8xOrAI/AAAAAAAAAMs/i4Q21Jwz0uw/s400/pg5.jpg" /> </div><br /><div><a href="http://4.bp.blogspot.com/-UE38smk97JI/TZMTfZitWAI/AAAAAAAAALs/Y3sIuJ5GDxs/s1600/pg1.jpg"></a><br /><div></div></div></div></div></div></div></div></div></div></div>Sofia Voikouhttp://www.blogger.com/profile/07237067577544089732noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-3224352584722967376.post-63215340179879982512011-03-14T22:30:00.000+02:002011-03-14T22:58:22.959+02:00Γάζωρο ΣερρώνΥπάρχουν μέρη μικρά στην Ελλάδα, σε πολλούς άγνωστα, που όμως σφίζουν από ζωή και οι άνθρωποι τους διψούν για έναν πολιτισμό, πέρα από εκείνον που δείχνει καθημερινά η τηλεόραση।<br /><div><p>Σ΄ένα τέτοιο μέρος, στο Γάζωρο Σερρών, βρέθηκα πριν από λίγες μέρες, καλεσμένη του Πολιτιστικού Συλλόγου του χωριού με αφορμή μια εκδήλωση που έγινε για την ημέρα της Γυναίκας। Ήταν μια όμορφη εκδήλωση που ομόρφυναν με τις μουσικές νότες τους ορισμένα από τα κορίτσια της δημοτικής μπάντας, παίζοντας σαξόφωνο και πιάνο। Είναι αξιοθαύμαστο τι διαμάντια μπορεί να ανακαλύψει κανείς στις ελληνικές μικρές κοινωνίες</p><br /><p><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5584040833335264482" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 273px; CURSOR: hand; HEIGHT: 400px; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="http://3.bp.blogspot.com/-eNRDg3nrkwM/TX5_jWo5hOI/AAAAAAAAALc/8j8E4enyp1w/s400/vravevsi.jpg" border="0" /></p><p align="center"><em>Παραλαμβάνοντας τιμητική πλακέτα</em><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5584040491846230450" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 400px; CURSOR: hand; HEIGHT: 331px; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="http://2.bp.blogspot.com/-SQNco-vMH7M/TX5_PefkYbI/AAAAAAAAALU/xYcdnW-GSms/s400/tvs.jpg" border="0" /></p></div><p align="center"><em>Συνέντευξη στο TV Serres<img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5584042387138334162" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 400px; CURSOR: hand; HEIGHT: 287px; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="http://2.bp.blogspot.com/-3VyNsVF9lhQ/TX6A9zAazdI/AAAAAAAAALk/R55KTptuIWc/s400/signing.jpg" border="0" /></em></p><br /><p align="center"><em>Υπογράφοντας ένα βιβλίο για τη Βιβλιοθήκη του χωριού</em></p>Sofia Voikouhttp://www.blogger.com/profile/07237067577544089732noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3224352584722967376.post-19910875974490207672011-02-12T14:28:00.000+02:002011-02-12T14:32:05.641+02:00Το ταξίδι της φωτιάς<p>Όπως αντιληφθήκατε, το κόκκινο χρώμα που δέσποζε μέχρι τώρα στο blog μου έδωσε τη θέση του στο έντονο πορτοκαλί της φωτιάς και στο μαύρο του σκοταδιού.<br />Ο λόγος; Για να ταιριάζει στο «Ταξίδι της Φωτιάς», το νέο μου βιβλίο, που καλώς εχόντων των πραγμάτων θα κυκλοφορήσει στις 4 Μαρτίου από τις εκδόσεις «Ψυχογιός» πάντα.<br />Δεν θα σας πω πολλά αυτή τη στιγμή, γιατί θα φροντίσω μέχρι την κυκλοφορία του βιβλίου να σας εφοδιάσω με εικόνες που θα σας βάλουν σιγά – σιγά στο κλίμα του.<br />Αυτό που σίγουρα μπορώ να σας αποκαλύψω είναι ότι πρόκειται για ένα βιβλίο διαφορετικό από «Το Κόκκινο Σημάδι», με έντονο μυστικιστικό άρωμα, ένα ταξίδι στο χρόνο, στις παγιωμένες αντιλήψεις, στα βαθύτερα συναισθήματα μας. Προορισμός; Η ανακάλυψη του αληθινού μας εαυτού, εκείνου του εαυτού που πολλές φορές και οι ίδιοι αρνούμαστε να δούμε.<br />Σ’αυτό το βιβλίο κατέθεσα ένα κομμάτι της ψυχής μου, πρόσθεσα χρώματα κι αρώματα, γεύτηκα αφεψήματα κι εγχύματα από βότανα και ρίζες. Σας προσκαλώ να το δοκιμάσετε κι εσείς.<br />Ελπίζω να το απολαύσετε!</p><p>Το παρακάτω κείμενο, το αντιγράφω από το σάιτ των εκδόσεων "Ψυχογιός":</p><p><strong>Γαλλία 1506<br /></strong>Ο Μιχαήλ ακολούθησε γοργά τα βήματά της…<br /><em>«Ποιος άγιος άραγε να γιόρταζε κι είχαν τέτοιο πανηγύρι σ’ εκείνον τον τόπο;» αναρωτήθηκε. «Οι φλόγες ήταν ψηλές και θα πρέπει να έψησαν δεκάδες ελάφια κι άλλα τόσα ζαρκάδια κι αντιλόπες…»<br />«Έκαψαν τη μητέρα μου», ψιθύρισε η Νηρηίς και συνέχισε να περπατά χωρίς να γυρίσει να κοιτάξει πίσω.<br /></em><strong>Σήμερα<br /></strong>Η Νεφέλη, διακεκριμένη βοτανολόγος, δέχεται μιαν απρόσμενη επαγγελματική πρόταση τη στιγμή που η προσωπική της ζωή έχει γίνει στάχτη. Θα συνεργαστεί με τον Νικολά Σαντέρ, ιστορικό και αρχαιολόγο, ο οποίος έχει αναλάβει να φέρει στο φως ένα μεσαιωνικό χωριό στη Νορμανδία. Ένα παλιό χειρόγραφο με συνταγές λαϊκής ιατρικής από βότανα και ρίζες κι ένα φιαλίδιο μ’ ένα περίεργο περιεχόμενο θα φέρουν τους δύο επιστήμονες αντιμέτωπους μ’ ένα τρομερό μυστικό που χάνεται πίσω στο χρόνο, στη βόρεια Γαλλία του 1506. Δύο ιστορίες εκτυλίσσονται παράλληλα στο σήμερα και το χθες. Μια φρενήρης καταδίωξη σπάει τα σύνορα του χρόνου και διαρκεί εδώ και πέντε αιώνες. Ο Νικολά και η Νεφέλη θα αναμετρηθούν με έναν φανατικό θρησκόληπτο διεκδικητή των ευρημάτων της ανασκαφής και θα παλέψουν με τους προσωπικούς τους δαίμονες.<br />Ένα μυθιστόρημα γεμάτο περιπέτειες και πάθη, όπου μεσαιωνικοί θρύλοι και δοξασίες αναβιώνουν σήμερα μέσα από ένα επίπονο ταξίδι αυτογνωσίας, το ταξίδι της φωτιάς.<br /><br /></p>Sofia Voikouhttp://www.blogger.com/profile/07237067577544089732noreply@blogger.com11tag:blogger.com,1999:blog-3224352584722967376.post-2449963154771639552011-01-27T21:08:00.000+02:002011-01-27T21:38:54.318+02:00Έκθεση εικαστικών έργων του Σάκη Παπαγιάννη<div><a href="http://1.bp.blogspot.com/_JSN3kxeh25w/TUHGThDrj9I/AAAAAAAAAKU/2KPd0g9QSjw/s1600/PROSKLISI-PRINT%2Bcopy.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5566948653000265682" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 314px; CURSOR: hand; HEIGHT: 400px; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="http://1.bp.blogspot.com/_JSN3kxeh25w/TUHGThDrj9I/AAAAAAAAAKU/2KPd0g9QSjw/s400/PROSKLISI-PRINT%2Bcopy.jpg" border="0" /></a> Την πρώτη ατομική έκθεση εικαστικών έργων παρουσιάζει ο <strong>Σάκης Παπαγιάννης</strong> (σύζυγος μου παρεπιμπτόντως για όσους δεν το γνωρίζουν) στο <strong>café – γκαλερί «Μουσείο»,</strong> στα Λαδάδικα της Θεσσαλονίκης (Μητροπόλεως και Κατούνη γωνία).<br />Η έκθεση θα διαρκέσει από τις 30 Ιανουαρίου έως τις 15 Φεβρουαρίου.<br />Τα εγκαίνια θα πραγματοποιηθούν την <strong>Τετάρτη 2 Φεβρουαρίου, στις 8 το βράδυ</strong> και όσοι λάτρες της τέχνης προσέλθετε!!!<br />Τα έργα χωρίζονται σε τρεις θεματικές ενότητες:<br />1. <strong><em>Τα κορίτσια της μαντάμ Ρόζας</em></strong>, εμπνευσμένα από «Το Κόκκινο Σημάδι».<br /><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5566946008662234274" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 188px; CURSOR: hand; HEIGHT: 400px; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="http://1.bp.blogspot.com/_JSN3kxeh25w/TUHD5mIXVKI/AAAAAAAAAJ0/uhwSkvds-kA/s400/simadi-flat.jpg" border="0" /><br />२। <strong><em>Cans:</em></strong> τρισδιάστατα επιτοίχια έργα<br /></div><div><div><br /><div><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5566949545919693794" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 258px; CURSOR: hand; HEIGHT: 400px; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="http://1.bp.blogspot.com/_JSN3kxeh25w/TUHHHfcQw-I/AAAAAAAAAKc/lM4EPD9fS9s/s400/confusIon-REMAKE.jpg" border="0" /> <div><div align="center"><em>Αναζήτηση, μεικτή τεχνική</em></div><div align="center"><em></em> </div><div>3.<strong><em> Μετεμψύχωσις:</em></strong> έργα όπου το πρωτογενές υλικό, μετουσιώνεται και αποκτά μια δεύτερη ζωή। <img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5566946670394531378" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 400px; CURSOR: hand; HEIGHT: 381px; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="http://4.bp.blogspot.com/_JSN3kxeh25w/TUHEgHRo3jI/AAAAAAAAAKE/1Kn-9zmo_cE/s400/time-80X80.jpg" border="0" /></div><div> </div><div><br />Για όσους ενδιαφέρονται, μπορούν να επισκεφτούν και το site <strong>www.sakispapagiannis.gr</strong> </div><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5566946942278181554" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 257px; CURSOR: hand; HEIGHT: 318px; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="http://3.bp.blogspot.com/_JSN3kxeh25w/TUHEv8HwIrI/AAAAAAAAAKM/DTXb8sChkik/s400/sakis3-bw.jpg" border="0" /></div></div></div></div><br /><p align="center"><em>Ο Σάκης στο εργαστήρι του</em></p>Sofia Voikouhttp://www.blogger.com/profile/07237067577544089732noreply@blogger.com7