Καλή χρονιά!!!

Υπάρχουν κάποιες στιγμές στη ζωή σου, που δεν έχεις καμιά διάθεση για επικοινωνία. Θέλεις να κλειστείς για λίγο στον εαυτό σου, να κάνεις τον απολογισμό σου, να χαράξεις την πορεία σου στο μέλλον. Μια τέτοια "περίεργη" φάση, πέρασα το Δεκέμβριο.
Η επικοινωνία μου με τους συνανθρώπους μου, στα τελείως απαραίτητα. Απείχα συνειδητά από το Internet κι από το blog.
Και τώρα, με το τέλος της χρονιάς, τελειώνει και αυτή η περίεργη απομόνωση.
Το 2010, πρώτα ο Θεός, θα τα ξαναλέμε από κοντά: τα χαρούμενα και τα δυσάρεστα μας.
Γιατί η επαφή με φίλους κάνει τη χαρά μεγαλύτερη και τη θλίψη μικρότερη.
Με τις μεγαλύτερες ευχές μου για ένα ευτυχισμένο 2010 σε όλους τους τομείς!!!

20 χρόνια μετά...

Πριν από 20 χρόνια, εάν με ρωτούσε κάποιος πως θα μου φαινόταν η συνάντηση με τους υπόλοιπους συμφοιτητές μου μετά από 20 χρόνια, θα γελούσα. Το μέλλον τότε φάνταζε τόσο μακρινό και τα 20 χρόνια μεγάλο χρονικό διάστημα… Εμείς στη θέση των γονέων μας… Ούτε στη σφαίρα της φαντασίας μου. Εμείς δεν θα γινόμασταν ποτέ έτσι… Έβλεπα τις συναντήσεις των γονέων μου με παλιούς συμμαθητές τους σαν ένα γεγονός εξωτικό… Πώς να πιστέψεις ότι κι εκείνοι είχαν υπάρξει νέοι;;;
Δυστυχώς ή ευτυχώς, τα νιάτα έχουν το θράσος και την αφέλεια να πιστεύουν ότι δεν θα μεγαλώσουν ποτέ. Ο χρόνος όμως είναι αμείλικτος και ύπουλος. Στην αρχή, πιστεύεις ότι μένει σταθερός – ακλόνητος, στη συνέχεια κυλάει αργά – αργά, μέχρι τη στιγμή που τρέχει γρήγορα σαν ορμητικός χείμαρρος και τίποτα δεν είναι ικανό να τον σταματήσει.
20 χρόνια μετά από την πρώτη ηρωική είσοδο μας στη Γαλλική Φιλολογία του Αριστοτελείου της Θεσσαλονίκης, βρεθήκαμε όλοι οι παλιοί συμφοιτητές. Όλοι; Όχι φυσικά όλοι, αλλά αρκετοί για να θυμηθούμε τα παλιά, να χαθούμε στις αναμνήσεις, να δούμε τι έχει κάνει ο καθένας μας όλα αυτά τα χρόνια που είχαμε χαθεί.
Όλοι με κάποια κιλά παραπάνω, με τις πρώτες ανεπαίσθητες ρυτίδες γύρω από τα μάτια μας και αρκετοί με γκρίζες τρίχες (που οι γυναίκες τις κρύβουμε επιμελώς πίσω από τα βαμμένα μας μαλλιά).
Ορισμένους ο χρόνος δεν τους άγγιξε, το ξέγνοιαστο γέλιο της νιότης και η ανεμελιά συνεχίζει να είναι το ίδιον του χαρακτήρα τους. Άλλοι σοβάρεψαν, το περισπούδαστο ύφος δείχνει ότι άλλαξαν, ότι εισχώρησαν στο χώρο των μεγάλων.
Ήταν μια ωραία συγκέντρωση, γεμάτη αναμνήσεις, χαρά που μετά από τόσον καιρό συνάντησες άτομα που περνούσες όλη τη μέρα μαζί τους, υποσχέσεις ότι δεν θα ξαναχαθείς (που τις περισσότερες φορές κανείς δεν τις τηρεί), μια γλυκόπικρη γεύση για τα χρόνια της ανεμελιάς που χάθηκαν ανεπιστρεπτί…
Όταν ο γιος μου, όντας στα 21, άκουσε ότι θα βρεθούμε με τους παλιούς συμφοιτητές χαμογέλασε συγκαταβατικά.
Είπαμε τα νιάτα είναι θρασύτατα και γι’αυτό υπέροχα!!!

Πώς έχουμε κάνει τη ζωή μας έτσι;;;

Αναρωτιόμουν σήμερα το πρωί πως έχουμε καταφέρει να κάνουμε τη ζωή μας έτσι. Να τρέχουμε συνέχεια, να βρισκόμαστε κάθε στιγμή "στην τσίτα" και να μην έχουμε σχεδόν ποτέ χρόνο για τον εαυτό μας. Γιατί τελικά αυτό που μας λείπει ίσως περισσότερο αυτή τη στιγμή είναι ο ελεύθερος χρόνος. Εκείνος ο χρόνος που δεν είσαι υποχρεωμένος να ασχοληθείς με κάτι, ούτε καν με το αγαπημένο σου χόμπι. Η πολυτέλεια του να μην κάνεις τίποτα. Η ευχαρίστηση του να κάθεσαι και να ρεμβάζεις, να αφήνεις την σκέψη σου ελεύθερη να ταξιδεύει μακριά απ'όλους και απ'όλα. Να βρεις το χρόνο ν'ανακαλύψεις τον αληθινό σου εαυτό. Και κάνοντας όλες αυτές τις σκέψεις, "έπεσα" πάνω στο σημερινό άρθρο του Νίκου Αλιάγα στο "Πρώτο Θέμα" στο οποίο εκφράζει παρόμοιες ανησυχίες. Αντιγράφω ένα κομμάτι από το άρθρο του, με το οποίο συμφωνώ απόλυτα.
"Γιατί οι προηγούμενες γενιές που δεν είχαν κανένα από τα αγαθά που απολαμβάνουμε εμείς ζούσαν με ψωμί κι ελιά και δεν γνώριζαν τη λέξη στρες; Ίσως επειδή δεν ελίσσονταν πάνω σε κίβδηλα δεδομένα. Η αναθεώρηση της στιγμής σε αποδεσμεύει από το παρελθόν και δεν σε σκλαβώνει στο μέλλον, αυτή είναι η όλη ιστορία. Πριν από τη μάχη, ο Μέγας Αλέξανδρος, απευθυνόμενος στους άνδρες του, δεν τους έκρυβε την πιθανότητα του θανάτου, αλλά τους ξεκαθάριζε ότι όποια και να είναι η έκβαση της μάχης η λέξη "φόβος" δεν υφίστατο. Ο φόβος καταστρέφει τα ορατά γιατί ακριβώς γεννιέται μέσα στα αόρατα του ανθρώπινου νου. Όλα συμβαίνουν στο μυαλό μας. Από την πρώτη μέρα που εμφανίστηκε το ανθρώπινο ον. Φόβος του τέλους ή φόβος του θανάτου; Τι σημασία έχει να στρεσάρεται κανείς όταν παραδέχεται ότα πάντα ρει και ότι για όλα υπάρχει ένα τέλος, αλλά και μια νέα αρχή;..."
Μια νέα αρχή λοιπόν για όλους μας... Καλή εβδομάδα!!!

38o Φεστιβάλ Βιβλίου στο Ζάππειο

Κάλλιο αργά παρά ποτέ!!!

Άργησα λίγο, αλλά δεν λησμόνησα.

Να που κατέβηκα στην Αθήνα και γνώρισα από κοντά, φίλους που μέχρι τώρα γνωριζόμασταν μόνο μέσα από τον κυβερνοχώρο: τη Μαριάνθη, τη Σμαραγδή, την Αλεξάνδρα και πολλούς άλλους ακόμα...

Την Παρασκευή ο κόσμος στο Φεστιβάλ ήταν λιγοστός αλλά πολύ ζεστός, το Σάββατο παρέα με τη Λένα Μαντά συζητήσαμε με φίλους αναγνώστες, υπογράψαμε βιβλία, περάσαμε υπέροχα...

Η Πασχαλία Τραυλού πέρασε από την Έκθεση και τα είπαμε από κοντά...

Επισκέφτηκα την Τέσσυ Μπάιλα στις "Εκδόσεις Ελλληνική Πρωτοβουλία" και δεν έχασα την ευκαιρία να πάρω το πρώτο της βιβλίο "Το πορτρέτο της σιωπής".

Δυο γεμάτες μέρες που θα θυμάμαι για πολύ καιρό ακόμα...

Σας περιμένω στην Έκθεση Βιβλίου στο Ζάππειο

Κατεβαίνω Αθήνα!!!
Καλώς εχόντων των πραγμάτων, την Παρασκευή 18/9 και το Σάββατο 19/9 θα βρίσκομαι στην Έκθεση Βιβλίου στο Ζάππειο, στο περίπτερο των εκδόσεων "Ψυχογιός" (80-81) από τις επτά το απόγευμα έως τις εννιά το βράδυ.
Όσοι πιστοί προσέλθετε να γνωριστούμε και να τα πούμε από κοντά...

Οι εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ στο 38ο Φεστιβάλ Βιβλίου στο Ζάππειο

Το 38ο Φεστιβάλ Βιβλίου οργανώνεται από το Σύνδεσμο Εκδοτών Βιβλίου (Σ.ΕΚ.Β.) και με συνδιοργανωτές τον Πολιτισμικό Οργανισμό του Δήμου Αθηναίων και το Σύλλογο Εκδοτών Βιβλίου Αθηνών (Σ.Ε.Β.Α.). Με το αφιέρωμά του, ανταποκρίνεται στην παγκόσμια ανησυχία απέναντι στην κλιματική αλλαγή και, ενόψει της επικείμενης συνόδου κορυφής για το κλίμα στην Κοπεγχάγη, συμπράττει για την υλοποίηση του σχετικού προγράμματος με την Πρεσβεία της Δανίας. Το αφιέρωμα εκφράζει την ευχή για ένα πράσινο μέλλον, ενώ ταυτόχρονα υπογραμμίζει την καταλυτική δύναμη του βιβλίου να αγγίζει και να ευαισθητοποιεί.Ημέρες & ώρες λειτουργίας του Φεστιβάλ Βιβλίου:Δευτέρα-Πέμπτη: 6:00 μ.μ.-10:30 μ.μ.Παρασκευή & Σάββατο: 6:00 μ.μ.-11:00 μ.μ.Κυριακή: 11:00 π.μ.-10:30 μ.μ.
Σας περιμένουμε όλους στο περίπτερο των Εκδόσεων ΨΥΧΟΓΙΟΣ (αρ. 80-81) για να γνωρίσετε τους αγαπημένους σας συγγραφείς και να επιλέξετε τα αγαπημένα σας βιβλία.Πρόγραμμα εκδηλώσεων Εκδόσεων ΨΥΧΟΓΙΟΣ:

Σάββατο 12 Σεπτεμβρίου, 19:00-21:00Περίπτερο Εκδόσεων ΨΥΧΟΓΙΟΣ (αρ. 80-81)Η συγγραφέας Μαρία Τζιρίτα θα βρίσκεται στο περίπτερό μας για να συναντήσει αναγνώστες και να υπογράψει αντίτυπα των βιβλίων της.

Κυριακή 13 Σεπτεμβρίου, 19:00-21:00Περίπτερο Εκδόσεων ΨΥΧΟΓΙΟΣ (αρ. 80-81)Η συγγραφέας Πόλυ Μηλιώρη θα βρίσκεται στο περίπτερό μας για να συναντήσει αναγνώστες και να υπογράψει αντίτυπα των βιβλίων της.

Δευτέρα 14 & Τρίτη 15 Σεπτεμβρίου, 19:00-21:00Περίπτερο Εκδόσεων ΨΥΧΟΓΙΟΣ (αρ. 80-81)Ο συγγραφέας Κώστας Καρακάσης θα βρίσκεται στο περίπτερό μας για να συναντήσει αναγνώστες και να υπογράψει αντίτυπα των βιβλίων του.

Τετάρτη 16 Σεπτεμβρίου, 19:00-21:00Περίπτερο Εκδόσεων ΨΥΧΟΓΙΟΣ (αρ. 80-81)Η συγγραφέας Λένα Μαντά θα βρίσκεται στο περίπτερό μας για να συναντήσει αναγνώστες και να υπογράψει αντίτυπα των βιβλίων της.

Πέμπτη 17 Σεπτεμβρίου, 19:00-21:00Περίπτερο Εκδόσεων ΨΥΧΟΓΙΟΣ (αρ. 80-81)Η συγγραφέας Νοέλ Μπάξερ θα βρίσκεται στο περίπτερό μας για να συναντήσει αναγνώστες και να υπογράψει αντίτυπα του βιβλίου της.

Παρασκευή 18 Σεπτεμβρίου, 19:00-21:00Περίπτερο Εκδόσεων ΨΥΧΟΓΙΟΣ (αρ. 80-81)Η συγγραφέας Σοφία Βόικου θα βρίσκεται στο περίπτερό μας για να συναντήσει αναγνώστες και να υπογράψει αντίτυπα του βιβλίου της.



Σάββατο 19 Σεπτεμβρίου, 19:00-21:00Περίπτερο Εκδόσεων ΨΥΧΟΓΙΟΣ (αρ. 80-81)Οι συγγραφείς Σοφία Βόικου και Λένα Μαντά θα βρίσκονται στο περίπτερό μας για να συναντήσουν αναγνώστες και να υπογράψουν αντίτυπα των βιβλίων τους.

Κυριακή 20 Σεπτεμβρίου, 19:00-21:00Περίπτερο Εκδόσεων ΨΥΧΟΓΙΟΣ (αρ. 80-81)Η συγγραφέας Μαρία Τζιρίτα θα βρίσκεται στο περίπτερό μας για να συναντήσει αναγνώστες και να υπογράψει αντίτυπα των βιβλίων της.

Δευτέρα 21 Σεπτεμβρίου, 19:00-21:00Περίπτερο Εκδόσεων ΨΥΧΟΓΙΟΣ (αρ. 80-81)Ο συγγραφέας Τηλέμαχος Κώτσιας θα βρίσκεται στο περίπτερό μας για να συναντήσει αναγνώστες και να υπογράψει αντίτυπα του βιβλίου του.

Τετάρτη 23 Σεπτεμβρίου, 19:00-21:00Περίπτερο Εκδόσεων ΨΥΧΟΓΙΟΣ (αρ. 80-81)Η συγγραφέας Λένα Μαντά θα βρίσκεται στο περίπτερό μας για να συναντήσει αναγνώστες και να υπογράψει αντίτυπα των βιβλίων της.

Πέμπτη 24 Σεπτεμβρίου, 19:00-21:00Περίπτερο Εκδόσεων ΨΥΧΟΓΙΟΣ (αρ. 80-81)Η συγγραφέας Πέρσα Κουμούτση θα βρίσκεται στο περίπτερό μας για να συναντήσει αναγνώστες και να υπογράψει αντίτυπα των βιβλίων της.

Παρασκευή 25 Σεπτεμβρίου, 19:00-21:00Περίπτερο Εκδόσεων ΨΥΧΟΓΙΟΣ (αρ. 80-81)Η συγγραφέας Ελένη Κ. Τσαμαδού θα βρίσκεται στο περίπτερό μας για να συναντήσει αναγνώστες και να υπογράψει αντίτυπα των βιβλίων της.

Σάββατο 26 Σεπτεμβρίου, 19:00-21:00Περίπτερο Εκδόσεων ΨΥΧΟΓΙΟΣ (αρ. 80-81)Η συγγραφέας Λένα Μαντά θα βρίσκεται στο περίπτερό μας για να συναντήσει αναγνώστες και να υπογράψει αντίτυπα των βιβλίων της.

Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου, 19:00-21:00Περίπτερο Εκδόσεων ΨΥΧΟΓΙΟΣ (αρ. 80-81)Ο συγγραφέας Θάνος Κονδύλης θα βρίσκεται στο περίπτερό μας για να συναντήσει αναγνώστες και να υπογράψει αντίτυπα των βιβλίων του.

Παράλληλα, προσκαλούμε τους νεαρούς μας αναγνώστες και αναγνώστριες σε μια συνάντησημε τη συγγραφέα Γιώτα Φώτουγια να μάθουν τα πάντα για τον κύκλο του νερού μέσα από το βιβλίο τηςΗ ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΚΑΙ Η ΝΕΡΑΪΔΑ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ.Η συγγραφέας θα βρίσκεται στο περίπτερο του Εθνικού Κέντρου Βιβλίουτο Σάββατο 12 Σεπτεμβρίου και ώρα 18:00-19:00.

…Η Βασιλική αντιμετωπίζει σοβαρότατο πρόβλημα! Θα αναγκαστεί να αλλάξει το όνομά της, αν δε συναντήσει τη νεράιδα του νερού, για να πάρει πίσω αυτό που της ανήκει. Πού να τη βρει όμως; Στο ποτάμι, στη βροχή, στο νερόμυλοή κάπου αλλού; Ο κύκλος, η χρησιμότητα και η δύναμη του νερού δοσμέναμέσα από μια όμορφη ιστορία που κρατά το ενδιαφέρον αμείωτο ως το τέλος…


Σας περιμένουμε!

Γιάννενα

Το Σαββατοκύριακο βρέθηκα σε μια από τις πιο αγαπημένες μου ελληνικές πόλεις: τα Γιάννενα. Για μια ακόμη φορά, η ζωντάνια αυτής της πόλης με εξέπληξε.
Τα Γιάννενα θεωρητικά είναι μια πόλη επαρχιακή, σχετικά αποκομμένη από τα κέντρα των αποφάσεων λόγω της γεωγραφικής της θέσης.
Και όμως!!! Θεωρώ τα Γιάννενα ότι είναι πολύ πιο μπροστά από πολλές ελληνικές πόλεις και κυρίως από τη Θεσσαλονίκη, την πόλη στην οποία μεγάλωσα και ζω.
Είναι μια πόλη γεμάτη ζωντάνια, όπου οι δρόμοι της σφύζουν από φοιτητές όλων των ειδικοτήτων. Νέοι άνθρωποι σε κάθε σημείο της πόλης, μαρτυρούν ότι πρόκειται για μια πόλη που δεν έχει αφεθεί στο μαρασμό, μια πόλη που δεν έχει θελήσει να αργοπεθάνει...
Τα Γιάννενα είναι μια πόλη που αγαπάει την τέχνη και όπου αυτό φαίνεται και στις παραμικρές λεπτομέρειες: τα γλυπτά του Θόδωρου Παπαγιάννη κοσμούν όλη την "παραλία" κατά μήκος της λίμνης, εικαστικά ποδήλατα οριοθετούν το δρόμο από το πεζοδρόμιο, γύρω από τη λίμνη αντί για τα κλασικά αντιαισθητικά σιδερένια κάγκελα, μεταλλικά καλάμια λειτουργούν ως φράχτης και παραπέμπουν στη χλωρίδα και στην πανίδα της περιοχής. Ακόμα και η παιδική χαρά είναι μια εικαστική πανδαισία. Ας μη μιλήσω για το μοναδικό μουσείο κέρινων ομοιωμάτων του Βρέλλη, την παραδοσιακή αρχιτεκτονική, το συνταίριασμα του παλιού με το καινούριο...
Για μια ακόμη φορά, αναρωτήθηκα γιατί στις άλλες πόλεις υπάρχει τόσο μα τόσο μεγάλη έλλειψη φαντασίας;
Υ.Γ. Θεσσαλονίκη - Γιάννενα, δύο ώρες κι ένα τέταρτο χάρη στην Εγνατία. Θαύμα!!!

Επιστροφή

Η επιστροφή είναι πάντα γλυκόπικρη ή γλυκόξινη, εάν προτιμάτε τις εξωτικές γεύσεις.
Γλυκιά γιατί επιστρέφεις πίσω στη φωλιά σου, στο κουκούλι σου, εκεί που πραγματικά αισθάνεσαι ότι ανήκεις.
Πικρή γιατί αφήνεις πίσω σου έστω και τις λίγες στιγμές παιδικής ανεμελιάς και απόλυτης χαλάρωσης. Μακριά απ'όλους και απ'όλα που σε γεμίζουν άγχος.
Επιστροφή λοιπόν, στα γνώριμα λημέρια μας, στην ηλεκτρονική μας παρέα.
Τι έκανα στις διακοπές;;;; Φαντάζομαι ότι και οι περισσότεροι Έλληνες.
Ταξίδεψα με το μυαλό και το κορμί, διάβασα αρκετά ομολογουμένως βιβλία, πλατσούρισα στα γαλάζια νερά της Χαλκιδικής, χάρηκα την οικογένεια μου, ασχολήθηκα "κλεφτά" με τα γραπτά μου.
Έκανα "αποτοξίνωση" απ'όλα τα πρέπει, ακόμα και με τη σύνδεση με το Διαδίκτυο. Οι διακοπές οφείλουν να είναι διακοπές...
Κι ένα ταξίδι - όνειρο, σε μια από τις αγαπημένες μου πόλεις. Το Παρίσι, που όσο κι αν έχει χάσει κάτι από την παλιά του αίγλη, παραμένει για πάντα μαγευτικό. Τριγύρισα. Στα στενά της Μονμάρτης που έβγαζε το καβαλέτο του ο νεαρός Πικάσο, στις γέφυρες του Σηκουάνα κάτω από τις οποίες εμπνεύστηκε τα έργα του ο Χένρι Μίλερ, στους δρόμους όπου περπάτησε η Εύα Κασίς...
Θα ήθελα να ευχηθώ καλή επάνοδο σε όλους, αλλά οι φωτιές που καίνε αυτή τη στιγμή περιουσίες και κόπους χρόνων, κάνουν τις ευχές δύσκολες...
Για πόσο καιρό ακόμα, θα καίμε το μέλλον των παιδιών μας;;;;;;;;;;;;

ΔΙΑΚΟΠΕΕΕΕΕΕΕΣ!!!!!

Ήρθε επιτέλους ο καιρός για χαλάρωση και ξεκούραση.
Παραδοσιακά ο Αύγουστος είναι ο μήνας των διακοπών (τουλάχιστον για την οικογένεια μου).
Για λίγο καιρό λοιπόν, θα με χάσετε.
Ελπίζω να περάσετε καλά, να ξεκουραστείτε, να εμπνευστείτε, να διαβάσετε πολλά κι ενδιαφέροντα βιβλία και να γυρίσετε ανανεωμένοι!!!
Καλές διακοπές σε όλους!!!

Βιβλία παντού!!!

Είναι φοβερό πως τα ήθη αλλάζουν, πολλές φορές χωρίς να το καταλάβουμε.
Θυμάμαι μικρότερη, πριν φύγουμε οικογενειακώς για διακοπές ότι έπρεπε να περάσουμε
από το βιβλιοπωλείο της γειτονιάς και να αγοράσουμε τα βιβλία που θέλαμε να διαβάσουμε στις διακοπές μας. Γιατί συνήθως στο οποιοδήποτε χωριό κι αν πηγαίναμε, παραθαλάσσιο ή μη, δεν υπήρχε ούτε κατά διάνοια βιβλιοπωλείο για να προμηθευθείς όχι απλώς λογοτεχνικά βιβλία, πολλές φορές ούτε καν ένα μπλοκ ζωγραφικής.
Εδώ και μια δεκαετία όμως τα πράγματα έχουν αλλάξει. Οι πάγκοι με τα βιβλία ξεπετάγονται σχεδόν σε κάθε μεριά της Ελλάδας: από το νησί της άγονης γραμμής, μέχρι την κοσμοπολίτικη παραλία και το πανηγύρι του Δεκαπενταύγουστου σε κάποιο ορεινό χωριό.
Πάγκοι γεμάτοι "φρέσκα" βιβλία, από τις πιο παλιές μέχρι τις πιο σύγχρονες εκδόσεις, με βιβλία για όλα τα γούστα: από ελαφρά λογοτεχνία μέχρι βαριά φιλοσοφία. Βιβλία που έρχονται να σε συναντήσουν την ώρα που περπατάς χαλαρά, σου κλείνουν πονηρά το μάτι και σε καλούν να τ'αγγίξεις και εν τέλει να τα κάνεις δικά σου.
Και οι άνθρωποι πίσω από τον πάγκο, τις περισσότερες φορές είναι έτοιμοι να σου προτείνουν, να σε διευκολύνουν όταν δεν ξέρεις τι να επιλέξεις. Ευγενικοί και πρόθυμοι...
Μου αρέσει αυτή η αλλαγή. Μου αρέσει που δεν χρειάζεται να πάμε μόνοι μας στο βιβλίο, αλλά που έρχεται κι αυτό να μας βρει...
Δεν είναι πάντα κι άσχημες οι αλλαγές. Τι λέτε κι εσείς;;;

Καλοκαίρι!!!

Από μικρή, το καλοκαίρι ήταν η αγαπημένη μου εποχή. Περίμενα με ανυπομονησία το κλείσιμο των σχολείων για να αρχίσει η μακριά περίοδος των διακοπών.
Αθήνα για αρχή (ναι! ναι! όσο και περίεργο κι αν ακούγεται, κάθε καλοκαίρι κάναμε οικογενειακώς διακοπές είκοσι ημερών στην Αθήνα και ήταν υπέροχες)
Κατασκήνωση στη συνέχεια
Χαλκιδική για τα οικογενειακά μπάνια
και τέλος... μια εβδομάδα έκπληξη με τους αγαπημένους μου θείους, συνήθως στην Κρήτη.
Από τότε που έμπλεξα με τη δουλειά, περιμένω με την ίδια ανυπομονησία το καλοκαίρι. Όταν όμως έρχεται, η ανυπομονησία μετατρέπεται σε μια γλυκιά θλίψη, αφού πλέον οι διακοπές έχουν συρρικνωθεί σε δεκαπέντε μόνο μέρες...
Και μέχρι να φτάσεις σ'αυτές, είσαι τόσο αγχωμένος που δεν προλαβαίνεις να ξεκουραστείς και να βαρεθείς έτσι ώστε να επιθυμείς να γυρίσεις πίσω. (τουλάχιστον εγώ).
Χώρια το άλλο άγχος, που όλοι σε ρωτάνε συνεχώς "πού θα πας διακοπές"; και αν δεν πας σε κάποιο νησί ή κάπου μακριά, σε κοιτάζουν μ'ένα βλέμμα γεμάτο συγκαλυμμένη λύπηση.
Διακοπές όμως δεν είναι το μέρος, είναι η παρέα, είναι η χαλάρωση, είναι η αίσθηση του δεν κάνω τίποτα....
Καλές διακοπές!!!

Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης

Αυτό το Σάββατο, 20 Ιουνίου, θα βρίσκομαι στην Έκθεση Βιβλίου της Θεσσαλονίκης,
στο περίπτερο των εκδόσεων "Ψυχογιός", από τις επτά μέχρι τις εννιά το βράδυ.
Εάν βοηθήσει ο καιρός, γιατί εδώ στην πόλη μας βρέχει συνέχεια τις τελευταίες ώρες
και αν δεν το σκάσετε για Χαλκιδική, σας περιμένω να τα πουμε από κοντά.

Όνειρα θερινής νυχτός

Καλοκαίρι!!!

Από τα παιδικά μας χρόνια, εποχή συνυφασμένη με τη χαλάρωση, την ξεκούραση και το ατελείωτο παιχνίδι. Από το πρωί κατεβαίναμε κάτω για παιχνίδι και δεν λέγαμε να μαζευτούμε στο σπίτι. Κι ας φώναζε η μαμά συνεχώς από το παράθυρο. "Τώρα μαμά. Λίγο ακόμα μαμά. Μια παρτίδα ακόμα και τελειώσαμε". Αλλά η παρτίδα αυτή τελειωμό δεν είχε.

Το ποτάμι όμως του χρόνου κυλά αδυσώπητα και τα τωρινά καλοκαίρια δεν είναι τόσο ξένοιαστα όσο τότε. Οι ατέλειωτες διακοπές που βαριόμασταν το καθησιό, έχουν εξελιχθεί σε ολιγοήμερες αποστειρωμένες διακοπές που γυρνάς πίσω και μόνο ξεκούραστος δεν νιώθεις. Το καθημερινό άγχος, οι έγνοιες, τα προβλήματα σε κυνηγούν παντού.

Όμως μερικά πράγματα δεν αλλάζουν όσα χρόνια κι αν περάσουν. Η παιδική ξεγνοιασιά, τα παιδικά όνειρα, η παιδική αφέλεια συνεχίζει και υπάρχει στα χαρούμενα πρόσωπα των παιδιών μας, όταν τα αφήσουμε να ανθίσουνε. Όταν δώσουμε τη σπίθα, τα παιδιά είναι πρόθυμα ν'ακολουθήσουν και να μας αφήσουν άναυδους με τα επιτεύγματά τους.

"¨Ονειρο θερινής νυκτός" ή "Όνειρο καλοκαιρινής νύκτας" κατά τη δημοτική, του Ουίλιαμ Σαίξπηρ, ανέβασαν τα παιδιά του 3ου Δημοτικού Σχολείου Παπάγου. Κι ήταν μια παράσταση ανάλαφρη που καλωσόριζε το καλοκαίρι, μια παράσταση καλοδουλεμένη με πολύ αγάπη και μεράκι, μια παράσταση που έβαζε τα γυαλιά σε πολλές παραστάσεις επαγγελματιών και ενηλίκων. Μια παράσταση που έδειξε ότι αν δείξουμε στα παιδιά δρόμους πολιτισμού, μπορούν να τους ακολουθήσουν με απόλυτη επιτυχία.

Μακάρι τα όνειρα όλων των παιδιών του κόσμου, να μη μείνουν όνειρα θερινής νυχτός.

Θα μας πει και τι θα διαβάζουμε τώρα;;;

Σήμερα, διάβασα ένα απερίγραπτο άρθρο του κ. Δημοσθένη Κούρτοβικ στα "Νέα".
Αφιέρωσε ένα ολόκληρο σαλόνι, για να στραφεί εναντίον όσων γυναικών - συγγραφέων "πουλάνε" και πιο συγκεκριμένα της Λένας Μαντά, της Χρύσας Δημουλίδου και της Πασχαλίας Τραυλού, τις οποίες της φωτογράφιζε κυριολεκτικά και μεταφορικά στο κείμενο του.
Γιατί εδώ στην Ελλάδα, εάν πουλάς είναι έγκλημα. Το δικαίωμα στο διάβασμα φαίνεται ότι το έχουν μόνο λίγοι, μέλη μιας "πνευματικής ελιτίστικης συντεχνίας" και όλοι οι υπόλοιποι είναι ο αμόρφωτος λαουτζίκος.
Καταφέρεται ενάντια στις μεσήλικες γυναίκες με το ξανθό μαλλί, λες και δεν έχουν δικαίωμα να διαβάσουν ό,τι θέλουν και όποτε θέλουν. Από πότε το διάβασμα έχει σχέση με το τι χρώμα έχουν τα μαλλιά μου, μόνο ο κ. Κούρτοβικ το γνωρίζει.
Εάν ήθελε να κάνει μια εποικοδομητική κριτική, θα μπορούσε να την κάνει επάνω σε συγκεκριμένα βιβλία και όχι έτσι γενικά και αόριστα για τρεις συγγραφείς. Απορώ, αν έχει διαβάσει έστω και ένα βιβλίο τους. Είναι αναφαίρετο δικαίωμα του να μην του αρέσει ο τρόπος γραφής τους, αλλά δεν έχει κανένα δικαίωμα να ξεφτιλίζει με τέτοιο τρόπο τους χιλιάδες αναγνώστες που διαβάζουν με πάθος αυτά τα βιβλία. Γιατί ποιος δεν θα ήθελε να διαβάζονται τα βιβλία του από 200.000 άτομα στη μικρή μας Ελλάδα;;;
Και έχω μια μεγάλη απορία... Γιατί στο συγκεκριμένο άρθρο, αναφέρονται μόνο οι συγκεκριμένοι συγγραφείς που ανήκουν στον ίδιο εκδοτικό οίκο;;; Οι άλλοι εκδοτικοί οίκοι δεν βγάζουν δηλαδή μυθιστορήματα που απευθύνονται στο συγκεκριμένο αναγνωστικό κοινό;;; Εάν αυτό δεν είναι εμπάθεια ή κομπλεξισμός, τότε τι είναι;;;
Θα τελειώσω με μια φράση, που μου έμαθε πριν από λίγο καιρό ο Γιώργος Πολυράκης που λένε στη γενέτειρα του την Κρήτη: "Χτυπάνε μόνο τις φορτωμένες καρυδιές"
Υ.Γ. Υπάρχει μεγαλύτερη αναγνώριση από τους αναγνώστες που σε εμπιστεύονται;;;

"Κόκκινο Σημάδι" - Η πρώτη παρουσίαση

Είναι πλέον γεγονός η πρώτη παρουσίαση του "Κόκκινου Σημαδιού" στα πλαίσια της 6ης Διεθνούς Εκθέσεως Βιβλίου. Αν και η ώρα ήταν λίγο δύσκολη, 2 η ώρα το μεσημέρι γαρ, αρκετοί ήταν οι φίλοι που με τίμησαν με την παρουσία τους. Τους ευχαριστώ όλους μέσα από την καρδιά μου.
Την παρουσίαση ξεκίνησε, η αγαπημένη συγγραφέας όλων, η Λένα Μαντά.

Στη συνέχεια, διάβασε αποσπάσματα, ο ηθοποιός Δημήτρης Αραμπατζόγλου. Την εκδήλωση έκλεισε, η άλλη αγαπημένη συγγραφέας, η Πασχαλία Τραυλού, η οποία έκανε και την ανάλυση των χαρακτήρων του βιβλίου.

Πιστεύω ότι ήταν μια ζεστή και ευχάριστη εκδήλωση. Ήταν όλοι εκεί, φίλοι και γνωστοί, η Ελένη Τσαμαδού, η Μαρία Τζιρίτα, η Ελένη Αρτζανίδου...
Λένα μου και Πασχαλία μου, σας ευχαριστώ για την ωραία σας παρουσίαση!!!
Η εκδήλωση έκλεισε με υπογραφή βιβλίων στο περίπτερο των εκδόσεων "Ψυχογιός".

παρουσίαση

Η πρώτη παρουσίαση του "Κόκκινου Σημαδιού"

Η πρώτη παρουσίαση του "Κόκκινου Σημαδιού" είναι γεγονός!!!
Αντιλαμβάνεστε, ότι όταν πρόκειται για το πρώτο μου βιβλίο, πρώτη παρουσίαση και μάλιστα στην πόλη όπου γεννήθηκα και μένω, η συγκίνηση και η προσδοκία είναι μεγάλες!!!
Ας μην σας ζαλίζω όμως καλοκαιριάτικα με το "πόσο πετάω στα σύννεφα".
Για όσους ενδιαφέρονται, η παρουσίαση θα γίνει στα πλαίσια της 6ης Διεθνούς Εκθέσεως Βιβλίου στη Θεσσαλονίκη, την
Κυριακή 31 Μαΐου
Ώρα: 14:00—15:00
αίθουσα Γ. Ρίτσος – περίπτερο 13
Προς μεγάλη μου τιμή θα το παρουσιάσουν οι δύο μεγάλες κυρίες της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας Λένα Μαντά και Πασχαλία Τραυλού.
Αποσπάσματα από το βιβλίο θα διαβάσει ο ηθοποιός Δημήτρης Αραμπατζόγλου
Όσοι πιστοί προσέλθετε!!!

Μια υπέροχη βραδιά

Τρίτη 12 Μαϊου. Πρωί στον καφέ. "Σάκη, σήμερα είναι η πρώτη παρουσίαση του νέου βιβλίου της Μαντά στην Αθήνα. Θέλω να πάω. Θα ήθελα να είμαι εκεί να δω από κοντά τον "Έρωτα σαν βροχή", να γευτώ κι εγώ λίγο από τη μαγεία του" "Και γιατί δεν πάμε;"
Κι έτσι ξαφνικά, χωρίς πρόγραμμα, μ'ένα μικρό σακιδιάκι, καβαλήσαμε το αυτοκίνητο στη μία το μεσημέρι και κατηφορίσαμε για το "Μικρό Κοραή", στο Χαλάνδρι. "Θα προλάβουμε;" "Τι ώρα είναι η παρουσίαση;" "Στις εφτά" "Προλαβαίνουμε. Θα πάμε κατ'ευθείαν εκεί. Αρκεί να βρούμε το βιβλιοπωλείο".
"Όταν θέλεις κάτι πολύ, συνωμοτεί όλο το σύμπαν" όπως λέει και ο Coelho. Κι εγώ το ήθελα πολύ... Να είμαι εκεί στην πρώτη παρουσίαση του πολυαναμενόμενου βιβλίου της Λένας. Και τα καταφέραμε. Η εθνική ήταν άδεια, ο χάρτης μας οδήγησε εύκολα στο Χαλάνδρι και φτάσαμε εγκαίρως.
Και ήταν εκεί δίπλα στη Λένα και οι υπόλοιπες αγαπημένες συγγραφείς του "Ψυχογιού": η Ελένη Τσαμαδού, η Νοέλ Μπάξερ, η Μαρία Τζιρίτα... Γνωριστήκαμε επιτέλους από κοντά!!!
Η παρουσίαση του "Έρωτα" ήταν υπέροχη!!! Ο Αυγουστίνος και η Μαρία μας ταξίδεψαν στην όμορφη Κέρκυρα και η παρουσίαση της Ελένης Τσαμαδού μας έκανε να θέλουμε να ξεκινήσουμε το διάβασμα αμέσως. Αν ήταν δυνατό, εκείνη τη στιγμή.
Και το όμορφο απόγευμα, εξελίχθηκε σε μια υπέροχη βραδιά με φαγητό και κουβεντούλα στο "Ψωμί & αλάτι". Μια ωραία παρέα, μια πραγματικά φιλική ατμόσφαιρα.
Δυστυχώς όμως, όλα τα ωραία κάποια στιγμή τελειώνουν και επιστροφή στη Θεσσαλονίκη.
Αισθάνομαι υπερήφανη που είμαι κι εγώ μέλος της οικογένειας "Ψυχογιός"
Λένα μου, για μια ακόμη φορά καλοτάξιδος ο "Έρωτας".
Λένα, Έλεν, Νοέλ, Μαρία... θα τα πούμε ελπίζω σύντομα στη Θεσσαλονίκη!
Για ένα πράγμα μόνο στεναχωρέθηκα. Που δεν μπόρεσα να είμαι σήμερα στην παρουσίαση της Ελένης Τσαμαδού για το νέο της βιβλίο "της ζωής και της αγάπης". Ελένη μου, στο χρωστάω!!!
Λένα και Ελένη, πέφτω με τα μούτρα στο διάβασμα!!!

Δυστυχώς, οι Έλληνες είμαστε ο λαός που διαβάζει λιγότερο απ'όλους τους Ευρωπαίους.
Και διαβάζουμε ακόμα λιγότερο ποίηση. Αντιλαμβάνεστε λοιπόν, ότι στη σύγχρονη Ελλάδα, ένας νέος ποιητής, είναι σχεδόν "καταδικασμένος". Δεν βρίσκεται εύκολα εκδότης, κι αν βρεθεί, το βιβλίο θα είναι κάπου καταχωνιασμένο στα ράφια ορισμένων βιβλιοπωλείων.
Βρήκα λοιπόν το θάρρος να σας παρουσιάσω ένα ποίημα, από την πρώτη ποιητική συλλογή μιας αξιόλογης γυναίκας. Ο τίτλος της ποιητικής συλλογής είναι "Ένταλμα Σύλληψης" της Κατερίνας Βασιλειάδου και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Γαβριηλίδη.

ALPHABET GREC

α, β, γ, προσπαθώ
νυχιές από αίμα
το κόκκινο μελάνι της πένας μου
γδέρνει τους πόρους του χαρτιού

Κάνω βουτιά στο δέλτα
του ποταμού τα ρεύματα με παρασέρνουν
στην epsilon ευθεία

Ζ...ω
(μουντζουρώνω γραφισμούς
μέχρι να φτάσω το κυνηγημένο τέλος)
πάνω στην καμπουριασμένη
ράχη της γάτας σε ετοιμότητα επίθεσης: η

Κουκουλώνομαι το kappa
και
λα-λα-λα παιδικό τραγουδάκι σφυρίζεις
Το μι, η νότα που μου ξέφυγε, στο dictee το απόγευμα

Τώρα όμως ακούω Μηηη...

Πέφτω στο κενό

Βρέχει λειψά γράμματα: ν, ξ
Η κραυγή του Edvard Munch στο Ο
π: 3,14

Μπερδεύομαι
Ρευστές υπάρξεις

Σ σ ς...
Το ταφ μετρά τις διαστάσεις μου

"Εις Υγείαν" μ'ένα Υ κολονάτο
χι-χι
psi-θυρος στο χειρουργείο
έφτασα στο τέλος: ωωω

Καλλίπυγος θαυμασμός
που κάθεται αναπαυτικά σε κάθε απαρχή:

Α, Β, Γ...

Το καλοκαίρι δεν είναι μακριά

Να που πέρασαν και οι διακοπές του Πάσχα. Επόμενος μεγάλος σταθμός το καλοκαίρι, με ένα μικρό διάλειμμα το τριήμερο της Πρωτομαγιάς, που φέτος μια χαρά μας έρχεται. Όλο και μια μικρή εξόρμηση, θα κάνουμε οι περισσότεροι (Θεού θέλοντος, καιρού επιτρέποντος και Αρναούτογλου σχολιάζοντος βεβαίως).
Η άνοιξη βαδίζει προς το τέλος της κι εδώ στη Θεσσαλονίκη, ακόμα δεν την έχουμε νιώσει. Έχουμε μεταλλαχθεί σε Λονδίνο. Κι αυτό, προσωπικά μ'ενοχλεί. Ρίχνει λίγο τη διάθεση και δεν αφήνει τη μεγαλαγχολία του χειμώνα να εξαφανιστεί.
Κι αύριο είναι Δευτέρα... Αρχίζουν τα σχολεία (η κόρη μου δεν είναι καθόλου χαρούμενη με το γεγονός αυτό κι ας πηγαίνει μόνο στην Α' Δημοτικού) και κατά ένα περίεργο τρόπο στη δουλειά γίνεται πάντα πανικός. Μα γιατί ποτέ κανείς δεν είναι στην ώρα του; Λέμε τώρα!!!
Άντε καλή βδομάδα και το καλοκαίρι δεν είναι μακριά...

Ελληνικό Πάσχα

Μεγάλη Εβδομάδα...

Πάντα τέτοια εποχή, μου έρχονται εικόνες από την παιδική μου ηλικία...

Τότε που με 'παιρνε η γιαγιά μου και πηγαίναμε στην εκκλησία...

και ομολογώ ότι μπορεί να μην ακολουθούσα με ιδιαίτερη χαρά (προτιμούσα το παιχνίδι στην απέναντι αλάνα), όμως τελικά η κατανυκτική ατμόσφαιρα της λειτουργίας με συνέπαιρνε...

και κάθε χρόνο περίμενα αυτή τη στιγμή, μέχρι που μεγάλωσα.

Και ξαφνικά δεν υπήρχε λόγος να με πηγαίνει η γιαγιά στην εκκλησία, ούτε χρειαζόταν να ξυπνάω από τα χαράματα τη Μεγάλη Παρασκευή για να πάω να στολίσω τον Επιτάφιο στην "Ανάληψη" με διάφορες κυρίες μεγάλης ηλικίας.

Ώσπου βρέθηκα φοιτήτρια στη Νίκαια, να μην μπορώ να γυρίσω για την Ανάσταση πίσω στην πατρίδα. Εκεί δεν υπήρχε κανείς ούτε να με υποχρεώσει, ούτε να μου πει τι ώρα να σηκωθώ να πάω στην Εκκλησία. Στο κάτω - κάτω, οι καθολικοί είχαν ήδη γιορτάσει το δικό τους Πάσχα. Και ως δια μαγείας, δεν μπορούσα να διανοηθώ Πάσχα, χωρίς κάποιες τόσο γνώριμες συνήθειες.

Ο Βασίλης, η Αρετή, η Δάφνη, η Όλια κι εγώ δεν αφήσαμε να μας ξεφύγει το Ελληνικό Πάσχα. Νηστέψαμε, βρήκαμε την καλά κρυμμένη ορθόδοξη εκκλησία, ακολουθήσαμε την περιφορά του Επιταφίου στο μικρό προαύλιο της Εκκλησίας και φροντίσαμε να φέρουμε το "Άγιο Φως" στο σπίτι, κάτω από τα περίεργα βλέμματα των Γάλλων: τέσσερις "τρελοί" που περπατούσαν νυχτιάτικα με αναμμένα κεριά. Και ύστερα μαζευτήκαμε να δοκιμάσουμε τη "μαγειρίτσα". Ας είναι καλά ο Βασίλης που ήξερε να μαγειρεύει κάτι παραπάνω από πατάτες κι αυγά.

Ήταν ένα από τα πιο ωραία Πάσχα της ζωής μου, γιατί αντιλήφθηκα ότι όταν είμαστε μακριά από πράγματα που θεωρούμε δεδομένα, μας λείπουν κι ότι κατά βάθος τα θέλουμε και τα επιζητούμε.

Ναι, μπορεί να ακούγεται λίγο μελοδραματικό αλλά δεν πιστεύω ότι Ελληνικό Πάσχα μπορείς να βιώσεις κάπου αλλού: άρωμα άνοιξης, κατανυκτική ατμόσφαιρα και ... οικογενειακό πασχαλινό γλέντι.

Καλό Πάσχα και Χαρούμενη Ανάσταση!!!

Συμβαίνει κάτι τώρα τελευταία;

Σε γενικές γραμμές, θεωρώ τον εαυτό μου αισιόδοξο άνθρωπο. Είμαι από αυτούς που προτιμούν να βλέπουν το ποτήρι μισογεμάτο και όχι μισοάδειο. Είμαι από τους ανθρώπους που αν και πιστεύουν στη μοίρα, θεωρώ ότι πρέπει να παλεύεις για ν'αποκτήσεις αυτό που πραγματικά επιθυμείς, να μην το βάζεις κάτω με την πρώτη δυσκολία και κυρίως να μη μεμψιμοιρείς.
Κι όμως... τον τελευταίο καιρό, με τα τόσα που ακούω να συμβαίνουν γύρω μας, αισθάνομαι την έμφυτη αισιοδοξία μου να εξανεμίζεται... Κάτι να μην πηγαίνει καλά και σιγά - σιγά να με παίρνει κι εμένα από κάτω. Τον τελευταίο καιρό, αποφεύγω συστηματικά να δω ειδήσεις στην τηλεόραση: ό, τι μεταδίδουν είναι μαύρο και σκληρό.
Και πριν από λίγες ώρες πάνω στο ζάπινγκ, ένας δεκαεννιάχρονος πυροβολεί ένα δεκαοχτάχρονο συμμαθητή του... Έτσι... χωρίς να ξέρει κανείς το γιατί. Ο δράστης λέει ήταν ένα κλειστό παιδί.
Μήπως πρέπει ν'αρχίσουμε να ρίχνουμε μια ματιά στο διπλανό μας; Μήπως πρέπει να γνωρίσουμε στ'αλήθεια ποιός βρίσκεται δίπλα μας και να μην ασχολούμαστε μόνο με τα του εαυτού μας;

L'ACQUILA

Ήθελα να γράψω κάτι για τα μυστηριώδη σοκάκια της Πράγας...
εκεί που περπατάς κι ακούς τους ήχους από τα πειράματα των αλχημιστών.
Όμως η τραγωδία που χτύπησε τη γειτονική μας Ιταλία, πραγματικά με συγκλόνισε.
Πώς να τα βάλεις μ΄έναν αόρατο εχθρό; Πώς ν'αντιμετωπίσεις μια αόρατη δύναμη που δεν ξέρεις ούτε πότε, ούτε πού θα χτυπήσει;
Όσο κι αν προχωράει ο άνθρωπος μπροστά, πάντα η φύση θα είναι πιο δυνατή, πάντα θα μας ξαφνιάζει άλλοτε ευχάριστα κι άλλοτε δυσάρεστα.
Και τώρα αποφάσισε να δείξει το σκληρό της πρόσωπο.
Ένα ύστατο χαίρε σ'αυτούς που χάθηκαν και μια ευχή από καρδιάς γι'αυτούς που έμειναν πίσω...
να βρουν τη δύναμη να συνεχίσουν τη ζωή και όχι να ξεχάσουν, αλλά να θυμούνται αυτούς που έσβησαν τόσο ξαφνικά...

Παρίσι

Παρίσι!

Μία πόλη μαγική. Μία πόλη που όλα μπορούν να συμβούν. Μία πόλη που τα πνεύματα όλων των μεγάλων καλλιτεχνών του 20ου αιώνα κυκλοφορούν ακόμα ελεύθερα. Μία πόλη στην οποία άφησε το σημάδι της η Εύα Κασίς.

Λατρεύω το Παρίσι. Ακόμα κι αν ορισμένες φορές φαίνεται να έχει χάσει κάτι από τη λάμψη του παρελθόντος, δεν γίνεται να μην παρασυρθείς από τη μαγεία του.

Ακολουθήστε τα χνάρια του Πικάσο στη rive gauche, ονειρευτείτε κάτω από τη pont Mirabeau όπως ο Απολινέρ, απολαύστε τον καφέ σας σ'ένα από τα μικρά καφέ της Μονμάρτης όπου συνήθιζε να "τεμπελιάζει" ο Χένρι Μίλερ...

come back

Δεν εξαφανίστηκα με τη θέλησή μου όλες αυτές τις μέρες. Απλώς δεν είχα τη δυνατότητα σύνδεσης με το δίκτυο. Και να 'μαι τώρα, Παρασκευή βράδυ, να κάνω μια βόλτα στον κυβερνοχώρο.
Δεν μπορώ να κρύψω τη χαρά και την ευχάριστη έκπληξη που ένιωσα όταν είδα ότι η Λένα η Μαντά, από τις πιο αξιόλογες σύγχρονες Ελληνίδες συγγραφείς, να μιλάει με τόσο καλά λόγια για την πρώτη μου συγγραφική προσπάθεια και να έχει αγαπήσει τη γλυκιά μου την Αργυρώ. Ένα πολύ πολύ μεγάλο ευχαριστώ, κι αυτό είναι λίγο. Λένα μου, αναμένω με ανυπομονησία, το καινούριο σου βιβλίο που έρχεται το Μάιο.
Ένα ευχαριστώ και στη Μαρία την Τζιρίτα για τις ευχές της στο ταξίδι που ξεκινώ στο χώρο της λογοτεχνίας. Μαρία, ο χρόνος στη Θεσσαλονίκη ήταν λίγος, αλλά σίγουρα θα τα πούμε σύντομα.
Και οι εκπλήξεις συνεχίζονται με σχόλια και ευχές από διάφορα μέρη της Ελλάδας και της Κύπρου. Σας ευχαριστώ όλους και όλες κι ελπίζω το βιβλίο να ανταμείψει τις προσδοκίες σας και να σας ταξιδέψει στο χρόνο και στο χώρο.
Όπως έχω ήδη πει, η σχέση μου με την τεχνολογία δεν είναι ακόμα στα καλύτερα της. Γι'αυτό και σ'αυτή τη φάση δεν γνωρίζω πως μπορώ ν'απαντήσω σε κάθε έναν προσωπικά. Πού θα μου πάει, όμως; Θα τα καταφέρω και τότε θα τα πούμε και πιο άμεσα.
Εκμεταλλευτείτε το Σαββατοκύριακο για χαλάρωση και αληθινή διασκέδαση...

ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΣΗΜΑΔΙ

Η τεχνολογία κι εγώ έχουμε μια παράξενη σχέση. Πάθους και μίσους. Είναι η πρώτη μου προσπάθεια να γράψω σ'ένα blog. Και μάλιστα τυγχάνει αυτό να είναι το δικό μου. Οπότε στην αρχή, ας είστε λίγο επιεικείς μαζί μου.



Εδώ και λίγες μέρες κυκλοφόρησε "ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΣΗΜΑΔΙ" από τις εκδόσεις "Ψυχογιός".
Πρόκειται για το πρώτο μου μυθιστόρημα, αν και γράφω διάφορα από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου.

Το κόκκινο της φωτιάς και της καταστροφής,
το κόκκινο των καμπαρέ του Μεσοπολέμου,
το κόκκινο στον καμβά των Γάλλων σουρεαλιστών.
Το κόκκινο σημάδι, χαραγμένο στο κορμί της,
τη φέρνει αντιμέτωπη μ'ένα παρελθόν που αγνοούσε την ύπαρξή του.

Αγάπησα πολύ την Αργυρώ, την ηρωίδα του βιβλίου. Ελπίζω να κάνετε το ίδιο κι εσείς. Η Αργυρώ είναι ένα ατράνταχτο παράδειγμα ότι δε διαφεντεύουμε εμείς τη μοίρα μας.Ένα τυχαίο γεγονός, μπορεί να αλλάξει σε μια στιγμή την ευτυχισμένη καθημερινότητά μας. Όμως, εκείνη δεν το βάζει κάτω. Πολεμάει και στο τέλος, θέλω να πιστεύω ότι βγαίνει νικήτρια στη μάχη της ζωής.