Τον τελευταίο καιρό, οι περισσότερες ημέρες είναι γεμάτες θλίψη και κατήφεια. Η οικονομική κρίση (πραγματική ή πλασματική) έχει πλήξει πλέον σχεδόν όλους. Άλλους περισσότερο και άλλους λιγότερο. Ακόμα και αυτοί που είναι «άνετα οικονομικά», έχουν συμμαζευτεί και δεν ξοδεύουν γιατί δεν γνωρίζουν πως θα είναι αύριο τα πράγματα. 
Μέσα σε όλη αυτή τη μιζέρια όμως, στην οποία λίγο – πολύ έχουμε πέσει όλοι (έχουν βοηθήσει πολύ και όλα τα ΜΜΕ, εδώ που τα λέμε), υπάρχουν μικρά καθημερινά πράγματα που μας χαρίζουν απλόχερα το χαμόγελο.
Μέσα σε όλη αυτή τη μιζέρια όμως, στην οποία λίγο – πολύ έχουμε πέσει όλοι (έχουν βοηθήσει πολύ και όλα τα ΜΜΕ, εδώ που τα λέμε), υπάρχουν μικρά καθημερινά πράγματα που μας χαρίζουν απλόχερα το χαμόγελο.
Γιατί τις περισσότερες φορές, η ευτυχία μας κρύβεται στα απλά και καθημερινά. Έτσι κι εγώ, σαν «χαζομαμά», παρακολούθησα την ετήσια καλοκαιρινή γιορτή της μικρής μου κόρης. Η Βίκη, ντυμένη «πατάτα», σε ένα έργο που μιλούσε για την ανακύκλωση. Όλοι ήταν εκεί, η μαρίδα, το μπιζέλι, η εφημερίδα, το πλαστικό μπουκάλι, η κονσέρβα, η ντομάτα, η Ανακυκλωκαδούλα και ο Φαγανοσκουπίδης. Και πολλοί άλλοι, που δεν τους θυμάμαι όλους. 28 μικροί πρωταγωνιστές ήταν αυτοί!!!
Μπορεί κάποια παιδιά να ξέχασαν τα λόγια τους, η ακουστική του χώρου να μην είχε προβλήματα, τα κοστούμια να μην ήταν «haute couture», ήταν όμως μια παράσταση – υπερπαραγωγή. Γιατί, για όλους τους γονείς, τα παιδιά τους είναι οι μεγαλύτεροι πρωταγωνιστές της ζωής τους!!!
Καλό καλοκαίρι!!!
Μπορεί κάποια παιδιά να ξέχασαν τα λόγια τους, η ακουστική του χώρου να μην είχε προβλήματα, τα κοστούμια να μην ήταν «haute couture», ήταν όμως μια παράσταση – υπερπαραγωγή. Γιατί, για όλους τους γονείς, τα παιδιά τους είναι οι μεγαλύτεροι πρωταγωνιστές της ζωής τους!!!
Καλό καλοκαίρι!!!
Σοφία μου καλημέρα,
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα ΄σαι καλά που αναφέρεσαι και στις μικρές χαρές που για μένα είναι οι μεγαλύτερες!! Κι εμείς ετοιμαζόμαστε για τις ετήσιες γιορτές και κάνουμε καθημερινές πρόβες...Να σκεφτείς ότι απ΄το σχολείο μας λένε ότι τα παιδιά δεν πρέπει να λείπουν από τις πρόβες παρά μόνο για σοβαρό λόγο....! Εμένα πάντως με πιάνουν τα κλάματα κάθε φορά που παρακολουθώ τους μικρούς μου ήρωες να διαπρέπουν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Όσο για την Βίκυ σου δεν είναι απλή πατάτα, αλλά ΓΛΥΚΟπατάτα. Να τη χαίρεσαι και να σου δίνει μόνο χαρές.
Φιλιά πολλά
Κλημεντίνη μου, το ίδιο πρόβλημα είχαμε κι εμείς με τις πρόβες. Να φανταστείς, η παράσταση ήταν Δευτέρα και η δική μου ήταν άρρωστη το Σαββατοκύριακο. Τέτοιο άγχος που είχε μην τυχόν και χάσει την παράσταση, ούτε η Κατίνα Παξινού να ήταν!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕύχομαι στην παράσταση σας μια super επιτυχία, που άλλωστε είναι δεδομένη...
Χαζομαμμά Κύπρου καλεί χαζομαμμά Ελλάδας!!! Σε καταλαβαίνω απόλυτα!!! Σήμερα έχει την τελική του γιορτή ο γιός μου...τελειώνει το Δημοτικό, και το άγχος το δικό του και το δικό μου....το ένα και το ίδιο. Περιμένω αυτές τις γιορτές πως και πως και πιστεύω πως θα μου λείψουν πολύ τώρα που θα πάει και αυτός γυμνάσιο. Η συγκίνηση που νοιώθω κάθε φορά που τον νοιώθω με το βλέμμα του να με ψάχνει και να ψάχνει την επιβεβαίωση μου...άστα! Και νοείται πως σε τέτοιες γιορτές πάω πάντα χωρίς σκιές ματιών και μάσκαρα!!! Μας εύχομαι καλή επιτυχία! Καλό Καλοκαίρι Σοφάκι μου, φιλιά πολλά ΧΧΧΧΧΧ
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπέροχη και γλυκιά η Βίκυ σαν τη μαμά της! Κι εμείς στο σχολείο κάνουμε τις τελικές πρόβες για τη γιορτούλα μας κι έτσι είμαι σε παρόμοιο κλίμα... Να περάσετε καλά το καλοκαίρι, Σοφία μου, με την όμορφη οικογένειά σου. Φιλιά
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι, μας αποχαιρετάς από τώρα; Γιατί βρε Σοφάκι μου, έχουμε καιρό μέχρι τις διακοπές! Εκτός κι αν είσαι δασκάλα, που δεν είσαι, οπότε άστα αυτά!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια μένα έχουν περάσει πολλά χρόνια από τις τελευταίες σχολικές γιορτές, τι μου θύμισες τώρα... Ήταν όμορφα κι αυτή η συγκίνηση που μου ανέβαινε στο λαιμό, αξέχαστη. Άντε, όπου να'ναι θα τρέχω στις γιορτές των εγγονιών να τα ξαναθυμηθώ!
Φιλιά Σοφάκι μου, μη χαθείς,ε;
Γιάννα μου, μην τα συζητάς κάθε φορά λέω δεν θα κλάψω και κάθε φορά, το δάκρυ τρέχει "κορόμηλο".
ΑπάντησηΔιαγραφήΣόφη μου, σας αξίζει ένα μεγάλο "μπράβο", που γίνεστε κάθε χρόνο και σκηνοθέτες για τους μικρούς πρωταγωνιστές της ζωής μας.
Μαρία μου, δεν είχα σκοπό να σας αφήσω από τώρα, αν και η αλήθεια είναι ότι δεν είμαι και πολύ πιστή στα διαδικτυακά ραντεβού μου. Απλώς είπα να καλωσορίσω το καλοκαίρι με μια ευχή. Μικρή είσαι ακόμα, μην βιάζεσαι να γίνεις γιαγιά!!! (πες την κόρη σου να περιμένει λιγάκι...)
Να εισαι καλά και να την καμαρώνεις την κορούλα σου. Ενα παιδικό χαμόγελο είναι η μόνη αξία που μας έμεινε....
ΑπάντησηΔιαγραφή