Γιάννενα

Το Σαββατοκύριακο βρέθηκα σε μια από τις πιο αγαπημένες μου ελληνικές πόλεις: τα Γιάννενα. Για μια ακόμη φορά, η ζωντάνια αυτής της πόλης με εξέπληξε.
Τα Γιάννενα θεωρητικά είναι μια πόλη επαρχιακή, σχετικά αποκομμένη από τα κέντρα των αποφάσεων λόγω της γεωγραφικής της θέσης.
Και όμως!!! Θεωρώ τα Γιάννενα ότι είναι πολύ πιο μπροστά από πολλές ελληνικές πόλεις και κυρίως από τη Θεσσαλονίκη, την πόλη στην οποία μεγάλωσα και ζω.
Είναι μια πόλη γεμάτη ζωντάνια, όπου οι δρόμοι της σφύζουν από φοιτητές όλων των ειδικοτήτων. Νέοι άνθρωποι σε κάθε σημείο της πόλης, μαρτυρούν ότι πρόκειται για μια πόλη που δεν έχει αφεθεί στο μαρασμό, μια πόλη που δεν έχει θελήσει να αργοπεθάνει...
Τα Γιάννενα είναι μια πόλη που αγαπάει την τέχνη και όπου αυτό φαίνεται και στις παραμικρές λεπτομέρειες: τα γλυπτά του Θόδωρου Παπαγιάννη κοσμούν όλη την "παραλία" κατά μήκος της λίμνης, εικαστικά ποδήλατα οριοθετούν το δρόμο από το πεζοδρόμιο, γύρω από τη λίμνη αντί για τα κλασικά αντιαισθητικά σιδερένια κάγκελα, μεταλλικά καλάμια λειτουργούν ως φράχτης και παραπέμπουν στη χλωρίδα και στην πανίδα της περιοχής. Ακόμα και η παιδική χαρά είναι μια εικαστική πανδαισία. Ας μη μιλήσω για το μοναδικό μουσείο κέρινων ομοιωμάτων του Βρέλλη, την παραδοσιακή αρχιτεκτονική, το συνταίριασμα του παλιού με το καινούριο...
Για μια ακόμη φορά, αναρωτήθηκα γιατί στις άλλες πόλεις υπάρχει τόσο μα τόσο μεγάλη έλλειψη φαντασίας;
Υ.Γ. Θεσσαλονίκη - Γιάννενα, δύο ώρες κι ένα τέταρτο χάρη στην Εγνατία. Θαύμα!!!