Ήθελα να γράψω κάτι για τα μυστηριώδη σοκάκια της Πράγας...
εκεί που περπατάς κι ακούς τους ήχους από τα πειράματα των αλχημιστών.
Όμως η τραγωδία που χτύπησε τη γειτονική μας Ιταλία, πραγματικά με συγκλόνισε.
Πώς να τα βάλεις μ΄έναν αόρατο εχθρό; Πώς ν'αντιμετωπίσεις μια αόρατη δύναμη που δεν ξέρεις ούτε πότε, ούτε πού θα χτυπήσει;
Όσο κι αν προχωράει ο άνθρωπος μπροστά, πάντα η φύση θα είναι πιο δυνατή, πάντα θα μας ξαφνιάζει άλλοτε ευχάριστα κι άλλοτε δυσάρεστα.
Και τώρα αποφάσισε να δείξει το σκληρό της πρόσωπο.
Ένα ύστατο χαίρε σ'αυτούς που χάθηκαν και μια ευχή από καρδιάς γι'αυτούς που έμειναν πίσω...
να βρουν τη δύναμη να συνεχίσουν τη ζωή και όχι να ξεχάσουν, αλλά να θυμούνται αυτούς που έσβησαν τόσο ξαφνικά...
Κανείς νομίζω δεν θα μπορέσει να το ξεχάσει. Κάποιες εικόνες, -ακόμη και αν δεν τις έχεις ζήσει εσύ- μένουν χαραγμένες στο μυαλό σου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο βιβλίο σας είναι καταπληκτικό, μου μένει λίγο λιγότερο από το μισό, έχω ενθουσιαστεί. Αλλά λόγω διαβασμάτων, δεν προλαβαίνω να διαβάζω πολύ.. !
ΚΑΤΕΡΙΝΗ
Καλό βράδυ Σοφία
ΑπάντησηΔιαγραφή΄Οντως είναι μία τραγική στιγμή. Θρηνείτε και σεις στην Ελλάδα το χάμο ενός δικού σας παλληκαριού. Χάθηκαν άνθρωποι, περιουσίες, κόποι μιας ζωής. Ευτυχώς τα υλικά αγαθά ξαναδημιουργούνται, οι άνθρωποι όμως?? Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τους σκεπάσει
Κατερίνη χαίρομαι που σου αρέσει το βιβλίο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρώτα όμως τα διαβάσματα (όσο μαμαδίστικο και αν ακούγεται αυτό) και μετά τα υπόλοιπα. Εξάλλου ξεκινάνε και οι διακοπές του Πάσχα...
Πλέον, έτσι που έχουμε φτάσει, μάλλον μου λένε (οι γονείς μου), να σταματήσω να διαβάζω λίγο (φροντιστήριο) και να ηρεμήσω, να κοιμηθώ.. να ξεκουραστώ, γενικά, παρά μου λενε να διαβάσω. Μετά από 16 χρόνια διαβάζεις συνηδειτά, χωρίς πίεση, αν θέλεις να πετύχεις τον στόχο που έχεις βάλει. Τα βιβλία, με χαλαρώνουν και γεμίζουν τα κενά του διαβάσματος.! Καλό πάσχα.!!!!!! ;-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΑΤΕΡΙΝΗ