Καλό μήνα και καλό φθινόπωρο!!!
Είναι αλήθεια ότι χάθηκα, ότι εξαφανίστηκα ένα ολόκληρο καλοκαίρι από τις διαδικτυακές παρέες, όμως δυστυχώς ήταν ένα από τα πιο δύσκολα καλοκαίρια της ζωής μου (ίσως και το δυσκολότερο).
Συνέβησαν διάφορα μικρά και μεγάλα δυσάρεστα στην οικογένεια μου και στους γύρω μου, όμως τέλος καλό όλα καλά!!!
Όταν βλέπεις ανθρώπους που θεωρείς δεδομένους και στηρίγματα στη ζωή σου, να χάνονται ή να γίνονται αδύναμοι και να βασίζονται επάνω σου, χάνεις το έδαφος κάτω από τα πόδια σου, αισθάνεσαι ανήμπορος, ξαναγίνεσαι το μικρό φοβισμένο παιδί. Να θέλεις να τους βοηθήσεις και να μην μπορείς να κάνεις τίποτα. Να προσπαθείς να κρατηθείς από την πίστη σου, από τους γύρω σου, να προσπαθείς να δείξεις δυνατή γιατί περιμένουν από σένα να είσαι δυνατή όμως εσύ και μόνο εσύ ξέρεις ότι καταρρέεις.
Κάπως έτσι ήταν το φετινό μου καλοκαίρι. Όμως όλα αλλάζουν, τίποτα δεν μένει σταθερό, ο χρόνος και η ζωή μας είναι ένα ποτάμι που κυλάει συνεχώς. Τα πράγματα τώρα είναι καλύτερα, η ζωή κυλά ξανά σε πιο ήρεμους ρυθμούς. Δεν μου αρέσει η γκρίνια, ήθελα απλώς να σας πω ότι είμαι ξανά πίσω και ότι μου λείψατε.
Καλό φθινόπωρο λοιπόν γεμάτο μικρές μαγικές στιγμές!!!
