ΔΙΑΚΟΠΕΕΕΕΕΕΕΣ!!!!!

Ήρθε επιτέλους ο καιρός για χαλάρωση και ξεκούραση.
Παραδοσιακά ο Αύγουστος είναι ο μήνας των διακοπών (τουλάχιστον για την οικογένεια μου).
Για λίγο καιρό λοιπόν, θα με χάσετε.
Ελπίζω να περάσετε καλά, να ξεκουραστείτε, να εμπνευστείτε, να διαβάσετε πολλά κι ενδιαφέροντα βιβλία και να γυρίσετε ανανεωμένοι!!!
Καλές διακοπές σε όλους!!!

Βιβλία παντού!!!

Είναι φοβερό πως τα ήθη αλλάζουν, πολλές φορές χωρίς να το καταλάβουμε.
Θυμάμαι μικρότερη, πριν φύγουμε οικογενειακώς για διακοπές ότι έπρεπε να περάσουμε
από το βιβλιοπωλείο της γειτονιάς και να αγοράσουμε τα βιβλία που θέλαμε να διαβάσουμε στις διακοπές μας. Γιατί συνήθως στο οποιοδήποτε χωριό κι αν πηγαίναμε, παραθαλάσσιο ή μη, δεν υπήρχε ούτε κατά διάνοια βιβλιοπωλείο για να προμηθευθείς όχι απλώς λογοτεχνικά βιβλία, πολλές φορές ούτε καν ένα μπλοκ ζωγραφικής.
Εδώ και μια δεκαετία όμως τα πράγματα έχουν αλλάξει. Οι πάγκοι με τα βιβλία ξεπετάγονται σχεδόν σε κάθε μεριά της Ελλάδας: από το νησί της άγονης γραμμής, μέχρι την κοσμοπολίτικη παραλία και το πανηγύρι του Δεκαπενταύγουστου σε κάποιο ορεινό χωριό.
Πάγκοι γεμάτοι "φρέσκα" βιβλία, από τις πιο παλιές μέχρι τις πιο σύγχρονες εκδόσεις, με βιβλία για όλα τα γούστα: από ελαφρά λογοτεχνία μέχρι βαριά φιλοσοφία. Βιβλία που έρχονται να σε συναντήσουν την ώρα που περπατάς χαλαρά, σου κλείνουν πονηρά το μάτι και σε καλούν να τ'αγγίξεις και εν τέλει να τα κάνεις δικά σου.
Και οι άνθρωποι πίσω από τον πάγκο, τις περισσότερες φορές είναι έτοιμοι να σου προτείνουν, να σε διευκολύνουν όταν δεν ξέρεις τι να επιλέξεις. Ευγενικοί και πρόθυμοι...
Μου αρέσει αυτή η αλλαγή. Μου αρέσει που δεν χρειάζεται να πάμε μόνοι μας στο βιβλίο, αλλά που έρχεται κι αυτό να μας βρει...
Δεν είναι πάντα κι άσχημες οι αλλαγές. Τι λέτε κι εσείς;;;

Καλοκαίρι!!!

Από μικρή, το καλοκαίρι ήταν η αγαπημένη μου εποχή. Περίμενα με ανυπομονησία το κλείσιμο των σχολείων για να αρχίσει η μακριά περίοδος των διακοπών.
Αθήνα για αρχή (ναι! ναι! όσο και περίεργο κι αν ακούγεται, κάθε καλοκαίρι κάναμε οικογενειακώς διακοπές είκοσι ημερών στην Αθήνα και ήταν υπέροχες)
Κατασκήνωση στη συνέχεια
Χαλκιδική για τα οικογενειακά μπάνια
και τέλος... μια εβδομάδα έκπληξη με τους αγαπημένους μου θείους, συνήθως στην Κρήτη.
Από τότε που έμπλεξα με τη δουλειά, περιμένω με την ίδια ανυπομονησία το καλοκαίρι. Όταν όμως έρχεται, η ανυπομονησία μετατρέπεται σε μια γλυκιά θλίψη, αφού πλέον οι διακοπές έχουν συρρικνωθεί σε δεκαπέντε μόνο μέρες...
Και μέχρι να φτάσεις σ'αυτές, είσαι τόσο αγχωμένος που δεν προλαβαίνεις να ξεκουραστείς και να βαρεθείς έτσι ώστε να επιθυμείς να γυρίσεις πίσω. (τουλάχιστον εγώ).
Χώρια το άλλο άγχος, που όλοι σε ρωτάνε συνεχώς "πού θα πας διακοπές"; και αν δεν πας σε κάποιο νησί ή κάπου μακριά, σε κοιτάζουν μ'ένα βλέμμα γεμάτο συγκαλυμμένη λύπηση.
Διακοπές όμως δεν είναι το μέρος, είναι η παρέα, είναι η χαλάρωση, είναι η αίσθηση του δεν κάνω τίποτα....
Καλές διακοπές!!!