Μεγάλη Εβδομάδα...
Πάντα τέτοια εποχή, μου έρχονται εικόνες από την παιδική μου ηλικία...
Τότε που με 'παιρνε η γιαγιά μου και πηγαίναμε στην εκκλησία...
και ομολογώ ότι μπορεί να μην ακολουθούσα με ιδιαίτερη χαρά (προτιμούσα το παιχνίδι στην απέναντι αλάνα), όμως τελικά η κατανυκτική ατμόσφαιρα της λειτουργίας με συνέπαιρνε...
και κάθε χρόνο περίμενα αυτή τη στιγμή, μέχρι που μεγάλωσα.
Και ξαφνικά δεν υπήρχε λόγος να με πηγαίνει η γιαγιά στην εκκλησία, ούτε χρειαζόταν να ξυπνάω από τα χαράματα τη Μεγάλη Παρασκευή για να πάω να στολίσω τον Επιτάφιο στην "Ανάληψη" με διάφορες κυρίες μεγάλης ηλικίας.
Ώσπου βρέθηκα φοιτήτρια στη Νίκαια, να μην μπορώ να γυρίσω για την Ανάσταση πίσω στην πατρίδα. Εκεί δεν υπήρχε κανείς ούτε να με υποχρεώσει, ούτε να μου πει τι ώρα να σηκωθώ να πάω στην Εκκλησία. Στο κάτω - κάτω, οι καθολικοί είχαν ήδη γιορτάσει το δικό τους Πάσχα. Και ως δια μαγείας, δεν μπορούσα να διανοηθώ Πάσχα, χωρίς κάποιες τόσο γνώριμες συνήθειες.
Ο Βασίλης, η Αρετή, η Δάφνη, η Όλια κι εγώ δεν αφήσαμε να μας ξεφύγει το Ελληνικό Πάσχα. Νηστέψαμε, βρήκαμε την καλά κρυμμένη ορθόδοξη εκκλησία, ακολουθήσαμε την περιφορά του Επιταφίου στο μικρό προαύλιο της Εκκλησίας και φροντίσαμε να φέρουμε το "Άγιο Φως" στο σπίτι, κάτω από τα περίεργα βλέμματα των Γάλλων: τέσσερις "τρελοί" που περπατούσαν νυχτιάτικα με αναμμένα κεριά. Και ύστερα μαζευτήκαμε να δοκιμάσουμε τη "μαγειρίτσα". Ας είναι καλά ο Βασίλης που ήξερε να μαγειρεύει κάτι παραπάνω από πατάτες κι αυγά.
Ήταν ένα από τα πιο ωραία Πάσχα της ζωής μου, γιατί αντιλήφθηκα ότι όταν είμαστε μακριά από πράγματα που θεωρούμε δεδομένα, μας λείπουν κι ότι κατά βάθος τα θέλουμε και τα επιζητούμε.
Ναι, μπορεί να ακούγεται λίγο μελοδραματικό αλλά δεν πιστεύω ότι Ελληνικό Πάσχα μπορείς να βιώσεις κάπου αλλού: άρωμα άνοιξης, κατανυκτική ατμόσφαιρα και ... οικογενειακό πασχαλινό γλέντι.
Καλό Πάσχα και Χαρούμενη Ανάσταση!!!
Σοφία μου, ακριβώς έτσι το βιώνω κι εγώ το Πάσχα, γι αυτό φροντίζω πάντα να πηγαίνω στο χωριό μου, για ν'ανταμώνω μαζί με τις αναμνήσεις και την ίδια κατάνυξη στην ψυχή...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣου εύχομαι να το ζήσεις και φέτος και να έχεις μια αληθινή ανάσταση με όσους αγαπάς.
Καλό Πάσχα λοιπόν, πολλά φιλιά!
Εγώ θυμάμαι Πάσχα στο Λονδίνο, που ψάχναμε να βρούμε ορθόδοξη μικρή όμως εκκλησία, επειδή δεν θέλαμε να πάμε στην Αγία Σοφία, και τρέχαμε μέσα στη νύχτα σε κάτι έρημα στενά χωρίς φώς για να προλάβουμε την Ανάσταση, που λόγω διαφοράς ώρας δεν ξέραμε τί ώρα θα γίνει......
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι μετά λουκούλιο γεύμα στο σπίτι από φαγητά που είχε στείλει η μαμά......χαχα... Δε νομίζω ότι θα το αποζητήσω ξανά ποτέ αυτό.
Πιστεύω ότι δεν ταιριάζει στην κουλτούρα μας. Πάσχα = Ελλάδα και έτσι όπως μας έμαθαν οι παπούδες μας και οι γονείς μας. Λυπάμαι μόνο που τώρα λόγω δουλειάς και λοιπών υποχρεώσεων, δεν μπορώ να απολάυσω την κατάνυξη της Μεγάλης Εβδομάδας στην εκκλησία. Θα προσπαθήσω όμως να προλάβω τα εγκώμια του Επιταφίου.
Καλή Ανάσταση να έχουμε......
Σοφάκι, σου εύχομαι φέτος ένα Πάσχα που να γεμίσει την καρδιά σου το ίδιο, όπως εκείνα τα γεμάτα αθωότητα της παιδικής μας ηλικίας. Καλή Ανάσταση!
ΑπάντησηΔιαγραφή