Παρασκευή 30 Δεκεμβρίου 2011

Μια χρονιά φεύγει... μια χρονιά έρχεται...

Να που έφτασε το τέλος του 2011!!!

Συνήθως όταν αποχαιρετάς κάποιον αγαπημένο, αισθάνεσαι θλίψη και στεναχώρια… όμως εγώ δεν αισθάνομαι καθόλου αυτά τα συναισθήματα… Ίσως γιατί τελικά το 2011 δεν ήταν από τις αγαπημένες μου χρονιές…

Δεν θέλω να είμαι άδικη… Δεν ήταν και από τις χειρότερες χρονιές μου... έκρυβε κι αρκετές χαρές μέσα της…

Όμως… όμως ήταν μια δύσκολη χρονιά τόσο σε προσωπικό επίπεδο όσο και σε επίπεδο φιλικού περιβάλλοντος και ολόκληρης της ελληνικής κοινωνίας…

Η κατάθλιψη ξαφνικά έγινε το εθνικό μας συναίσθημα, ο φόβος φώλιασε στην καρδιά μας, η ανασφάλεια έγινε η μόνιμη παρέα μας…

Δεν μου αρέσει καθόλου αυτό… Ξυπνάει το θυμωμένο παιδί μέσα μου κι επαναστατεί. Δεν θέλει να έχει αυτούς για φίλους, δεν θέλει να παίξει μαζί τους…

Περιμένω με αγωνία το 2012. Δεν τρέφω αυταπάτες… Είμαι αρκετά ρεαλίστρια για να ξέρω ότι τα πράγματα θα είναι ακόμα πιο δύσκολα… Είμαι όμως ακόμα αρκετά αιθεροβάμων για να ελπίζω ότι όλα μπορούν να αλλάξουν…

Η χαμένη μας αισιοδοξία, η ξεχασμένη μας ξεγνοιασιά, η αναγκαία για την ύπαρξή μας ψυχική ηρεμία, μπορεί να εμφανιστούν ξανά… ακόμα πιο δυνατές και με ακόμα περισσότερα δώρα…

Το 2012 μπορεί να είναι διαφορετικό αν το θελήσουμε. Γιατί σημασία δεν έχει τι θέλουν οι άλλοι, αλλά τι θέλουμε εμείς! Κι αν η καρδιά μας πιστεύει ακόμα στην ανθρώπινη αλληλεγγύη, στις πραγματικές χαρές της ζωής, στις αληθινές αξίες που κάπου στην πορεία τις χάσαμε, μπορούμε να αλλάξουμε.

Αλλάζουμε πρώτα τον εαυτό μας: τις κακές μας συνήθειες, τις άσχημες σκέψεις μας, την αδιαφορία μας. Δεν ψάχνουμε μόνο τα λάθη των άλλων… ψάχνουμε τα δικά μας, τα αναγνωρίζουμε και προχωράμε μπροστά…

Αλλάζουμε εμείς πρώτα κι έτσι αποκτάμε δύναμη κι αλλάζουμε τα πάντα γύρω μας. Αφήνουμε πίσω μας το μαύρο και βάφουμε τη ζωή μας με έντονα χρώματα: κόκκινο, κίτρινο, πορτοκαλί…

Γράφω δίχως να ελέγχω αυτά που γράφω… Σκέψεις αυτόματες… γι’αυτό μπερδεμένες… γι’αυτό γεμάτες αλήθεια, τη δική μου τουλάχιστον αλήθεια.

Αποχαιρετώ το 2011 και δεν λυπάμαι καθόλου γι’αυτό.

Ελπίζω μόνο το 2012 να μην διαψεύσει τις προσδοκίες μου και την ίδια εποχή του χρόνου, να μη μακαρίζω το 2011.

Καλή χρονιά σε όλους!!!