Mundial!!!

Όλος ο κόσμος για ένα μήνα περίπου θα κινείται στους ρυθμούς της «στρογγυλής θεάς», ελέω Μουντιάλ. Παγκόσμια οικονομική κρίση και προσωπικά προβλήματα περνούν σε δευτερεύουσα θέση… Μπορούν να περιμένουν γι’αργότερα… Αυτή τη στιγμή, προέχει ποιες ομάδες θα περάσουν στους «δεκάξι».
Μέσα σ’όλο αυτό το παγκόσμιο πανηγύρι, δεν ήταν δυνατό εμείς οι Έλληνες να είμαστε έξω από τα χορό. Για τα πανηγύρια εξάλλου, είμαστε πρώτοι…
Η εθνική μας κατεβαίνει στη Νότια Αφρική, με την κρυφή ελπίδα όλων, ότι θα καταφέρει μια αξιοπρεπή εμφάνιση, και γιατί όχι;;; να κάνει την έκπληξη και να επαναλάβει το θρίαμβο του Euro 2004. Μήπως τότε το περίμενε κανείς; Γιατί όχι και τώρα;;; Αν και το 2-0 που «φάγαμε» από την Κορέα, μας έκοψε λίγο φτερά…
Πόσο γρήγορα αλήθεια αλλάζουμε απόψεις, εμείς οι Έλληνες!!!
Θυμάμαι ένα περιστατικό, δυο μήνες πριν «κατακτήσουμε» αυτό το έρμο το Euro. Ήταν Απρίλιος του 2004, και μέσα στα πλαίσια ενός προγράμματος ανταλλαγής μαθητών στο οποίο συμμετείχε ο γιος μου, φιλοξενούσαμε ένα μαθητή από τη Ρουμανία. Καθώς πλησίαζε η μέρα που ο Catalin θα επέστρεφε στην πατρίδα του, θέλαμε να του πάρουμε κάποιο αναμνηστικό. Τι να πάρεις σε ένα αγόρι 15 χρόνων που έχει λατρεία με το ποδόσφαιρο; Δεν ξέρω πως, μας ήρθε η ιδέα να του πάρουμε μια μπλούζα της Εθνικής Ελλάδος ποδοσφαίρου. Σας πληροφορώ, γύρισα σχεδόν όλα τα καταστήματα στη Θεσσαλονίκη. Όχι απλώς δεν βρήκα πουθενά, αλλά οι καταστηματάρχες με κοιτούσαν και σαν εξωγήινη. Τελικά, του αγοράσαμε μια μπλούζα της Barcelona (σταθερή αξία). Δυο μήνες μετά βέβαια, το σκηνικό άλλαξε. Ο κόσμος είχε γεμίσει με μπλουζάκια, πετσέτες, βρακάκια και ό,τι άλλο φαντάζεστε με την ελληνική σημαία επάνω. Από το ένα άκρο στο άλλο…
Κατεβαίνουμε λοιπόν, ή μάλλον ήδη κατεβήκαμε όλοι μαζί, στη Νότιο Αφρική. Εάν γίνει κάποιο θαύμα, θα ξεχυθούμε πάλι σαν τρελοί στους δρόμους ξεχνώντας τα πραγματικά μας προβλήματα… Η νίκη μας αφορά όλους, είναι μια εθνική μας υπόθεση. Εάν πάλι γευτούμε το πικρό ποτήρι της αποτυχίας και αποσυρθούμε λίαν συντόμως, θ’αρχίσουμε να βρίζουμε όλους εκείνους (παίκτες και παράγοντες) που μας πρόδωσαν. Η αποτυχία είναι δική τους…
Πόσο εύκολα αλλάζουμε στρατόπεδο!!!

Καλό καλοκαίρι!!!

Τον τελευταίο καιρό, οι περισσότερες ημέρες είναι γεμάτες θλίψη και κατήφεια. Η οικονομική κρίση (πραγματική ή πλασματική) έχει πλήξει πλέον σχεδόν όλους. Άλλους περισσότερο και άλλους λιγότερο. Ακόμα και αυτοί που είναι «άνετα οικονομικά», έχουν συμμαζευτεί και δεν ξοδεύουν γιατί δεν γνωρίζουν πως θα είναι αύριο τα πράγματα.
Μέσα σε όλη αυτή τη μιζέρια όμως, στην οποία λίγο – πολύ έχουμε πέσει όλοι (έχουν βοηθήσει πολύ και όλα τα ΜΜΕ, εδώ που τα λέμε), υπάρχουν μικρά καθημερινά πράγματα που μας χαρίζουν απλόχερα το χαμόγελο.

Γιατί τις περισσότερες φορές, η ευτυχία μας κρύβεται στα απλά και καθημερινά. Έτσι κι εγώ, σαν «χαζομαμά», παρακολούθησα την ετήσια καλοκαιρινή γιορτή της μικρής μου κόρης. Η Βίκη, ντυμένη «πατάτα», σε ένα έργο που μιλούσε για την ανακύκλωση. Όλοι ήταν εκεί, η μαρίδα, το μπιζέλι, η εφημερίδα, το πλαστικό μπουκάλι, η κονσέρβα, η ντομάτα, η Ανακυκλωκαδούλα και ο Φαγανοσκουπίδης. Και πολλοί άλλοι, που δεν τους θυμάμαι όλους. 28 μικροί πρωταγωνιστές ήταν αυτοί!!!
Μπορεί κάποια παιδιά να ξέχασαν τα λόγια τους, η ακουστική του χώρου να μην είχε προβλήματα, τα κοστούμια να μην ήταν «haute couture», ήταν όμως μια παράσταση – υπερπαραγωγή. Γιατί, για όλους τους γονείς, τα παιδιά τους είναι οι μεγαλύτεροι πρωταγωνιστές της ζωής τους!!!
Καλό καλοκαίρι!!!