Όνειρα θερινής νυχτός

Καλοκαίρι!!!

Από τα παιδικά μας χρόνια, εποχή συνυφασμένη με τη χαλάρωση, την ξεκούραση και το ατελείωτο παιχνίδι. Από το πρωί κατεβαίναμε κάτω για παιχνίδι και δεν λέγαμε να μαζευτούμε στο σπίτι. Κι ας φώναζε η μαμά συνεχώς από το παράθυρο. "Τώρα μαμά. Λίγο ακόμα μαμά. Μια παρτίδα ακόμα και τελειώσαμε". Αλλά η παρτίδα αυτή τελειωμό δεν είχε.

Το ποτάμι όμως του χρόνου κυλά αδυσώπητα και τα τωρινά καλοκαίρια δεν είναι τόσο ξένοιαστα όσο τότε. Οι ατέλειωτες διακοπές που βαριόμασταν το καθησιό, έχουν εξελιχθεί σε ολιγοήμερες αποστειρωμένες διακοπές που γυρνάς πίσω και μόνο ξεκούραστος δεν νιώθεις. Το καθημερινό άγχος, οι έγνοιες, τα προβλήματα σε κυνηγούν παντού.

Όμως μερικά πράγματα δεν αλλάζουν όσα χρόνια κι αν περάσουν. Η παιδική ξεγνοιασιά, τα παιδικά όνειρα, η παιδική αφέλεια συνεχίζει και υπάρχει στα χαρούμενα πρόσωπα των παιδιών μας, όταν τα αφήσουμε να ανθίσουνε. Όταν δώσουμε τη σπίθα, τα παιδιά είναι πρόθυμα ν'ακολουθήσουν και να μας αφήσουν άναυδους με τα επιτεύγματά τους.

"¨Ονειρο θερινής νυκτός" ή "Όνειρο καλοκαιρινής νύκτας" κατά τη δημοτική, του Ουίλιαμ Σαίξπηρ, ανέβασαν τα παιδιά του 3ου Δημοτικού Σχολείου Παπάγου. Κι ήταν μια παράσταση ανάλαφρη που καλωσόριζε το καλοκαίρι, μια παράσταση καλοδουλεμένη με πολύ αγάπη και μεράκι, μια παράσταση που έβαζε τα γυαλιά σε πολλές παραστάσεις επαγγελματιών και ενηλίκων. Μια παράσταση που έδειξε ότι αν δείξουμε στα παιδιά δρόμους πολιτισμού, μπορούν να τους ακολουθήσουν με απόλυτη επιτυχία.

Μακάρι τα όνειρα όλων των παιδιών του κόσμου, να μη μείνουν όνειρα θερινής νυχτός.