come back

Δεν εξαφανίστηκα με τη θέλησή μου όλες αυτές τις μέρες. Απλώς δεν είχα τη δυνατότητα σύνδεσης με το δίκτυο. Και να 'μαι τώρα, Παρασκευή βράδυ, να κάνω μια βόλτα στον κυβερνοχώρο.
Δεν μπορώ να κρύψω τη χαρά και την ευχάριστη έκπληξη που ένιωσα όταν είδα ότι η Λένα η Μαντά, από τις πιο αξιόλογες σύγχρονες Ελληνίδες συγγραφείς, να μιλάει με τόσο καλά λόγια για την πρώτη μου συγγραφική προσπάθεια και να έχει αγαπήσει τη γλυκιά μου την Αργυρώ. Ένα πολύ πολύ μεγάλο ευχαριστώ, κι αυτό είναι λίγο. Λένα μου, αναμένω με ανυπομονησία, το καινούριο σου βιβλίο που έρχεται το Μάιο.
Ένα ευχαριστώ και στη Μαρία την Τζιρίτα για τις ευχές της στο ταξίδι που ξεκινώ στο χώρο της λογοτεχνίας. Μαρία, ο χρόνος στη Θεσσαλονίκη ήταν λίγος, αλλά σίγουρα θα τα πούμε σύντομα.
Και οι εκπλήξεις συνεχίζονται με σχόλια και ευχές από διάφορα μέρη της Ελλάδας και της Κύπρου. Σας ευχαριστώ όλους και όλες κι ελπίζω το βιβλίο να ανταμείψει τις προσδοκίες σας και να σας ταξιδέψει στο χρόνο και στο χώρο.
Όπως έχω ήδη πει, η σχέση μου με την τεχνολογία δεν είναι ακόμα στα καλύτερα της. Γι'αυτό και σ'αυτή τη φάση δεν γνωρίζω πως μπορώ ν'απαντήσω σε κάθε έναν προσωπικά. Πού θα μου πάει, όμως; Θα τα καταφέρω και τότε θα τα πούμε και πιο άμεσα.
Εκμεταλλευτείτε το Σαββατοκύριακο για χαλάρωση και αληθινή διασκέδαση...

ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΣΗΜΑΔΙ

Η τεχνολογία κι εγώ έχουμε μια παράξενη σχέση. Πάθους και μίσους. Είναι η πρώτη μου προσπάθεια να γράψω σ'ένα blog. Και μάλιστα τυγχάνει αυτό να είναι το δικό μου. Οπότε στην αρχή, ας είστε λίγο επιεικείς μαζί μου.



Εδώ και λίγες μέρες κυκλοφόρησε "ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΣΗΜΑΔΙ" από τις εκδόσεις "Ψυχογιός".
Πρόκειται για το πρώτο μου μυθιστόρημα, αν και γράφω διάφορα από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου.

Το κόκκινο της φωτιάς και της καταστροφής,
το κόκκινο των καμπαρέ του Μεσοπολέμου,
το κόκκινο στον καμβά των Γάλλων σουρεαλιστών.
Το κόκκινο σημάδι, χαραγμένο στο κορμί της,
τη φέρνει αντιμέτωπη μ'ένα παρελθόν που αγνοούσε την ύπαρξή του.

Αγάπησα πολύ την Αργυρώ, την ηρωίδα του βιβλίου. Ελπίζω να κάνετε το ίδιο κι εσείς. Η Αργυρώ είναι ένα ατράνταχτο παράδειγμα ότι δε διαφεντεύουμε εμείς τη μοίρα μας.Ένα τυχαίο γεγονός, μπορεί να αλλάξει σε μια στιγμή την ευτυχισμένη καθημερινότητά μας. Όμως, εκείνη δεν το βάζει κάτω. Πολεμάει και στο τέλος, θέλω να πιστεύω ότι βγαίνει νικήτρια στη μάχη της ζωής.