Τετάρτη 28 Ιουλίου 2010

Οι Ισπανίδες στην Ελλάδα


Δάφνη, Noelia, Σοφία, Lola στην κορυφή του Λευκού Πύργου

1993-1994: Νίκαια, Γαλλία. Κουμπωμένη, μαζεμένη, αλλά με μπόλικη τρέλα μέσα στο μυαλό και με παντελή άγνοια κινδύνου, ξεκινάω με μια άγνωστη κοπέλα για σπουδές σε μια άγνωστη πόλη.

Πολύ γρήγορα, θα γνωριστούμε με συνομήλικους απ’όλη την Ευρώπη και θα δημιουργήσουμε μία μοναδική τρελοπαρέα. Έλληνες, Ιταλοί, Ισπανοί, Αυστριακοί, Ιρλανδοί, Άγγλοι, Λουξεμβουργιανοί και Γάλλοι θα ανακαλύψουμε ότι τα όνειρα μας είναι κοινά. Θέλουμε να χαρούμε τη ζωή, θέλουμε να κατακτήσουμε τον κόσμο. Μέσα σ’ένα μόλις χρόνο, θα ζήσουμε πάρα πολλά. Οι εμπειρίες που γεμίζουν τις βαλίτσες μας είναι μοναδικές, «δενόμαστε» ο ένας με τον άλλον μ’ένα δέσιμο που όσοι δεν το έζησαν, δεν μπορούν να το καταλάβουν. Είναι γεγονός ότι εκείνος ο χρόνος θα μας συνοδεύει σε όλη μας τη ζωή.

Lola, Δάφνη, Noelia, Σοφία, στις κατακόμβες του Αγίου Δημητρίου


Δεκαέξι χρόνια μετά, η συνάντηση με τη Lola και τη Noelia, τις φίλες Ισπανίδες ήταν άκρως συγκινητική. Περάσαμε μια εβδομάδα μαζί, διασκεδάζοντας και γελώντας σαν να μην πέρασε μια μέρα. Ο χρόνος έχει αφήσει σημάδια στο πρόσωπο και στο σώμα, όχι όμως στις ψυχές μας. Γιατί φάνηκε ότι η φιλία που βασίζεται σε γερά θεμέλια, δεν πτοείται ούτε από την απόσταση ούτε από το χρόνο…

Αυτή τη φορά, δώσαμε ραντεβού για το επόμενο καλοκαίρι, μαζί με τους άλλους «κολλητούς» που θα μπορέσουν να το σκάσουν από τις υποχρεώσεις του κόσμου των ενηλίκων…

Lola, Noelia, Δάφνη, Σοφία, στο εσωτερικό του Λευκού Πύργου

4 σχόλια:

  1. Φιλενάδα συγχαρητήρια, λεζάντες βλέπω και επεξηγήσες!!!!!!Βλέπω προοδεύεις, έπιασαν τόπο τα ιδιαίτερα μαθήματα φωτογραφικής....(χα!, χα!)Είναι ωραίο να βγαίνεις από την ρουτίνα σου και να θυμάσαι τα παλιά, είναι ωραίο να διατηρείς φιλίες...μια χαρά περάσατε!!!Φιλιά από την ζεστή Κύπρο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πράγματι σα να μην πέρασε ούτε μια μέρα, Σοφία. Αν με ρωτήσει κανείς σε 42 χρόνια τί θυμάμαι ολόκληρο θα του έλεγα μόνο όλες τις μέρες εκείνου του χρόνου στη Νίκαια.Και να φανταστεί κανείς ότι τότε "έσπρωχνα" το χρόνο να τελειώσει για να γυρίσω πίσω.Τί παράξενο πράγμα η ανθρώπινη ψυχή!Και όλα τα πρόσωπα, οι εικόνες και τα γεγονότα, είναι τόσο ζωντανά. Σαν πάρτι στη Cite.Σκέψου αν μπορείς να τα γράψεις όλα αυτά!Κι εμείς οι "κολλητοί" θα είμαστε όλοι εκεί

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Είναι πάρα πολύ όμορφο να συναντιέσαι με την παλιοπαρέα και να αισθάνεσαι σα να μην πέρασε μια μέρα!... Σας ζηλεύω!!!
    Χάρηκα πολύ που είδα ότι έγινες αναγνώστρια στο blog μου, και ανοίγοντας το δικό σου blog είδα ότι έχω να κάνω και με μια συγγραφέα. Αυτό και μόνο σε κάνει πολύ αγαπητή σε μένα, γιατί αγαπώ πολύ το διάβασμα... Η αλήθεια είναι ότι έχω πέσει πολλές φορές πάνω στο βιβλίο σου και έχω δώσει μια αναβολή στο διάβασμά του. Τώρα που σε γνώρισα θα είναι σίγουρα στις άμεσες προτεραιότητές μου! Όπως και για την κ.Μαντά, που το καλοκαίρι που μας πέρασε ήταν κι εκείνη υποψήφια αγαπημένη συγγραφέας, αλλά ο χρόνος δυστυχώς είναι αδυσώπητος και δεν φτάνει. Ελπίζω να τα λέμε! Και πάλι σ' ευχαριστώ για τη συμμετοχή σου στο blog μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Χρόνια Πολλά Σόφη μου, υγεία, ευτυχία και πολλές συγγραφικές επιτυχίες!
    Δημήτρης-Άννη

    ΑπάντησηΔιαγραφή