Πριν από 20 χρόνια, εάν με ρωτούσε κάποιος πως θα μου φαινόταν η συνάντηση με τους υπόλοιπους συμφοιτητές μου μετά από 20 χρόνια, θα γελούσα. Το μέλλον τότε φάνταζε τόσο μακρινό και τα 20 χρόνια μεγάλο χρονικό διάστημα… Εμείς στη θέση των γονέων μας… Ούτε στη σφαίρα της φαντασίας μου. Εμείς δεν θα γινόμασταν ποτέ έτσι… Έβλεπα τις συναντήσεις των γονέων μου με παλιούς συμμαθητές τους σαν ένα γεγονός εξωτικό… Πώς να πιστέψεις ότι κι εκείνοι είχαν υπάρξει νέοι;;;
Δυστυχώς ή ευτυχώς, τα νιάτα έχουν το θράσος και την αφέλεια να πιστεύουν ότι δεν θα μεγαλώσουν ποτέ. Ο χρόνος όμως είναι αμείλικτος και ύπουλος. Στην αρχή, πιστεύεις ότι μένει σταθερός – ακλόνητος, στη συνέχεια κυλάει αργά – αργά, μέχρι τη στιγμή που τρέχει γρήγορα σαν ορμητικός χείμαρρος και τίποτα δεν είναι ικανό να τον σταματήσει.
20 χρόνια μετά από την πρώτη ηρωική είσοδο μας στη Γαλλική Φιλολογία του Αριστοτελείου της Θεσσαλονίκης, βρεθήκαμε όλοι οι παλιοί συμφοιτητές. Όλοι; Όχι φυσικά όλοι, αλλά αρκετοί για να θυμηθούμε τα παλιά, να χαθούμε στις αναμνήσεις, να δούμε τι έχει κάνει ο καθένας μας όλα αυτά τα χρόνια που είχαμε χαθεί.
Όλοι με κάποια κιλά παραπάνω, με τις πρώτες ανεπαίσθητες ρυτίδες γύρω από τα μάτια μας και αρκετοί με γκρίζες τρίχες (που οι γυναίκες τις κρύβουμε επιμελώς πίσω από τα βαμμένα μας μαλλιά).
Ορισμένους ο χρόνος δεν τους άγγιξε, το ξέγνοιαστο γέλιο της νιότης και η ανεμελιά συνεχίζει να είναι το ίδιον του χαρακτήρα τους. Άλλοι σοβάρεψαν, το περισπούδαστο ύφος δείχνει ότι άλλαξαν, ότι εισχώρησαν στο χώρο των μεγάλων.
Ήταν μια ωραία συγκέντρωση, γεμάτη αναμνήσεις, χαρά που μετά από τόσον καιρό συνάντησες άτομα που περνούσες όλη τη μέρα μαζί τους, υποσχέσεις ότι δεν θα ξαναχαθείς (που τις περισσότερες φορές κανείς δεν τις τηρεί), μια γλυκόπικρη γεύση για τα χρόνια της ανεμελιάς που χάθηκαν ανεπιστρεπτί…
Όταν ο γιος μου, όντας στα 21, άκουσε ότι θα βρεθούμε με τους παλιούς συμφοιτητές χαμογέλασε συγκαταβατικά.
Είπαμε τα νιάτα είναι θρασύτατα και γι’αυτό υπέροχα!!!
Βάζω στοίχημα ότι όλοι θα σου είπαν ότι δεν πέρασε χρόνος από πάνω σου! Και σίγουρα όλες θα ρωτούσαν το μυστικό σου! Εγώ πάντως όταν σε γνώρισα σε πέρασα για φοιτητριούλα και το ξέρεις, στο λέω συνέχεια. Είσαι φαινόμενο Σοφία μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε γλυκοφιλώ!
Γειά σου Σοφία η Γιάννα είμαι. Ζήλεψα τώρα που διάβασα την ανάρτηση σου. Και εμείς έχουμε να βρεθούμε πάρα πολλά χρόνια από τον καιρό που τελειώσαμε το λύκειο.....αλλά κανένας δεν κάνει καμία κίνηση!!!! Ίσως βαριούνται ή δεν θέλουν....χαθήκαμε θα έλεγα!!! Ίσως την κάνω εγώ και ότι βρέξει ας κατεβάσει!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα Σόφη μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι πού να δεις τις δικές μας συναντήσεις συμμαθητών από το σχολείο 40(!) χρόνια μετά την αποφοίτησή μας!
"Οπτικοποιείται" τότε ο χρόνος που μας πρόσθεσε κιλά, ασπρίλα στα μαλλιά αλλά και σοφία (μην το ξεχνάς).
Φιλιά από όλους μας σε όλους σας.
Δημήτρης (ο "Βούλγαρος")
Μαρία μου σ'ευχαριστώ πολύ!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ θα ήθελα να ήμουν ακόμα φοιτητριούλα, αλλά φευ!!! Πάντως κι εσύ δεν πας πίσω... Με την κόρη σου, σαν αδελφούλες είστε...
Γιάννα μου, η αλήθεια είναι ότι τις περισσότερες φορές οι καθημερινότητα μας κάνει και χανόμαστε... Πάντα υπάρχει όμως κάποιος που είναι το οργανωτικό μυαλό και κανονίζει Γιατί δεν κάνεις την κίνηση εσύ;;; Νομίζω ότι θα πετύχει!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔημήτρη μου, πολύ μου άρεσε το σχόλιο ότι ο χρόνος μας πρόσθεσε σοφία. Δεν θα μου έλειπε όμως καθόλου να είχα ακόμη λίγη από την ξενοιασιά εκείνων των χρόνων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια πόσο καιρό ακόμα θα παραμένεις Βούλγαρος;;;
Μέχρι τον επόμενο Ιούλιο θα είμαι εδώ Σόφη μου. Ενδιαφέρουσα δουλειά, δύσκολος λαός...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ για την ξενοιασιά που λες, η σοφία/εμπειρία που αποκτήσαμε με τα χρόνια όμως είναι σημαντικό κέρδος...Άλλωστε όσο νοιώθουμε/υγιείς είμαστε νέοι (δες π.χ. το παράδειγμα των αειθαλών Rolling Stones!).
Πολλά φιλιά
Σοφία μου ήθελα απλά να σου πω
ΑπάντησηΔιαγραφήσε ευχαριστώ για τη συμβουλή σου....
Σε 2 γραμμές κατάλαβες τι ζητάω
και με την απάντηση σου με ηρέμησες...
ευχαριστω...
Έχουν ενδιαφέρον αυτές οι συναντήσεις. Τα πέρασα πριν από δυο χρόνια όταν γιορτάσαμε τα πεντηκοστά μας γενέθλια ομαδικά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧρόνια πολλά στη Στέλλα, Σόφη μου, καθώς και στη Στελλίνα, να τους χαίρεσαι, πολλά φιλιά και ευχές!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔημήτρης/Άννη